Jeugdzorg stuit op nieuwe ellende
Bureau Jeugdzorg Haaglanden ziet sinds de introductie van het huisverbod veel meer kinderen in nood. Als de politie een gewelddadige vader de deur uitzet, komt Jeugdzorg direct langs. 'Je ziet de gescheurde lip, je ruikt de alcohol.'
Het is echt een lieve vader, bezweren de drie jongens. Hij gaat vaak met ze voetballen en als er eens ruzie is, wordt dat altijd vredig opgelost. Peter Walhout van Bureau Jeugdzorg Haaglanden heeft zo zijn twijfels over de uitleg van de jongens. Ze maken toch echt een bange indruk.
Walhout werd naar het politiebureau geroepen toen vader, voor de ogen van de agenten, zijn 15-jarige zoon met twee handen bij de keel greep en hem zo een halve meter de lucht in tilde. De jongen zat op het bureau wegens fietsendiefstal. De agenten trokken vader van zijn zoon af, maar die was zo over de rooie dat hij ook zijn twee meegekomen jongere zoons met de dood bedreigde. Bij thuiskomst zou hij ze de keel afsnijden, zei vader, een snijdende beweging langs zijn hals makend.
Er werd meteen een huisverbod opgelegd: de komende 10 dagen mag de vader niet naar huis en alle contact met zijn vrouw en zoons is verboden. Reclassering zal zich over hem ontfermen en hulpverlening opstarten. Speciaal voor de kinderen is Bureau Jeugdzorg naar het politiebureau geroepen. Daar probeert Walhout er in een gesprek met de jongens achter te komen hoe het er thuis aan toe gaat.
Ze houden vol dat de gebeurtenis van zonet een incident was, maar maken een angstige indruk en lijken wel degelijk opgelucht als Walhout ze voorhoudt dat het normaal is dat kinderen hun ouders in bescherming willen nemen, dat er hulpverlening beschikbaar is en dat ze echt niet meteen uit huis gehaald zullen worden. Hij laat zijn gegevens achter en neemt afscheid met de belofte dat iemand van Jeugdzorg binnen een paar dagen weer contact met ze opneemt.
Blauwe plekken
Het Crisisinterventie Team (CIT) van het Bureau Jeugdzorg Haaglanden wordt standaard door de politie opgeroepen als een huisverbod wordt opgelegd aan een pleger van huiselijk geweld en er kinderen bij zijn betrokken. Een medewerker van het CIT gaat meteen ter plaatse, ook als dat zaterdagnacht om vier uur is, en ontfermt zich over de kinderen. ‘Je ziet de blauwe plekken en de gescheurde lip, ruikt de alcohol, ziet de drugs op tafel liggen’, zegt CIT-teamleider Leon van Sasse van IJsselt. ‘Kom je een paar dagen later, dan is die informatie weg en is het veel moeilijker een goede inschatting van de situatie in een gezin te maken.’
Sinds 2009 kunnen plegers van huiselijk geweld een huisverbod krijgen. Ze mogen dan in ieder geval 10 dagen geen contact hebben met de slachtoffers. In die periode wordt hulpverlening voor zowel daders als slachtoffers in gang gezet. Als de burgemeester oordeelt dat de situatie na die eerste tien dagen nog niet veilig is, kan het huisverbod met nog eens maximaal achttien dagen worden verlengd.
Meestal worden de Bureaus Jeugdzorg een dag of wat na het opleggen van het huisverbod bij de hulpverlening aan een gezin betrokken. Maar zelf bij de crisissituatie aanwezig zijn, maakt de hulpverlening een stuk makkelijker, legt Van Sasse van IJsselt uit: ‘Mensen zijn op zo’n moment in een andere gemoedstoestand. Ze staan opener voor hulpverlening, laten meer los dan anders. Een dag later kunnen slachtoffers al heel anders reageren. Vaak wordt een situatie gebagatelliseerd: het viel allemaal reuze mee, zeggen ze dan. Slachtoffers van huiselijk geweld zijn vaak loyaal aan de daders, zeker ook kinderen aan hun ouders. Omdat we zelf ter plekke zijn is die ontkenning niet vol te houden.’
