Advertentie
sociaal / Nieuws

Harde kritiek Inspectie SZW op gemeenten

De Inspectie SZW vindt dat gemeenten te weinig doen om mensen met een lange afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk te krijgen. De focus ligt op 'makkelijk bemiddelbaren'.

20 maart 2013

Gemeenten slagen er niet goed in om uitkeringsgerechtigden met een arbeidsbeperking aan het werk te krijgen. Ook begeleiden gemeenten deze groep onvoldoende. Deze harde kritiek staat in het rapport Werken met beperkingen van de Inspectie SZW, de opvolger van de Arbeidsinspectie. Divosa en de VNG reageren geprikkeld.

Geen goed beeld

Volgens de inspectie hebben professionals die mensen aan het werk moeten helpen geen goed beeld van de kenmerken en arbeidsmogelijkheden van mensen met een arbeidsbeperking. Daarbij aangetekend dat het UWV een iets beter beeld heeft van de beperkingen van iemand die in de Ziektewet zit dan gemeenten van mensen die in de Wwb zitten.

 
Makkelijk

Eén van de oorzaken van het niet-slagen is dat gemeenten geen onderscheid maken tussen mensen met en zonder een arbeidshandicap. En dan wordt er vaak voor gekozen om mensen zonder handicap – die makkelijker te begeleiden zijn – aan een baan te helpen. De inspectie wijst erop dat mensen met een beperking die niet begeleid worden het risico lopen op een nog grotere afstand van de arbeidsmarkt.

 
Te weinig geprikkeld

Professionals zijn te weinig bezig met het creëren van mogelijkheden voor arbeidsgehandicapten, aldus het rapport. Ze richten zich te veel op het binnenhalen van reguliere vacatures die niet geschikt zijn voor mensen met een arbeidshandicap. Bovendien worden professionals te weinig geprikkeld om mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt naar werk te begeleiden. Targets zijn er nauwelijks en als ze er al zijn, zijn ze onduidelijk of eenvoudig te halen.

 
Financieel belang

Uit een enquête onder de gemeentelijke professionals blijkt dat veel leidinggevenden er bewust voor hebben gekozen om zich te richten op de groepen klanten die relatief snel weer uit de bijstand kunnen stromen, (trede 4). Deze aanpak is mede ingegeven door de bezuinigingen. Gemeenten hebben er immers financieel belang bij dat er veel mensen uitstromen en die uitstroom is het eenvoudigst te realiseren bij mensen in trede 4.

 
Kostbaar

Om mensen met een arbeidshandicap te testen zijn medisch-arbeidsdeskundigen nodig. Gemeenten hebben deze vaak niet in huis en het is bovendien kostbaar. Lang niet altijd kopen gemeenten die kennis daadwerkelijk in waardoor het moeilijk is te weten wat de mogelijkheden en onmogelijkheden van een werkzoekende zijn.

 
Afspraken over aanbestedingen

De inspectie ziet ook positieve ontwikkelingen, met name bij de aanpak van het UWV. De uitkeringsinstantie verbetert de actieve werkgeversbenadering op de 30 regionale werkgeversservicepunten die het UWV heeft ingericht. Gemeenten maken in steeds vaker afspraken met werkgevers bij gemeentelijke aanbestedingen over het in dienst nemen van Wwb'ers.

Geschreven in 2009

De Vereniging Nederlandse Gemeenten en Divosa hebben kritiek op het rapport. Ze vinden dat er onvoldoende aandacht is voor het feit dat Nederland op dit moment met de derde recessie op rij te maken heeft. In een recessie wordt het altijd moeilijker om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt naar werk te begeleiden, stellen de twee. ‘Uw onderzoek is waardevol, en bevat belangrijke aanbevelingen. Maar lijkt geschreven in de wereld van voor 2009, schrijft Divosa-voorzitter René Paas.

 
Verbeterpunten

Maar de inspectie wuift de kritiek weg. Ze stelt dat er niet is geoordeeld over de bereikte resultaten maar over de wijze van begeleiding: ‘Ook als er geen sprake is van een recessie zijn deze verbeterpunten van toepassing’.

