Gezondheidsbeleid beter af per straat

Gemeenten kunnen effectiever gezondheidsbeleid voeren als ze dat per straat of blok doen, in plaats van te focussen op administratieve eenheden zoals wijken of steden. Dat concludeert Els Veldhuizen (geograaf aan de Universiteit van Amsterdam) in het proefschrift waarop zij afgelopen week promoveerde.

In haar studie De grenzen voorbij. Geografische aspecten van stedelijke gezondheid ging ze met behulp van microdata en het geografisch informatiesysteem (GIS) van de gemeente op zoek naar ongezonde leefomgevingen (hotspots) en de factoren die daarvoor zorgen. In het eerste deel van haar studie, legt Veldhuizen uit hoe hotspots kunnen worden geïdentificeerd, waar ze liggen en wat die gebieden tot ongezonde leefomgevingen maakt. Met een analyse van alcohol-gerelateerde ambulanceritten in Amsterdam demonstreert ze dat behalve de functie van een omgeving, ook factoren als sociale controle en ruimtelijke inrichting de hotspots kunnen veroorzaken.

In het tweede deel van de dissertatie onderzoekt Veldhuizen de effecten van blootstelling aan een aantal specifieke omgevingskenmerken op de gezondheid in een gebied. In dat kader concludeert ze dat de samenhang tussen sociaal- economische omstandigheden en de gezondheid het sterkst te zien is in gebieden met een straal van 50 tot 100 meter. Binnen gebieden van die grootte wijst vooral een hoger percentage mensen met een uitkering op een slechtere gezondheid. Voor gemeenten houden die bevindingen in dat zij veel baat kunnen hebben bij het gebruik van microdata en kleinschalige beleidsingrepen om zo efficient mogelijk beleid te voeren ter verbetering van de gezondheid van inwoners.