Het CIT was al gewend te werken in crisissituaties, dus was het in Haaglanden heel vanzelfsprekend dat de medewerkers ook bij een huisverbod ter plekke zouden gaan. Jeugdzorg werd ook voor invoering van het huisverbod wel ingeseind bij huiselijk geweld. Verschil is dat het bij het huisverbod standaard is dat ze meteen ter plaatse gaan, en dat de hulpverlening daardoor veel sneller op gang komt.
Van Sasse van IJsselt: ‘Bij zo’n melding buiten het huisverbod om kan er zo een week of wat overheen gaan voor iemand van ons bij zo’n gezin binnen is. Het duurt even voor wij ervan horen, je moet een afspraak maken met het gezin. Als je dan komt zijn de sporen van het geweld weg, mensen hebben tijd gehad een verhaal te verzinnen; het is dan lastiger te doorgronden hoe het nou echt zit.’
Alleen kinderen
Nieuw aan het huisverbod is ook dat de Jeugdzorg-medewerkers zich nu alleen met de kinderen bezighouden. Bij een huisverbod komt apart hulpverlening op gang voor de pleger en de andere volwassenen in een huishouden. Voorheen ‘deed’ Jeugdzorg het hele gezin.
De splitsing vraagt meer afstemming, erkent Van Sasse van IJsselt, maar het heeft volgens hem ook een groot voordeel: ‘Als het goed is geregeld, kunnen wij ook meer doen. Als moeder niet mee wil werken is dat zonder huisverbod voor ons een groot probleem, maar daar hoeven we ons mét een huisverbod niet druk om te maken. Dan is de toestemming geregeld. Een ander instantie houdt zich met de ouders bezig en wij kunnen ons op de kinderen concentreren, bijvoorbeeld door hen op school te spreken. Een ander voordeel is dat we als organisaties van elkaars expertise leren. Reclassering en maatschappelijk werk krijgen meer voeling voor de gevolgen van huiselijk geweld bij kinderen, en wij weten ook meer over hen.’
Bureau Jeugdzorg Haaglanden is sinds vorig jaar maart, toen gemeenten in de regio begonnen met het opleggen van huisverboden, 114 keer opgetrommeld bij huisverboden. Bij al die zaken waren 227 kinderen betrokken, met vaak ernstige en complexe opvoedingsproblemen, zo staat in de evaluatie die het CIT onlangs maakte.
Dat hadden ze wel verwacht, maar wat ze bij Bureau Jeugdzorg Haaglanden wél verraste: de kinderen die via het huisverbod bij het bureau binnenkomen hadden ze er meestal nooit eerder gezien. Slechts in negen incidenten ging het om bekende gezinnen. Ook bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling kenden ze de andere gezinnen niet. Ofwel: het huisverbod is voor jeugdzorg snel een belangrijke ‘vindplaats’ voor kinderen in zware problemen geworden.
Dat Jeugdzorg de meeste kinderen niet al kende hangt waarschijnlijk samen met een ander opvallend gegeven: de kinderen in de huisverbodzaken zijn vaak erg jong. Slechts 15 procent van de betrokken kinderen is ouder dan 12 jaar. Bijna de helft is tussen de 0 en 4 jaar oud. Het is een groep waar Bureau Jeugdzorg doorgaans weinig zicht op heeft. Van consultatiebureaus, huisartsen, peuterspeelzalen, en de kinderopvang krijgt Jeugdzorg amper meldingen binnen.
Het is een lastig te bereiken doelgroep, die veelal onzichtbaar is voor instanties, meent Van Sasse van IJsselt: ‘Als je geluk hebt zitten die kinderen op de peuterspeelzaal, maar dat is ook maar een paar uur per week. Op het consultatiebureau komen ze ook maar weinig. En als ze daar al komen, dan gaat zo’n zwaar gesluierde moeder met haar partner naast haar niet uit zichzelf vertellen over de mishandeling thuis.’
Het voorbeeld van de gesluierde moeder gebruikt Van Sasse van IJsselt niet voor niets, want ook dat komt uit de evaluatie: het gaat bij de huisverboden in veel gevallen om allochtone gezinnen (84 procent), en vaak komen de hulpverleners in deze gezinnen vrouwen tegen in ‘ernstige achterstandssituaties’: importbruiden die in een zeer ondergeschikte positie aan de man leven. Ongelijkwaardige relaties, integratieproblemen, leeftijd-, niveau- en cultuurverschillen zijn belangrijke oorzaken van huiselijk geweld, veelvuldig ook in combinatie van alcohol- of drugsmisbruik. Deze factoren komen in allochtone gezinnen in achterstandssituaties samen.
