Advertentie
sociaal / Column

De normale gang van zaken en de gevestigde orde

Hoe we de koek verdelen bij economische groei weten we nu wel zo’n beetje. Lastiger wordt het als de poet op is en een gemeente haar inkomen moet zien te verhogen of moet bezuinigen, zoals in Amersfoort, Apeldoorn, Delft en vele andere gemeenten.

06 mei 2015

Iedereen die zijn huishoudboekje niet op orde heeft, weet hoe moeilijk dat is. Je hebt niet ineens meer inkomen en doormodderen en kaasschaven is vaak al lang geen optie meer. Er moet ergens een knop om. Maar welke?
 

De gemeente Amersfoort kwam op het idee haar inwoners te vragen waarop te bezuinigen en gaf meteen een lijstje met mogelijkheden mee. Allemaal zaken die niet moeten, maar waar we als stad voor kiezen; sport, cultuur, extra geld voor onderwijs en zorg. Een mooi begin. John Williams en Annemarie van Gaal zouden er trots op zijn en zelf vond ik het ook een goed idee, al was het maar om blinde vlekken op te sporen en ons er op voor te bereiden dat er een knop om moet. De overheid is niet alwetend, en daarbij, tijden zijn veranderd, net als de inwoners van Amersfoort. Het kan geen kwaad de gemeenschappelijke doelen en bestedingen opnieuw tegen het licht te houden.
 

Niet iedereen was klaar voor zo’n lijstje. Naast nieuwe voorstellen, steun en gemotiveerde afwijzingen, kwamen er ook veel reacties in de sfeer van “blijf van onze kinderen af”, “niet op cultuur” en “op zorg mag natuurlijk niet worden bezuinigd”. Reacties met de insteek van een gevecht en de vraag wie wie de boot uit werkt; niet de kinderen, niet de zorg en niet cultuur. Vaak waren die reacties in het belang van de gevestigde orde die soms, goed georganiseerd, haar achterban met angstige praatjes, verontwaardiging en een tikkeltje intimidatie, richting het gemeentehuis heeft weten te bewegen om haar stem te laten horen. Lang leve de lokale democratie. En de oppositie deed leuk mee.
 

Ik ben wel een beetje klaar met dit soort polariserende praatjes. Ik schiet daar als moeder, dochter en burger van Amersfoort niet veel mee op en vele medeburgers met mij ook niet vrees ik. Het komt me ook ouderwets over. Waar gaat het eigenlijk om? Het ziet er naar uit dat in Amersfoort alles een beetje in stand blijft. De sectoren halen opgelucht adem, maar de onroerend zaakbelasting gaat misschien wel met 20% omhoog. De overheid mag regelen dat onze kinderen worden opgevoed en onze geliefden worden verzorgd; allemaal gelijk. Die mag geld uitgeven en nog meer geld uitgeven. Die mag pappen en nathouden en ons allemaal te vriend houden, zoals ze jaren heeft gedaan. Maar bezuinigen en verbouwen? Nee, dat mag niet. Ben benieuwd of er in Amersfoort komende periode nog ergens een knop omgaat. Misschien dat Van Gaal kan helpen.

Ingrid de Moel
Meer columns van Ingrid de Moel vindt u hier

Reacties: 4

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

subsidie_verslaafd / subsidiecoach
@ Easymoney

Naar mijn mening willen burgers best bezuinigen op allerlei gemeentelijke geldsmijterij. Ga eens met de stofkam door een gemeentelijke begroting (klein of groot) en de onzin-subsidies vliegen je om de oren. Gemeentelijke subsidies worden in stand gehouden om gemeentelijke doelgroep te winnen en zo verzekerd te zijn van stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Voorbeeld:http://www.amsterdam.nl/subsidies/onderwerp/subs …
Janssen / Boekhouder
@Subsidie_verslaafd.

Ik vind uw bijdrage en daarmee uw denkwijze interessant. In de eerste 2 zinnen geeft u aan, dat er bezuinigd kan worden.

