Natuurlijke momenten
In het klimaatbeleid is het begrip ‘natuurlijke momenten’ aardig ingeburgerd. Bedoeld wordt dat je de klimaatmaatregelen het best kan treffen als je toch met het gebouw aan de slag moet in het kader van het meerjarenonderhoudsplan. Dan verspil je geen geld en grondstoffen en komt alles binnen veertig jaar aan de beurt. Klinkt logisch toch?
In het klimaatbeleid is het begrip ‘natuurlijke momenten’ aardig ingeburgerd. Bedoeld wordt dat je de klimaatmaatregelen het best kan treffen als je toch met het gebouw aan de slag moet in het kader van het meerjarenonderhoudsplan. Dan verspil je geen geld en grondstoffen en komt alles binnen veertig jaar aan de beurt. Klinkt logisch toch?
Voor mij was dat inmiddels zo logisch geworden dat veel andere logica mij even ontging. Ik werd woest wakker toen een groep tijdens een Bouwstenen-bijeenkomst met de wens terug kwam om dit begrip nader te verkennen. ‘Je kunt ook een natuurlijke dood sterven’; flitste het door me heen. Ik schrok er zelf van.
Maar zo zijn er meer, ook minder heftige, ‘natuurlijke momenten’. Je kunt ineens over wat extra geld beschikken of een nieuwe collega krijgen. Het college van B&W kan wisselen, het dak kan van het pand waaien en nog veel meer. Ik had die dag ook iemand horen zeggen dat je heel goed meteen een warmtenet kunt aanleggen als de straat toch open moet. Ineens had het begrip geen enkele betekenis meer. Wat eerst logisch was, vloeide weg in een zee van betekenissen.
Een dag later was ik bij een VvE-vergadering van 68 woningeigenaren. Daar wilden bewoners het schilderwerk uitstellen omdat ze misschien subsidie konden krijgen voor kunststof kozijnen met isolatieglas. Ze gingen zich daar eerst in verdiepen. Zo gaat dat met ‘subsidie’, sorry, ‘natuurlijke’ schilder-momenten. Je bent zo een paar jaar verder, zeker als je iets ingewikkelds moet beslissen met 68 woningeigenaren.
Graag wil ik hier de suggestie doen het begrip ‘natuurlijk moment’ te vervangen voor ‘bestuurlijk moment’. Grijp je kans om het stuur te pakken als zich een kans voordoet om iets te verduurzamen. Trek je mond open, kom met voorstellen, maak het simpel en gewoon en omarm het nieuwe normaal, ook al voelt dat eerst nog een beetje vreemd, onwennig en onnatuurlijk. Blijf niet op het bestaande pad met al haar ‘natuurlijke momenten’. Want als we doen wat we deden, krijgen we wat we kregen. Juist ja, een klimaatprobleem.
Ingrid de Moel
Lees hier meer columns van Ingrid de Moel
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.