Een wijs luisterend oor
Ik sprak laatst iemand van Sensoor. Hun bijna 1000 vrijwilligers beantwoorden zo’n 250.000 telefoontjes, chats en e-mails. Per jaar, 24/7, ondersteund door een stuk of 50 betaalde krachten. Ze zitten in het hele land. Omdat niet iedereen netjes geordend achter elkaar belt moet je telefoontechnisch alle locaties aan elkaar verbinden. 24-uursbereikbaarheid op deze schaal kun je namelijk alleen in gezamenlijkheid aanbieden. Bij suicidale telefoontjes is er een rechtstreekse lijn met crisisdiensten.
De sensoori verlenen geen hulp maar bieden een luisterend oor. Eenzaamheid is het grootste ding in onze hele Westerse wereld van welzijn en geluk. Sensoor is een samenwerking van zo’n twaalf organisaties die al sinds 1958 luisterende oren organiseren met getrainde vrijwilligers. Het luisterend oor valt onder de Wmo, althans als je boven de 18 jaar bent. Onder de 18 valt het onder de Jeugdwet, zou je zeggen. Hoe moet het dan trouwens voor pubers? Die hebben de Kindertelefoon, maar bellen toch ook vaak naar Sensoor. Het heeft iets van preventie, mag je hopen, voor alle leeftijden.
Enfin.
Gemeentelijke Wmo-grenzen matchen niet met zo’n landelijk netwerk van luisterende oren. De kracht ervan is anonimiteit. En nu iedereen steeds meer met mobiele telefoons belt, chat en e-mailt, is steeds minder te traceren uit welke gemeente of zorgregio de beller komt. Dus je kunt per gemeente niet vaststellen hoeveel luisterende oren er nodig zijn en wat die gemeente dan meebetaalt. Er is blijkbaar wél grote behoefte. Gelukkig snapt de VNG dit en heeft een centrale pot geregeld. Alleen Amsterdam en Utrecht doen niet mee vanwege hun eigen hulplijnen. 11% van de telefoontjes lijken overigens nog steeds uit 020 en 030 te komen. Is dat marktwerking? Hulplijnen die met elkaar concurreren? Dat is bizar, je moet juist samenwerken, toch?
Het evidence beest houdt zich hier gelukkig koest. Vragen als - Wat is jullie effect op het welzijn van onze inwoners? - Uit welke gemeente komen de telefoontjes, chats en e-mails? – Leeftijden? - Onder of boven de 18? - kan Sensoor niet beantwoorden en gemeente snappen dat ook wel.
Het blijft kraken in het systeem van decentralisatie, aanbesteding, tijdelijke contracten, pilots (vreselijk woord) en projecten. Minimaal vijf tot tien jaar hebben organisaties nodig om - bijvoorbeeld in het geval van Sensoor - met zoveel vrijwilligers dag en nacht klaar te bijven staan en een goed bel- en chatsysteem overeind te houden. Dit soort geluiden hoor je overal in de zorg.
Sensoor kan trouwens altijd vrijwilligers gebruiken, dus meld je aan, ha!
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.