Leegstand niet langer acceptabel

Als inwoner van Amersfoort heb ik veel zoektochten naar woningen meegemaakt; die van mezelf, mijn kinderen, Poolse arbeiders en zorgwekkende zorgmijders. Kort geleden drong de hevigheid van de woningnood weer eens goed tot me door. Dat was nadat ik een vrouw had ontmoet met een dubbel gehandicapt kind, die binnenkort haar huis wordt uitgezet. Je zal er maar voor staan.

Op een avond in café De Rooie Cent ontmoette ik nog meer wanhopige zoekers; bankslapers, mensen die hun gehandicapte kind niet meer de trap op konden zeulen en een leuk stel van 22 dat samen wil wonen, maar alleen zelfstandige units kan huren. Een breed geschakeerd gezelschap van mensen die niet passen in de bestaande woningvoorraad.

Gelukkig was op die avond ook de Amersfoortse politiek aanwezig, de wethouder wonen en een directeur van een plaatselijke corporatie. Hoe is het toch mogelijk dat we na al die jaren nog steeds zulke lange wachtlijsten hebben? Je kunt moeilijk de corporaties van alles de schuld geven. Ze konden net zo in min als ik in de toekomst kijken. Dachten jaren geleden nog dat de welvaart steeg en leegstand dreigde. Dat er flink verkocht moest worden. Maar tijden zijn veranderd. Door de individualisering, extramuralisering, economische crisis en de verstedelijking is er een enorme behoefte ontstaan aan kleinere, goedkope woningen. Woningen voor mensen van vlees en bloed die we kunnen zien en aanraken. En dan zijn er nog die beelden van enorme stromen mensen die ons land binnenkomen en straks ook een plekje nodig hebben. Ook mensen van vlees en bloed, maar waarover ik het niet mag hebben, want iedereen is er al druk mee en het is explosief materiaal.

Tijden zijn veranderd

Amersfoort kampt net als andere gemeenten met leegstaand vastgoed. De toekomst van deze gebouwen is niet rooskleurig. Waarschijnlijk wordt een groot deel nooit meer als kantoor, kerk, buurthuis of winkel gebruikt. Ook voor deze panden zijn de tijden veranderd. Een groep burgers en ondernemers uit Amersfoort heeft uitgerekend dat zo’n 1.500 tot 3.000 van de 5.000 actief woningzoekenden in Amersfoort heel goed in zo’n pand zouden kunnen wonen. Goed voor de eigenaar die hierdoor weer inkomsten krijgt, goed voor de woningzoekenden, goed voor de werkgelegenheid, goed voor de stad.

Gaande de avond kregen we collectief het gevoel; leegstand is niet langer acceptabel. Zeker nu we weten hoe groot de woningnood is en hoe goed en snel de leegstaande panden naar woningen kunnen worden getransformeerd. Als we nu beginnen, allemaal even de handen uit de mouwen steken en een beetje meewerken kunnen we via snelle procedures in april/mei 2016 heel veel mensen onderdak bieden; de dame met het gehandicapte kind, jongeren, ouderen, kinderen uit de residentiële jeugdzorg, ggz- en bajesklanten en een hele stroom vluchtelingen die ik zo niet mag noemen omdat het straks Nederlanders zijn.

Wie zin heeft om te helpen verwijs ik graag naar de site www.ruimteomtewonen.nl om een pandje aan te melden of uit te kiezen waar hij of zij zelf mee aan de slag wil. Waar we eigenaar, woningzoekenden, buurt en investeerders bij elkaar kunnen brengen om de mogelijkheden te onderzoeken en in korte tijd van een longlist een shortlist maken. Wie wil weten wat de mogelijkheden zijn, nodig ik graag uit gebruik te maken van het Landelijk Expertteam Transformatie en met dit expertteam, gemeenten en corporaties in gesprek te gaan, bijvoorbeeld tijdens de Najaarsbijeenkomst van Bouwstenen op 3 december 2015. Als het maar niet bij goede bedoelingen en praten blijft. Want ook dat is gezien de urgentie eigenlijk niet meer acceptabel.

Lees hier de eerdere columns van Ingrid de Moel over leegstand.