Rekenkamers kritisch over Twents afval

Het toezicht op het Twentse afvalbeleid is te veel gericht op incidenten en te weinig op algemene doelstellingen. De relatie tussen de gemeenten – als aandeelhouder – en de uitvoeringsorganisatie is te informeel. En opgedane ervaringen worden tussen de gemeenten onderling amper gedeeld.

Terugdringen
Dat concluderen de rekenkamercommissies van veertien Twentse gemeenten op basis van een door Necker van Naem uitgevoerd onderzoek naar het gezamenlijk afvalbeleid. De inzameling van huishoudelijk afval en de reinigingstaken zijn sinds 1997 belegd bij Twente Milieu, een naamloze vennootschap met de gemeenten Almelo, Borne, Enschede, Hengelo, Hof van Twente, Losser en Oldenzaal als aandeelhouders. Gezamenlijk is de ambitie uitgesproken het huishoudelijk restafval in 2030 terug te dringen tot 50 kilo per inwoner.

Moeilijk
Dit wordt moeilijk, concluderen de onderzoekers, zonder tussendoelen vast te stellen waarmee de raden de vooruitgang kunnen volgen. 'Daarbij moet de aandacht niet alleen uitgaan naar de hoeveelheid restafval, maar ook naar zaken als zwerfvuil, draagvlak en de hoogte van de afvalstoffenheffing.' Het grote vertrouwen van de gemeenten in Twente Milieu leidt tot een informele werk relatie, maar daardoor ook tot een 'weinig actieve en kritische houding van de aandeelhouders'. Ook sturen de gemeenten nog te veel op details. 'Beleidsstrategische en operationele aansturing en kennisuitwisseling is niet te traceren.' Daarnaast hanteren individuele gemeenten nog te veel een eigen afvalbeleid. Meer onderlinge afstemming kan 'mogelijk kostenvoordelen opleveren voor zowel de inwoner als de gemeenten'.