Advertentie
ruimte en milieu / Column

Samen stad maken met nieuwkomers

Column van Nynke Schaaf. Eind januari bracht de Algemene Rekenkamer een rapport uit waaruit blijkt dat slechts eenderde van de statushouders (asielzoekers met een verblijfsvergunning) tijdig slaagt voor het inburgeringsexamen of een baan vindt. De slechte integratiecijfers volgen op die uit eerdere studies, van onder meer de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). De G4 eist inmiddels de regie op de inburgering terug. Met de aftrap van de serie Eat&Meet: New Residents in Rotterdam willen we de regie neerleggen bij de partijen die met hun voeten in de modder staan en nieuwe kansen creëren voor de stad.

28 februari 2017

Eind januari bracht de Algemene Rekenkamer een rapport uit waaruit blijkt dat slechts eenderde van de statushouders (asielzoekers met een verblijfsvergunning) tijdig slaagt voor het inburgeringsexamen of een baan vindt. De slechte integratiecijfers volgen op die uit eerdere studies, van onder meer de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). De G4 eist inmiddels de regie op de inburgering terug. Met de aftrap van de serie Eat&Meet: New Residents in Rotterdam willen we de regie neerleggen bij de partijen die met hun voeten in de modder staan en nieuwe kansen creëren voor de stad.

En dat is hard nodig want vooral de grote steden groeien exponentieel in Nederland. Het grootste deel van de groei wordt veroorzaakt door de toestroom van mensen met een niet-westerse achtergrond. Als organisatoren van de Eat&Meet: New Residents willen wij de integratie van nieuwkomers versnellen door nieuwkomers in contact te brengen met relevante partijen (organisaties en bedrijven) in de stad. Hier stond eerder nog de dichte deur van de bureaucratie.

Nog niet zo lang geleden ging het namelijk precies andersom: eerst Nederlands leren en dan pas je talent aanbieden. Nu kijken we hoe we nieuwkomers zo snel mogelijk een bijdrage aan de samenleving kunnen laten doen. De ambiance van het Venture Café in het Cambridge Innovation Centre, de heerlijke gerechten van Syrische Rotterdammer Maher Al Sabbagh en de warme en gemoedelijke aankleding deden de rest. Dankzij de feedback en reacties die we ontvingen ontdekten wij dat er nieuwe wereldse verbindingen tussen mensen, landen en ideeën zijn ontstaan. Handen uit de mouwen en aan de bak!

Volgens Robbert Dijkgraaf zijn ideeën de beste migranten. En juist in Rotterdam, immigratiestad bij uitstek, doet de enorme variëteit aan etnische, raciale en religieuze achtergronden de deelnemers duizelen. Daarom is er behoefte aan een constructief en verbindend evenement dat veel van de betrokken partijen samenbrengt. Zo is er een bezoeker die graag in graag in gesprek wil met het AZC Beverwaard om daar een Seat2Meet plek te openen. Het S2M netwerk kenmerkt zich door een open cultuur waar samenwerken en kennis delen voorop staan. Een andere bezoeker, tech start-up Re-Start network, wil graag nieuwkomers binnen drie maanden leren programmeren en weer een andere bezoeker biedt een plek aan op de Technische Universiteit Delft.

Men zegt wel dat er drie gespreksniveaus zijn: dingen, mensen en ideeën. Net zoals mensen een stamboom hebben, hebben dingen en ideeën een genealogie in ruimte en tijd. En soms zijn dingen, mensen en ideeën zo innig met elkaar verknoopt, dat het niet duidelijk is wie precies wanneer de grens over gaat. Met de Eat&Meet: New Residents in de stad proberen we zulke knopen te ontwarren. Wij hopen dat we zo mensen helpen te beseffen dat er een terrein is waar door de eeuwen heen de vrije uitwisseling van goederen, mensen en gedachten altijd winst heeft opgeleverd: namelijk kennis & business. Op deze manier, door mensen kansen te bieden en een uitgestoken hand te reiken om samen aan de slag te gaan, zetten we denk ik belangrijke stappen naar een meer kansrijke en duurzame integratie van de nieuwkomers.

Reacties: 4

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

veestapel
Laat ons weten als je het constructief verbindend element hebt gevonden, lijkt me enig.
Keijzer
Mensen kunnen het organiseren om helemaal naar Nederland te komen en zelf organiseren om de taal te leren niet? Hun verblijfvergunning hangt er niet van af. Ze worden niet uit hun woning gezet, of uitgezet. Dus is het te verwachten dat het bij velen een slepend proces is. Zelfs bij mensen die hier al 50 jaar wonen hoor je dat er weinig Nederlands wordt gesproken. Men leeft in de eigen cultuur binnen wijken, met eigen bakkers en slagers etc. De openbare ruimte is Babylon. Als men een tijdelijke verblijfvergunning krijgt en dat die niet verlengd wordt als de taal niet goed wordt gesproken en men eigenlijk nauwelijks vooruitgang heeft gemaakt met integreren, dan komt er wel schot in en zijn er uit dezelfde culturele groep altijd wel ondernemers, die taallessen gaan organiseren als verdienmodel. Waarom zijn die er trouwens al lang niet op internet te vinden van alle mogelijke talen? Waar een wil is, is een weg. Maar Nederland en andere landen hebben dat altijd ontmoedigd. Men kreeg alles kado, inclusief paspoort en gaat clusteren in wijken en kinderen dus ook voornamelijk buiten school, de taal van herkomst overal horen. Dan krijg je Erdogan-adepten die volksmenner in Ankara primair als hun president zien en Turkije als hun primaire land. De Nederlandse grond onder hun voeten is dan een filiaal van Turkije. Helaas niet de enige groep, maar wel de meest uitdrukkelijke met vlaggen en al op straat.

De kosten voor asiel was overigens de mammoet tijdens de campagne. Eveneens hoeveel Nederlandse samenleving nog aan kan en over hoeveel tijd?

Als je alle asielzoekers optelt, met gezinshereniging en nazaten van de afgelopen 40 jaar, is o.a. NL al Jordanië of Libanon. Of wordt dat spoedig. Dit zijn buurlanden en mensen van hetzelfde heilige boek, die daar geen staatsburger worden en terugkeren als er weer vrede is. Het straatbeeld verandert daar weinig, hooguit drukker.
loek / v.m. jur.medew. gsd
Bomen groeien nog steeds tot in de hemel. De weg daar naar toe is geplaveid met goede voornemens. Enz. enz. Hier stond eerder nog de dichte deur van de bureaucratie.-Waar is die deur gebleven? In de Hemelpoort bevestigd? Luchtfietsen richting een bewolkte hemel heet zoiets. Of is de mogelijkheid dat de blinde tegen de deur loopt, nu niet meer aanwezig?
J.G.A.M. Mulder / ambtenaar
Dat de deelnemers moesten duizelen in de immigratiestad bij uitstek Rotterdam verbaast mij niet. Maar in tegelstelling tot hetgeen mevrouw Schaaf wil doen vermoeden zal iedereen die Rotterdam bezoekt verbaast zijn over het mislukken van de Multi-culturele samenleving en de integratie van nieuwe Nederlanders. Ik heb het dan niet alleen over Rotterdam-Zuid, maar ook over oud West en het oude Noorden. De wijken die zijn "overgenomen" door nieuwe culturen. Hetzelfde geldt voor een aangrenzende stad Schiedam. De beleidsmakers en de bestuurders hebben als manco dat zij niet meer in de wijken wonen, maar in de buitengebieden.
Advertentie