Participatiewet

Staatssecretaris Jetta Klijnsma, die het rapport naar de Kamer heeft gestuurd, benadrukt in een reactie op het rapport dat met de komst van de Participatiewet en de quotumregeling belangrijke stappen worden gezet voor mensen met een arbeidshandicap. Ze ziet in de nieuwe regels een belangrijke ondersteuning voor gemeenten en UWV. Bovendien zal de quotumregeling bijdragen aan een cultuuromslag bij werkgevers, zodat het normaal wordt dat mensen met een arbeidsbeperking werkzaam zijn binnen reguliere bedrijven.

Reacties: 13

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Verburg / medewerker MD
Even procesmatig beschouwd: hoe kinderlijk is toch altijd het proces: Inspecties maken een rapport, deels positief, om niet teveel draagvlak te verliezen, maar uiteraard met een behoorlijke kritische noot, anders wordt er op hen bezuinigd de volgende keer. Koepels van beklaagden reageren vrijwel onmiddellijk met allerlei verdedigende argumenten en zeggen in feite: er zijn nog wel wat verbeterpuntjes, maar eigenlijk doen we het hartstikke goed. Minister of Staatssecretaris kiest een middenpositie en wijst op door hem of haar ingezet beleid dat de resultaten fors zal verbeteren. Kamerleden schieten wat politiek passende pijltjes terug in de hoop dat die de krant halen. Het is zó treurig voorspelbaar allemaal. De directe en indirecte kosten die met dergelijke flauwekul gemoeid zijn, zijn zoveel groter dan wanneer belastingbetalers in het dorp of de wijk 'ns mee zouden kijken met de resultaten van de lokale SD. En laten we wel zijn: die zijn gewoon in absolute termen slecht. Nederland barst van het werk dat blijft liggen en tegelijk van de mensen die met een uitkering nietsdoen. Een maatschappelijk schande die met politiek geleuter nu al vijftig jaar gecultiveerd wordt want ja, stel je voor dat het onze eigen baan zou kosten.
pieter / wegkijker
Ik lees dat het UWV het beter doet. Dit verbaast me zeer. Volgens mij trekt het UWV zich steeds meer terug. Ik kan me niet voorstellen dat de werkgeversbenadering van het UWV (altijd beneden de maat) na deze schaalvergroting is verbeterd.
J.G.A.M. Mulder / ambtenaar
Ik zou wel eens willen weten hoeveel mensen met een beperking binnen SZW werkzaam zijn? Ik heb het vermoeden dat dit percentage onder de 1% van het totale personeelsbestand zal liggen.

De opmerking van de heer Paas zegt mijns inziens meer dan voldoende. Zoals zo vaak loopt het Rijk achter de feiten aan of gaan voorbij aan de realiteit.
jan / volksvertegenwoordiger
Dat is geen nieuws. Volgens mij is deze club slecht op de hoogte hoe moeilijk de werkgevers deze categorie in dienst wil nemen, Alleen met een volledige compensatie is dit haalbaar. Het wordt tijd dat de deze heren en dames zelf eens de boer op gaan om te zien waardoor de problemen worden veroorzaakt. Deze groep wordt nog verder ingevuld met de categorie 50+ die nu de straat op worden gemieterd. Kijk eens naar de re-integratiebureaus, De auto's van deze "hulpverleners" worden steeds groter, terwijl de gemeente worden geconfronteerd met bezuinigingen. wie het nog begrijpt mag de vinger opsteken.
peter van den berg / dga VDB Interim Support
Om mensen met een arbeidshandicap te kunnen begeleiden naar werk is een goed inzicht in vaardigheden (en beperkingen) zeer belangrijk. Bedrijfstrainingsafdelingen van SW-bedrijven kunnen prima uitzoeken hoe het met vaardigheden en beperkingen is gesteld en kunnen consulenten diepgaand informeren over de mogelijkheden van betreffende werkzoekenden. Met deze gegevens is het voor consulenten niet moeilijk bedrijven te zoeken die werkzaamheden verrichten die aansluiten op de mogelijkheden.