Echter, in de laatste zin, geeft u een zeer keihard argument, dat bezuinigen op gemeentelijke uitgaven niet werkt. Namelijk het creëren van een gemeentelijke doelgroep om zo van stemmen bij de gemeenteraads-verkiezingen verzekerd te zijn.

In mijn eerste bijdrage heb ik duidelijk aangegeven dat het hier gaat om publieke goederen en en diensten die door de gemeenschap betaald worden. Hoe meer de gemeenschap wilt, hoe middelen nodig zijn.

Voetbalclubs, willen sportvelden en subsidies

Ouderen willen een gemeenschapshuis hebben.

Ouders willen scholen hebben. etc.

De lijst kan heel lang zijn, en de lengte wordt bepaald door wensen en eisen van de burgers en de hoeveelheid geld die er beschikbaar is.

Daarom geef ik ook aan de burgers die willen bezuinigingen weer tegen worden gewerkt door burgers die er niet op willen bezuinigingen. Dus bezuinigingen en hervormingen, leiden daarom altijd tot lastenverzwaringen.

En de reden waarom de politiek de opdracht bij de burger neer legt, is omdat zij zelf geen beslissing durven te nemen, omdat zij dan worden gestraft bij de verkiezingen. Dit geeft ook direct een beeld van de bestuurlijke kwaliteiten van het College en de Raad. Ik krijg steeds vaker het idee, dat de bestuurlijke kneusjes bij de publieke sector zitten, en de goede bestuurders zitten in de particuliere sector. Ik hoop dat ik ongelijk heb. Want, dan zal bestuurlijk domheid, de burger veel geld kunnen kosten. Op het gebied van publieke producten en diensten heb je geen keuzevrijheid, noch kun je invloed uitoefenen op de kwaliteit en de prijs.
K.M. Schaap / afdelingshoofd burger- en bestuurlijke zaken
Je moet de koek helemaal niet verdelen bij economische groei. Die moet je sparen voor moeilijke tijden dan heb je nog koek om te verdelen als dat nodig is.
Janssen / Boekhouder
De gemeente als onderdeel van de publieke sector 'produceert' veel goederen en diensten voor de burgers. Net als in het bedrijven kosten deze goederen en diensten geld. In tegenstelling tot de publieke sector heb je in de particuliere sector keuzevrijheid.

Als je dus als burger vindt, dat er niet gesaneerd mag worden, dus alle goederen en diensten van de gemeente blijft beschikbaar, moet je er ook voor betalen. Dit betalen geschiedt in de vorm van belastingen, heffingen en leges.

Daarbij moet je ook in het oog houden dat veel goederen en diensten van de publieke sector het gevolg zijn, van het eisen van rechten. Het recht op wegen, recht op zorg etc.

Er is dus een causaal verband tussen alle publieke goederen en diensten (lees rechten op..) en de belastingdruk (de belastingen die burgers moeten betalen).

Waarom leg ik dit zo uitgebreid uit? Burgers willen alle rechten hebben, maar willen eigenlijk heel weinig belasting betalen. Het grappige is, dat niemand het causaal verband begrijpt of zelfs wilt begrijpen.

Het is dus zinloos om:

a. te vragen aan burgers waar willen jullie op bezuinigingen (want dat willen zij collectief niet)

b. de politiek de zaak te laten oplossen. (Die zijn in oplossingen niet geïnteresseerd).

Dit type bedrijfsmodel is niet houdbaar, maar je kunt het wel een tijdje volhouden. Met als voorwaarde, dat de lastenverzwaringen en de daarbij behorende dwangmaatregelen steeds zwaarder worden.

En aangezien wij een representatieve democratie hebben, gaan jullie met alle besluiten van het systeem akkoord. Want door te stemmen of niet te stemmen (het laatste valt onder de stilzwijgende instemming) gaan jullie akkoord met alle huidige en toekomstige besluiten van de overheid.

Dit betekent ook dat staatsschuld (inclusief schulden van de lagere overheden) voor rekening komen van de kiezer c.q. de belastingbetaler.
Advertentie