'De cirkel is rond'

Hoe was de overgang van wethouder naar schooldirecteur?
Ik vond het wel apart in het begin om tussen dertienhonderd jongelui van het station naar de school te lopen. In Borne pakte ik de fiets naar het gemeentehuis en zwaaide naar iedereen. Maar dat anonieme vind ik ook wel prettig. Nee, ik heb geen heimwee. In deze functie kan ik meer verschillende laatjes van mezelf opentrekken. In de politiek ging het om passie en emotie. Nu kan ik meer ratio kwijt.

Zijn er ook overeenkomsten?
Als wethouder was ik een bemiddelaar tussen gemeente en gemeenschap en moest ik kunnen omgaan met verschillende belangen. Nu vorm ik een brug tussen de hogeschool en verschillende bewegingsopleidingen en probeer de onderlinge communicatie te verbeteren. In een professionele bureaucratie, zoals op Windesheim, is er geen dialoog tussen onderwijs en diensten. Niemand lijkt dat te storen, omdat de persoonlijke contacten tussen mensen goed zijn. Ik wil die eilandencultuur openbreken. Gelukkig is de discussie hierover inmiddels losgebarsten.

Wat wilt u bereiken?
Deze studie is kwalitatief sterk, maar naar binnen gericht. Er is veel focus op de inhoud, maar de slag met het commerciële werkveld dreigt te worden vergeten. Ik denk dat ik kan helpen de blik naar buiten te richten. Daarnaast ben ik erg voor de professionalisering in het onderwijs, zoals die ook door Plaskerk is ingezet. De docent moet weer centraal staan, meer ruimte krijgen en de systeemdruk moet worden verminderd. Maar ik vind wel dat die grotere zelfsturing moet samengaan met een zekere financiële discipline bij docenten. Er zijn te veel vrijheden veroorloofd.

Voelt u zich verbonden met de christelijke identiteit?
Ik ken de christelijke cultuur goed, ook al ben ik zelf niet meer gelovig. De sociale ethiek spreekt me erg aan. Ik kijk er vanuit liefde en respect naar en vind dat Windesheim zorgvuldig met die identiteit omgaat. Ik geef anderen de ruimte en omgekeerd krijg ik die ruimte ook.

Wat voor een soort bestuurder bent u?
Bij mijn afscheid als wethouder werd ik een mensenmens genoemd. Ik wil niet meteen mijn boodschap uitstrooien, maar probeer me open te stellen voor mensen en iedereen volstrekt serieus te nemen. Ik neem niet meteen het laatste woord, maar uiteindelijk wel. Ik vind het belangrijk om gevoelig te zijn voor contexten, me te kunnen voegen in een proces. Als het doel maar duidelijk is. Dus soms ben ik principieel en soms meegaand.

Hoe is het onderwijs veranderd?
Wat me het meeste opviel na dertig jaar is de geweldige impact van ICT. In mijn ogen wordt er soms te snel en lichtvaardig achter een innovatie aangehold. Wat me ook opviel, en dat vind ik positiever, is dat docenten het reflectieve vermogen van studenten proberen te stimuleren.

Voelt u een zekere nostalgie?
De cirkel is rond. Ik ben begonnen in het onderwijs en zie deze baan als een mooie afsluiting. Maar ik voel geen nostalgie. Dat kan ook niet. De studenten zijn zo anders dan wij vroeger. Ik vind ze veel zelfstandiger, onafhankelijker, maar ook kwetsbaarder op emotioneel gebied. Ze tonen veel zelfvertrouwen, maar als je daar doorheen prikt, wordt het lastig. Je kunt ook niet meer dertig mensen in een groep zetten en lesgeven. Het onderwijs is meer op zelfsturing gericht.