'Steden kunnen leren van het platteland'

‘Ik heb me opgedrongen, haha. Gewoon ouderwets gesolliciteerd. Waarom? Omdat ik het belangrijk vind dat we de P10 met z’n allen verder uitbouwen en een stevige plek geven in Nederland. Zeg je platteland, dan zeg je P10 – zo moet het worden. Het is echt van belang dat de plattelandsgemeenten een duidelijke stem hebben en mee kunnen praten over zaken als klimaat, energie, noem maar op.’

‘Hét speerpunt is voor mij dat Den Haag ­en Brussel beter bewust zijn van de kansen die er liggen op het platteland. Dat we geen probleemregio’s zijn. Dat gevoel vind ik nog veel te vaak in het debat doorklinken. De stad en het platteland hebben elkaar hard nodig.  Hoe eerder we daar achter zijn, hoe beter het is. Een ander speerpunt is dat de diversiteit van het platteland beter zichtbaar moet zijn. Er wordt vanuit Den Haag nu vaak naar gekeken als een eenduidig grijs gebied waar dingen gebeuren die niet iedereen weet. Terwijl het platteland per regio sterk verschilt.’

‘Nee. We moeten focussen en kunnen niet over alles een mening hebben. Het gebrek aan digitale weerbaarheid kan ook in Amsterdam of Rotterdam opspelen. Daar hebben we de VNG voor.’

‘We zijn op weg, maar het kan steviger. Ik vind dat je bij alle uitdagingen die op ons afkomen de plattelandsgemeenten moet horen en erbij moet betrekken. Want wij zijn een deel van de oplossing.’

‘Ja, maar wij zijn geen Calimero en wijzen niet met het vingertje. We zeggen alleen: beste mensen, het platteland heeft kracht, heeft waarde. De stad kan niet zonder platteland en omgekeerd. Daarom moeten we niet alleen bij Landbouw aan tafel zitten, maar ook bij Binnenlandse Zaken, J&V, noem maar op. Dat is nog een knappe uitdaging.’

‘De weerbaarheid. Je ziet dat veel plattelandsgemeenten te maken hebben met behoorlijke leegloop, de voorzieningen gaan achteruit,  de bereikbaarheid gaat achteruit. Maar het platteland blijft overeind en het is er nog leefbaar. Steden kunnen leren over het gebruik van ruimte, van schaarse middelen. Wij krijgen minder geld van Den Haag en toch weten we het te rooien. Ik ben van origine een stedeling, hè, maar ik zie dat het hier goed is geregeld. Nog steeds.’
 

‘Ook, maar dat dekt niet de hele lading. Het is niet alleen elkaar helpen, maar ook als regio’s het maximale halen uit elke kleine gelegenheid die zich aandient. Dat zie je terug in de hele gemeenschap. Bij ondernemers. Bij inwoners. Maar ook bij bestuurders. We weten: we zijn afhankelijk van elkaar. We moeten het samen rooien – klaar.’

‘Ja, maar die trots is vaak naar binnen gericht. We zijn trots met elkaar, maar we laten het de buitenwereld slecht weten. Daar mag een schepje bovenop.  Ook vanuit de P10. Omdat ik uit de stad kom, is dat misschien wel mijn eigen agenda. Een stedeling is er heel goed in om zijn eigen trots uit te dragen. Die krijgt dat van nature mee. Dat mag in de regio’s ook wat meer worden.’

‘Daar is over gesproken en er zijn voor- en tegenstanders van. Ik zelf denk: laten we het P10 houden. Het heeft ons moeite genoeg gekost om aan de overlegtafels te komen. Inmiddels weet iedereen: P10 is platteland. Aan een goed merk moet je niet onder de wedstrijd gaan sleutelen.’