Advertentie
sociaal / Nieuws

Krachtige burgers gehinderd door gemeenten

Gemeenten moeten steeds meer een beroep doen op burgerkracht, maar in de praktijk worden burgerinitiatieven vaak dwarsgezeten door gemeenten.

26 oktober 2013

Gemeenten moedigen weliswaar bewoners aan om zelf initiatieven te nemen, maar dwarsbomen al te veel 'burgerkracht'. Ambtenaren laten zich influisteren door welzijnsorganisaties die louter eigenbelang nastreven, zo luidt de klacht.

Wijkcentrum dicht
Hagenaar Leo Olffers was jarenlang een gevierd man, ook onder bestuurders, vanwege zijn tomeloze inzet voor de wijk Laakkwartier. Totdat hij van vakantie terugkwam en hoorde dat zijn wijkcentrum moest sluiten. 'Welzijnswerk had een succesvolle lobby gevoerd zichzelf en dat kostte ons de kop.' Olffers liet het er niet bij zitten. In april vorig jaar begon hij vanuit zijn eigen woonkamer ouderenvereniging 'De Laakse Lente'. Ouderen kunnen er elke ochtend binnenlopen voor een kop koffie en een praatje. Hij krijgt nu stiekem waardering, ook van gemeenteambtenaren. 'Maar niemand durft mij openlijk te steunen. Dat vind ik triest.'

Bijstandsklanten

In Helmond kreeg het vrijwilligersbestuurders van wijkhuis De Fonkel de gemeente tegenover zich. Onder het motto 'de buurt stuurt' maakte de gemeente buurtbewoners verantwoordelijk voor de exploitatie, maar bleven de beheerders op de loonlijst van de lokale welzijnsorganisatie. Dat botste. Als klap op de vuurpijl besloot de gemeente dat De Fonkel een ideale plek was om bijstandsgerechtigden aan een tijdelijke ervaringsplaats te helpen. De beheerders kunnen nu een uitkering gaan halen. En de vrijwilligers moeten bijstandsklanten naar werk begeleiden. Het was voor de helft van de bestuursleden reden om er de brui aan te geven.

Welzijnstussenhandel

Ook in de Rotterdamse deelgemeente Prins Alexander is de verhouding met een actieve groep bewoners niet goed. Op advies van welzijnsstichting Buurtwerk Alexander wordt een wijkcentrum omgebouwd tot jongerencentrum, om overlast tegen te gaan. 'Buurtwerk verdient z'n geld met jongeren, dus zijn jongeren altijd het probleem, dus is hun oplossing altijd jongeren helpen', stelt Marjanne van Ginneken van het informele wijknetwerk Makers en Doeners. 'Wij hebben dat onderzocht en wat blijkt? Niet jongeren veroorzaken problemen, maar hangouderen. Die staan er te zuipen, ze bedreigen mensen en gebruiken geweld. Maar de gemeente en Buurtwerk zetten hun plannen door. Met de sluiting van het wijkcentrum is de sociale cohesie nu helemaal naar de vaantjes en heeft de gemeente enorme schade aangericht.'

Diep geworteld 

Van Ginneken zegt dat haar netwerk zo diep geworteld is in de wijk, dat de gemeente de 'welzijnstussenhandel' beter kan opdoeken. 'Ik zou wensen dat de gemeente gaat denken in netwerken in plaats van in organisaties. Het enige wat de gemeente dan hoeft te doen, is de mensen in netwerken een beetje faciliteren bij het delen van kennis en hen verder in hun waarde laten. Zelf halen ze de noodzakelijke bezuinigingen dan op hun sloffen.'

Reacties: 6

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

George Knight / Blogger
Moerkamp constateert en biedt openingen, maar waagt zich nog niet aan de analyse waarom betrokken burgers worden ontmoedigd. Dat vraagt ook meer onderzoek. Maar dan pas wordt het interessant. Dat ambtenaren op lokaal niveau zoveel macht hebben is kwalijk. Het is aan de lokale politiek om de macht van de ambtenaren te breken. Onder de garantie dat er bij de burgers altijd meer expertise verzameld is. Beseffen bestuurders dat?