Lastig controleren
De jongens op het politiebureau hebben een Marokkaanse vader. Een generatieconflict, versterkt doordat vader uit een niet-westers milieu afkomstig is, lijkt een bron van spanning in het gezin, vermoedt CIT-medewerker Henry Blanck. Hij heeft de zaak van zijn collega overgenomen. Blanck is 2 dagen na het incident bij het gezin langs gegaan, maar anders dan was afgesproken waren de zoons niet aanwezig. Moeder wilde hem alleen kort te woord staan. Het huisverbod vond ze onzin: haar man vormt geen gevaar.
Blanck gelooft haar niet zomaar en maakt een nieuwe afspraak. Hij is vastbesloten de jongens zelf te spreken te krijgen. Vader is 2 dagen na het incident op vrije voeten gekomen. Het zou goed kunnen dat moeder haar echtgenoot, ondanks het huisverbod, gewoon weer binnenlaat. En dan lopen de kinderen mogelijk weer gevaar. Blanck: ‘Zolang er geen nieuwe melding komt is het lastig te controleren of ze zich eraan houdt. Dat is voor ons wel een zwak punt van het huisverbod.’
Reacties: 14
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
http://www.metzelf.nl/psychologie.html
Een erg goede site die feilloos weergeeft wat er mis is met de klinische psychologie.
Tja, en Nederland gelooft nu dat 1x door papa geslagen erger is dan een leven lang de nazi's van de hulpverlening met hun leugens, vooroordelen, machtsgeilheid en totalitaire maatregelen over de vloer. Ja, je leven lang razia's. Das toch wat erger dan een enkele keer een ruzie thuis?
Psychologie is bijna een sekte. Probleem is alleen dat dit geloof een soort formele status heeft. De situatie is vergelijkbaar met de middeleeuwen, waarin mensen die anders waren of jaloerse gevoelens opriepen als heksen en ketters op de brandstapel werden gezet. Niet om ze zomaar te vermoorden, nee, om te helpen. Want alleen zo konden ze hun onschuld bewijzen. Verplicht natuurlijk. En volledig willekeurig.
Helaas houdt je normale leven op als mens, maar het is dus in je eigen belang!
Ik smeek de politiek. Haal een grote bezem door de GGZ-sector. Je kan niet meer volhouden "wir haben es nicht gewusst". Daar waar psychologen rondlopen, worden mensenrechten geschonden op grote schaal. En nee, niet alleen van tokkie-families die overal een puinhoop van maken. Als een psycholoog geil wordt van een mooie sterke vrouw met academische opleiding en een inkomen van rond te ton, dan komen ze ook gewoon met de bolderkar aanzetten. Ze kunnen er gewoon niet met de klauwen vanaf blijven en er is vast wel iets te vinden in haar verleden waarmee ze lekker alles kapot kunen trekken. Kijk ons eens machtig zijn! Want dat is zooo lekker. Marc Dutroux heeft het qua aantallen tenminste nog beperkt gehouden. Hier hebben psychologen geen last van, want hoe meer mensen het systeem in getrokken worden, hoe meer financiering vanuit Den Haag. De rol van psycholoog is getuige, advocaat, rechter, beul en kampbewaarder in een persoon. En dan vertrouwen we er als maatschappij blind op dat vooral hulpvaardige mensen voor de hulpverlening als beroep kiezen? Wie is er zo dom? Dat is even dom als denken dat alleen kindervriendjes willen werken in de kinderopvang. Haal een grote bezem door de GGZ-sector want er gebeuren dingen waarvan de meeste mensen denken dat we ze gestopt hebben in 1945.
Wanneer wordt de politiek wakker. "Normaal" voor een psycholoog is niet wat we in grondrechten hebben vastgelegd, want psychologische theorien zijn gestoeld op het stigmatiseren van alles wat niet man, niet wit en niet met standaard levensloop is. Psychologie is het institutionaliseren van discriminatie, op geslacht, kleur, afkomst, seksuele voorkeur en levenservaring. En nogmaals, er gaan miljarden per jaar in om.
