Samen in stenen
Veel gemeenten hebben volgens de ene groep deskundigen geen flauw idee hoeveel maatschappelijk vastgoed ze eigenlijk in bezit hebben. Volgens een andere groep vastgoedspecialisten is bij het merendeel van de gemeenten die blinde vlek intussen weggepoetst.
Die meningsverschillen tussen de vakbroeders ten spijt, eens zijn ze het met elkaar wel dat maatschappelijk vastgoed door lokale overheden vaak maar matig tot slecht wordt benut. Zo wordt er nog weinig samengewerkt op regionaal niveau en hoewel uit recent onderzoek blijkt dat het aantal gemeenten dat van plan is haar vastgoedportefeuille de komende jaren te herzien in aantal is verdubbeld, blijkt nog altijd het overgrote deel van de gemeenten geen visie heeft over het aanpassen van het beleid op dat terrein.
Toch is daar alle reden toe. De afname van het aantal kinderen leidt tot leegstand van onderwijshuisvesting. Steeds meer zorgactiviteiten, met name voor ouderen, wordt verplaatst van intramurale settingen naar de eerste lijn. Door bezuinigingen op kunst en cultuur komen er panden leeg te staan. Je kunt als gemeente die leegstaande panden in de verkoop gooien, maar de markt is slecht en je loopt dan het risico de markt te verstoren en lokale ondernemers in de wielen te rijden.
Alle reden dus voor gemeenten om in cocreatie met commerciële partijen maatschappelijk vastgoed te behouden, effectief en efficiënt in te zetten en ook nog eens rendabel te maken. Want je kunt voormalige verzorgingshuizen wel sluiten, maar hoe ga je als gemeente in de toekomst je rol op het gebied van zorgpreventie en dagbesteding vormgeven? Welke voorzieningen zou je daar nog bij kunnen aanhaken? Is het verzorgingshuis van nu het lifestylecenter van morgen? Voor de exploitatie van maatschappelijk vastgoed richten gemeenten zich vrijwel automatisch nog altijd op zorgorganisaties en welzijnsinstanties, die vaak niet veel verder gaan dan het samenbrengen van diensten op het gebied van zorg en welzijn. De brug naar cultuur, naar sport en naar onderwijs wordt nog zelden geslagen.
Beheer en exploitatie van maatschappelijk vastgoed door gemeenten is veel meer dan het kopen, verkopen of slopen van panden en het vinden van de juiste huurders. Het vergt een lange termijnvisie op wat er in de toekomst maatschappelijk relevant is. Pas dan kun je als gemeente bepalen wat de fysieke ruimte is waarin je de taken die daaruit voortvloeien kunt onderbrengen.
Zoals het spreekwoord luidt: aan een stam moet veel gehakt voordat hij in een huis past.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.