CDA wil decentralisatie langdurige zorg uitstellen
Na de SP, de bonden en Buurtzorg Nederland wil nu ook het CDA dat de langdurige zorg pas later overgaat naar gemeeten.
Het kabinet moet de zorgtaken niet per 2015 naar gemeenten overhevelen. Dat zegt CDA-fractievoorzitter Sybrand Buma in RTLZ.. 'Mijn pleidooi zou zijn dat de staatssecretaris eens goed nadenkt of het wel zo snel kan en of hij niet beter meer tijd kan nemen om die overdracht goed te doen.
Haalbaar
Per 2015 worden gemeenten verantwoordelijk voor de langdurige zorg en voor de begeleiding. Met de transitie is een bezuiniging van 465 miljoen euro gemoeid. Maar het wetsvoorstel van staatssecretaris Martin van Rijn (VWS, PvdA) moet nog door de Tweede en Eerste Kamer. De vraag is of het wel haalbaar is om de wet op tijd in te voeren, vraagt Buma zich op RTLZ af. 'Het kabinet holt maar door met één doel: om 1 januari 2015 geld binnen te halen.'
Meerdere tegenstanders
Het CDA is niet de enige partij die zich ernstig afvraagt of de invoeringsdatum van 2015 door kan gaan. Eerder keerder de SP zich hier al tegen en diende zelfs een motie in om uitstel af te dwingen. Die motie haalde het niet. Ook de vakbonden Abvakabo FNV en CNV en Buurtzorg Nederland spraken zich al uit voor uitstel van de invoerigsdagum.
Belasting verhogen
Buma wil dat gemeenten snel weten wat de budgetten zijn om zo uit te zoeken of ze de nieuwe zorgtaken wel kunnen uitvoeren met het geld dat ze ervoor krijgen. Volgens Buma moet het niet nodig zijn dat gemeenten hierdoor nog eens de onroerendezaakbelasting moeten verhogen.
Na zes maanden in een verpleeg-huis te hebben verbleven, zou je denken dat het een verheugende gebeurtenis is. Niets is minder waar. Vandaag geen gebak, vandaag gaat de vlag halfstok.
Ze woont alleen in een klein huisje in een klein dorp. Haar man is overleden, hun enige dochter heeft ms.
Zij mist haar linkeronderbeen en een deel van haar gezichtsvermogen. Haar man overleed aan de gevolgen van dementie en ze is blij dat zij helder van geest is. Ze noemt dat zelf altijd een geluk bij een ongeluk. Tot vandaag.
Want vandaag mag ze naar huis. Een huis dat ontoegankelijk is voor de rolstoel. Het toilet en de badkamer zijn te klein om er te manoeuvreren.
Ze zal naar binnen worden gereden op een brancard. Ze zal in de rolstoel worden geholpen. Er zal twee keer per dag iemand komen om haar in en uit bed te helpen. Drie keer per dag worden haar eten en medicijnen gebracht. Ze zal daar de rest van de dag zitten. In een luier.
Ze zal daar de rest van haar léven zitten. Omdat ze, met haar heldere geest, in staat is om op een belletje te drukken.
Op een belletje kunnen drukken telt sinds kort namelijk als teken van zelfredzaamheid.
Welkom in onze verzorgingsstaat.
Marleen Verbree is verpleegkundige. Bovenstaand stuk stond als brief van de dag in de Volkskrant van woensdag 4 maart.