Het is de grootste schande sinds wo2 en algemeen bekend. We hebben een door de overheid gefinancierde industrie die gericht is op het verslinden van mensenlevens. En dat noemen we "hulp", want zo lang we zelf niet in de klauwen komen van deze lieden, is het wel fijn om die oogkleppen op te houden. Schande. En iedereen die het ziet houdt bang zijn mond, want straks doen ze hetzelfde bij jou. Als je ooit een probleem hebt, werk je eens door de boekenkast met zware literatuur, daar leer je meer van dan van een psycho.
Heb je een probleem dat medisch aantoonbaar is, psychiatrisch of anderszins, dan heb je mazzel want daar werken vaak de verstandige hulpverleners. Mensen die geen problemen verzinnen, maar opgeleid zijn om ze te helpen oplossen of draagbaar te maken. Hulde voor die categorie hulpverleners. Dat hebben we nodig. Verdubbel de lonen voor verzorgers van ouderen, gehandicapten, verslaafden, daklozen, etc etc en stop met het ziek maken van mensen die gewoon even een tegenslag hebben van tijdelijke aard.
Beleidsmatig is de raadsonderzoeker verplicht aan waarheidsvinding trachten te doen en staat NIET in de wet dat ze werkelijk aan waarheidsvinding moeten doen.
Dat de kinderbescherming niet aan waarheidsvinding hoef te doen, Klopt,werken gebaseert op feiten hoeft dus niet en staat de mening van de raadsonderzoeker centraal in veel casussen.
De raad voor de kinderbescherming heeft de wettelijke taak de kinderrechter te adviseren die overig wel wettelijk verplicht is aan feitenonderzoek en waarheidsvinding te doen Wet op rechtsvordering artikelen 20-21.
Nou, zodra per fax aan stichtingen via de kinderbescherming een VOTS wordt verstrekt wat een uitvoeringsbevel is komt de politie in Beeld. Overig worden ouders vaak beschuldigd van strafbare feiten, maar wordt geen procesverbaal/mutatie opgemaakt en heeft de politie weinig inhoudelijk kennis van een casus.
De politie valt net als de kinderbescherming onder justitie en verzuimt justitie dus de burger rechtsbescherming te bieden en een eerlijk rechtsgang immers de kinderrechter word niet in de gelegenheid gestelt om zijn/haar werk te doen.
Zo worden veel gezinnen op een civiele wijze genekt en de gevolgen voor de kinderen en alle betrokkenden brengen erge psycholische gevolgen met hun mee wat onder de noemer bedreiging voor de volksgezondheid niet misplaatst gezegt zal zijn.
http://www.youtube.com/watch?v=4yJrqjmVWuw
Ik vindt dus ook dat de opsporingsbevoegheid bij de politie behoord te liggen en niet bij 1 van de 15 B.J.Z stichtingen, en dat de raad voor de kinderbescherming wel kan worden afgeschaft tenzij er iets wordt verankert in de wet.
Meer investeren in de zedenpolitie dunkt mij beter gezien dat opsporing een specialiteit is die niet door amateurs gedaan kan worden.
http://www.jeugdzorgbeleid.nl
En dan hebben we het nog niet eens over coaching en trainingsbureaus. Als de kinderen eindelijk 18 zijn en Jeugdzorg overleefd hebben... Ondanks de bemoeienis en de zinloze medicijnen toch nog een diploma gehaald hebben, dan staat ALLES gewoon via de arbodienst in je personeelsfile en kunnen de coaches met kwakzalverij weer van je profiteren. Nooit kom je er van af. En dat terwijl er geen probleem was, echt niet. Denk aan bureaus als Fijlstra & Wullings. Het maakt niet uit of iemand een probleem heeft, als ze kunnen stigmatiseren en dan geld verdienen, prima! Parasiteren op je leven, bloed zuigen tot er niets meer over is. Jij krijgt altijd het nadeel van de twijfel en iedereen weet dat, dus makat er handig gebruik van. Een keihard gevecht tegen een systeem van bloedzuigers. Rutte, alsjeblieft, bespaar je miljarden in de GGZ en red tegelijk toekomstige generaties.
En voor de rest. Als je denkt dat je buurjongetje mishandeld wordt, wees dan gewoon extra aardig tegen die jongen en spreek er eventueel je buren op aan. Punt. Niet meer dan dat, want dan heeft zo n joch de rest van zijn leven de nazi s achter zich aan. Erger volk bestaat er niet dan psycho's.