Vervolgens dienen werkgevers overtuigd te worden van de meerwaarde van betrokken werkzoekenden en dient er goed gematched te worden.

Financiële tegemoetkomingen zijn mooi meegenomen maar geen voorwaarde om te kunnen plaatsen. Bedrijven willen gewoon mensen die passen en dat mogen best mensen met “gebruiksaanwijzing” zijn…. Dwangmaatregelen e.d. dragen niet bij om mensen –eenmaal geplaatst- in dienst te houden. Werkgevers moeten echt de toegevoegde waarde van iemand voor hun bedrijf kunnen zien. Alleen dát motiveert om samen verder te gaan.

E.e.a. vergt inlevingsvermogen (kunnen aansluiten bij de (be)leefwereld van de werkzoekende), enige commerciele kwaliteit en inzicht in de arbeidsmarkt van de consulent en de bereidheid er hard tegenaan te gaan….. Ingewikkelder is het niet.

Zaken worden helaas nodeloos ingewikkeld en lastig gemaakt door machtsvragen binnen en tussen betrokken organisaties die allemaal “de regie” willen hebben, zaken willen afdwingen, niet aan willen sluiten bij of kunnen vertrekken vanuit de situatie van de werkloze en/of gehandicapte werkzoekende en een te ingewikkelde wet- en regelgeving.



True
Zou beginnen met de groep uitkerings"gerechtigden" zónder beperking, dat zijn er nogal wat. Te beroerd om hun nest uit te komen.

Korten die hap.
Jose / ambtenaar
eerst duidelijkheid; er zijn 2 verschillende instantie en elk heeft zijn eigen uitkeringsgerechtigden(bestand); uwv voert wao/wia/wajong uit en gemeenten de "bijstandswet"; over uwv kan ik niets zeggen en over de soc.diensten wel, alleen in algemene termen; daarnaast moet ik bekennen dat ik het rapport niet heb gelezen en rageer op het artikel BB en de reacties !!! ik weet ook niet over welke periode het rapport betrekking heeft; trede 4 klanten helpen is "logisch" vanuit de optiek van de gemeenten (BEZUINIGINGEN) maar wel erg korte termijn denken, want zij die hulp nodig hebben (TREDE 2 en ) blijven dus langer in het 'bestand" zitten en wordt het alleen maar moeilijker en DUURDER om ze straks te bemiddelen naar werk !!!er zijn plannen (wetswijzigingen et c) om o.a. de toegang tot de Wajong te beperken > die geen wajong krijgen komen dan in de "bijstand" en dan is het afwachten hoe de gemeenten deze niet-wajongers" zal helpen (niet helpen ben ik bang).; ten aanzien van mensen met een handicap zit bij uwv volgens mij meer expertise dan bij de zg. case-managers van socuale diensten ('t is een apodictische bewering, ik weet het); mw. Klijnsma is erg optimistisch en zij verwacht erg veel van de quotumregeling !!! De mensen die het in de uitvoering aangaat, neem het rapport serieus en de aanbevelingen ter harte; praat niet over dat er crisis is; toon en reageer constructief net zo als jullie van ons in de uitvoering verwacht om FEEDBACK te aanvaarden. Kijk naar je eigen functioneren, toon empathie en doe aan introspectie.