http://georgeknightlang.wordpress.com/2013/10/26 …
Arnold Paalvast / voorzitter Bewonersplatform Geuzenveld-Slotermeer
Moerkamp en vooral de reactie van Marjolein illustreren dat welzijns- en dergelijke organisaties de zelfde risico's lopen als ondernemings- en medezeggenschapsraden: ingepakt worden door het bestuur. Hoe voorkomen zij dat ze onderaannemers worden en daardoor de bestuursorganen hun handen niet hoeven branden aan burgerparticipatie-in-de-praktijk? En daardoor ook burgerparticipatie een Fremdkörper blijft in de bestuursorganisatie? Hoe komt de selectie tot stand van problemen of 'uitdagingen' waar die welzijnsinstellingen mee aan de slag gaan en waaraan de budgetten besteed worden? Is er sprake van formele of informele sturing vanuit de bestuursorganisatie en hoe overtuig je burgers van een goede en transparante gang van zaken?

De voorbeelden van Moerkamp en in het betoog van prof. Evelien Tonkens in het Rondetafelgesprek van de Tweede Kamercommissie voor Wonen en Rijksdienst, op 31 oktober, sluiten misschien meer op elkaar aan dan ons lief is en tonen dan een zeer somber beeld van burgerparticipatie.

Hoeveel bestuurders maakten hoe veel veilige vliegreizen dank zij de indringende foutanalyses van (bijna-)ongelukken in de luchtvaart? En als zij op zo'n veiligheid vertrouwen, waar zijn dan de foutanalyses van concrete, mislukte participatietrajecten? Als ze al bestaan – ik ken er één, door wie werden ze dan gemaakt?

J. de Bruin / bewoner
Als wijkbewoner in Prins Alexander wil ik reageren op dit bericht en vooral die mevrouw van Makers en Doeners. Want naast dat het niet waar is wat ze hier schrijft, staat haar zogenaamde informele netwerk helemaal niet open voor anderen en verdient ze zelf ook nog de dingen die ze doet. Dus maken welzijnsinstellingen dan nu plaats voor betaalde groepen? Ik vindt ook dat je kritisch mag zijn naar welzijnsinstellingen, maar zij zijn gelukkig onpartijdig en hebben geen persoonlijke belangen die ze behartigen zoals al die zogenaamde informele netwerk klubjes die alleen maar voor eigen mensen leuke dingen doen. J. de Bruin, bewoner
JaapvV / adviseur
Heel herkenbaar. De burger wil preventief werken, de welzijnswerker heeft dat nooit geleerd. Welzijnswerk wordt al decennia betaald om problemen op te lossen en als die er niet zijn dan maak je ze of word je creatief in continuiteit. Hou houd je anders je subsidie overeind? Gewoon opheffen zo'n stichting en kijken wat er gebeurt. In ieder geval zal het particulier initiatief erdoor opboeien.
Janneman / Adviseur
Deze opstelling van gemeenten sluit natuurlijk totaal niet aan bij de beweging naar een participatiesamenleving. Blijkbaar hebben ook gemeenten moeite met dit concept, maar gaat het de beschreven initiatieven redelijk natuurlijk af. Gemeenten opereren vanuit een gedateerd handelingskader; controle, overname of opschaling. Dit soort initiatieven gedijen bij vertrouwen en kleinschaligheid.
m.berkelaar
Op Rotterdam Zuid was er in de jaren '70 een heel sterke sociale cohesie. Dat had mede te maken met de haven en de stakingen. Hierdoor verzetten veel mensen zich tegen de rucksichtloze sloop en dure nieuwbouw, waardoor velen gedwongen waren elders te gaan wonen en niet meer tegen betaalbare huur terug te kunnen keren in hun wijk.

Gemeente Rotterdam zette 'welzijnswerkers' in om een en ander 'in te bedden', lees: de sociale cohesie te slopen. Sindsdien is m.n. de Afrikaanderbuurt een probleemwijk. Met de complimenten van de gemeente.

Veel baanlozen in de WWB kunnen goed aangeven en onderbouwen hoe zij, tegen weinig of geen kosten, kunnen switchen naar baanrijke vakken/werkvelden. Zij worden stelselmatig tegengewerkt en voor 'werkervaring' verplicht straten te vegen. Terwijl zij heel goedkoop op eigen kracht zouden kunnen uitstromen.

De overheid maakt meer kapot dan je lief is.
Advertentie