De Nederlandse Zorgautoriteit

Tja, de NZa. Zit nu in een treurig verdomhoekje. Een onderzoekscommissie moet zien of ze uit het verdomhoekje te halen is. 

Enige tijd terug zat ik met mijn (ex)baas om de tafel met een aantal leden van de Eerste Kamer. Ja, dat zijn mensen die gewoon benaderbaar zijn. We hadden een punt. Het ging om de onheuse wijze waarop zorgverzekeraars omgingen met innovaties in de zorg. Hoe goede vernieuwende én goedkopere zorg geen eerlijke kans kreeg. Dat verzekerden (wij allemaal dus) steeds minder keuze hadden. Dat particuliere financiële instanties voor ons wel even uitmaakten welke zorg ‘goed’ is. De politiek had dit weggedelegeerd. De NZa moest erop toezien. De minister was van plan om de zorgkeuzevrijheid  - of wat daar van over was - ook nog eens formeel uit de wet te schrappen. 

De Eerste Kamerleden waren enigszins ontzet, konden conreet niets doen -  snapten wij ook wel - en verwezen naar NZa. Als wij ons feitenrelaas op papier zetten, moest toezichthouder NZa dat ‘meenemen’. Wij met ons feitenrelaas naar de NZa. Die was niet van plan iets te doen. Tijdje later verscheen op de site van de NZa onze organisatie met naam en toenaam, verpakt in een dreigbrief waarin de NZa ons sommeerde op straffe van een fikse dwangsom ‘mee te werken’ aan gedetailleerd persoonsdossieronderzoek (mooi woord voor ‘galgje’!) door… de zorgverzekeraars. Wij hadden dat steeds geweigerd omdat we niet inzagen dat inzage nodig was om te ‘controleren’ of wij ons werk goed doen. Kan ook zonder inzage.
 

Nog gesprek gehad met een andere toezichthouder, het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP). Die konden (wilden?) ook niets doen. Eén verzekeraar was al een tijd gestopt met betalen. Kennelijk had-ie bij de NZa geklaagd over ons. De NZa zette stoer haar toezichtspet op en stuurde ons zonder nader wederhoor per postkoets die dwangsombrief én zette het in één seconde op hun site. De digi-media deden de rest. Wij verbijsterd naar de kort-gedingrechter.

Enfin. Door al die strapatsen moest onze supergoeie zorgorganisatie zo’n 70 fte krimpen (en zit ik nu in de WW, ha!). Hadden we ons feitenrelaas, de reacties van de ‘toezichthouders’, het dwangsomdreigement en de onrechtmatige omgang met persoonsgegevens aan de grote klok moeten hangen, net als die arme klokkenluider?
 

Gemeentebestuurders! Ook bij jullie pleiten wij voor zorgkeuzevrijheid voor uw inwoners. Die zijn de beste beoordelaars of er goede zorg is geleverd. En maak dat persoonsdossiers geen onderdeel worden van uw controle.  Lees de column van Sheila Sitalsing op blz. 2 in de Volkskrant van maandag 14 april jl. Uw gezinnen lopen hard weg van uw ‘sociale teams’ als u hieraan geen aandacht besteedt.

Mechtild Rietveld

Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.