Leo Kooyman / voorzitter INOVAT
Het grote probleem is dat er op bestuurlijk en management niveau te weinig aandacht en thans ook te weinig fin.middelen zijn om personen met een afstand tot de arbeidsmarkt goed te onderzoeken en uit te testen. Met een test periode van 2 weken kan veel worden voorkomen zoals verkeerde plaatsing, verkeerde begeleiding, verkeerde ondersteuning.  Onder de huidige druk moet alles maar zo snel mogelijk zonder dat de kwaliteit is geborgd. De quotum regeling gaat dat probleem niet oplossen. In Duitsland en Frankrijk werkt de quotum regeling maar dan wel hoofdzakelijk om de eigen arbeidsongeschiktheid gevallen aan het werk te houden, niet om nieuwe plaatsen te bieden aan buitenstaanders
Janneman / Adviseur
Ik zou niet graag in de schoenen staan van een casemanager bij de sociale dienst. Zeker niet in deze tijd. Werkgevers zijn kritisch, vraag en aanbod sluiten onvoldoende aan, begeleiding van kandidaten en investeringen kosten tijd en geld. Hoe duurzaam is de uitstroom? Toch kan ik me ook niet aan de indruk onttrekken dat deze conclusies ook voor de crisis getrokken konden worden. Toen was het echter minder opportuun om dit te onderzoeken. Het ging immers goed in Nederland. Sociale diensten zijn al jaren op zoek naar formules om de uitstroom te vergroten, tot het overboord zetten van re-integratiebedrijven aan toe. Logisch; er was sprake van ingekochte pakketten en die moesten gevuld worden. De vraag was niet wat echt nodig was. Nog niet zo lang geleden waren er overschotten op het werkbudget. Was dat omdat toen de werkende aanpak er wel was? Waarom werkt die nu dan niet meer? Ook in die tijd werd in vooral in de 'goed' te bemiddelen kandidaten geïnvesteerd.

De aanbevelingen in dit rapport kunnen niet terzijde worden geschoven op basis van de crisis. Dat ontslaat gemeenten niet van hun verantwoordelijkheid serieus en kritisch naar zichzelf te kijken
Hannes Haganum / kritisch lezer
Zolang sociale diensten uitsluitend proces- en financieel gestuurd blijven werken, zal het nooit wat worden. Succes bereik je alleen met empathie, enthousiasme en met kijken naar wat mensen wel kunnen. Met een sociale dienst die denkt de dienstverlening via internet te kunnen afwikkelen, blijft het dweilen met de kraan open. Deze ambtelijke diensten creëren hun eigen mislukkingen, het lijkt wel een vorm van faalmanagement.

Piet
Als het UWV mensen die arbeidsongeschikt zijn van hun uitkeringen in de WWB dumpt is het niet vreemd dat mensen in de WWB moeilijker aan het werk komen...

Wie wou dat ook alweer? Oh ja. Den Haag. Er moesten minder mensen bij het UWV zitten. Dus wat doet het UWV dumpt ze in de bijstand. De kort durige zieken stromen wel uit bij het UWV? Dat zou kunnen verklaren waarom de gemeente het zo moeilijk heeft, en het UWV het beter doet. Het wordt gewoon over de schutting gegooid.



Ik zie niet hoe SW-bedrijven hoog opgeleide mensen kunnen helpen met vaardigheden en beperkingen door 'sponsen in te laten pakken'. Zie meer heil in stages bij bedrijven specifiek voor doelgroep. Wellicht dat een SW-bedrijf voor sommige mensen kan helpen of daar een faciliterende rol in kunnen hebben. Maar ja, laagst betaalde baan is leidend, dus wat heb je aan dergelijke arbeidsbemiddeling door de overheid? Kapitaal vernietiging en verwoesting van dromen.



Je moet stevig in je schoenen staan als je gehandicapt bent en werk zoekt. De overheid zou je daar in moeten helpen, niet de zaken te vaak erger, gecompliceerder, en moeilijker moeten maken.



Gezeur elke keer. Zo moeilijk is het nou ook weer niet. Maar ja, re-organisatie nummer tich in zo weinig jaren. Geen wonder dat gemeenten en UWV het niet bij kunnen houden.
Kees Dudink / Hoofd Logistiek & Automatisering
Dit geeft heel duidelijk aan dat het begeleiden naar werk van mensen met een arbeidsbeperking maatwerk is waar veel expertise voor nodig is. Deze expertise die in ruime mate beschikbaar in de sociale werkvoorzieningen die ons land nu nog rijk is. De politiek stuurt in al haar wijsheid aan op sanering van deze voorzieningen maar zou het niet veel beter zijn (zowel sociaal als financieel) om de vrijvallende capaciteit te benutten voor een sructurele vormgeving van Werken naar Vermogen?
gerrie
Daar word ik zo moe van he. Overheidsinstanties die elkaar de zwartepiet toespelen. Wat een samenwerking. Iedereen doet maar wat.
Advertentie