Advertentie
ruimte en milieu / Nieuws

Grote steden gaan afval nascheiden

Deze week startte Europa's grootste afvalverwerker AVR in Rozenburg met de bouw van een scheidingsinstallatie. Vanaf medio 2018 gaat de installatie plastic verpakkingsafval en drankkartons afscheiden uit restafval. Pas daarna wordt het restafval verbrand. Al ver voor de eerste paal de grond in ging, meldden zich gretig de eerste gemeenten.

10 november 2017

Deze week startte Europa's grootste afvalverwerker AVR in Rozenburg met de bouw van een scheidingsinstallatie. Vanaf medio 2018 gaat de installatie plastic verpakkingsafval en drankkartons afscheiden uit restafval. Pas daarna wordt het restafval verbrand. Al ver voor de eerste paal de grond in ging, meldden zich gretig de eerste gemeenten.

Scheidingsbereidheid 

In Leiden stelt wethouder Paul Laudy (VVD) voor om de kunststofscheiding helemaal aan AVR over te laten. ‘De Leidenaar zit aan de grens van z’n scheidingsbereidheid’, zegt Laudy. ‘Die nascheiding is betaalbaar, gemakkelijk voor de bewoners en vooral realiseren we er een beter hergebruikspercentage mee. We willen over een jaar of vier van onze povere 33 procent naar 50 procent gaan.’


Zwerfafval
Zodra de nascheidingsinstallatie in bedrijf komt, staakt de gemeente de bronscheiding van kunststofverpakkingsafval. Leiden hergebruikt de ondergrondse perscontainers voor verpakkingen. Daar kunnen inwoners papier en karton in doen. ‘Wij hebben als dichtstbebouwde gemeente van Nederland weinig ruimte’, verklaart Laudy. ‘Mensen zetten zakken vol afvalplastic naast de container, ze scheuren open en het plastic waait weg waardoor er zwerfafval ontstaat.’

Papiercontainertje

De gemeente gaat in het nieuwe beleid, dat nog in de raadscommissie wordt behandeld, de burgers wel meer proberen aan te zetten tot gescheiden inzameling van andere afvalfracties, textiel, papier, glas, gft en grof vuil. ‘Bewoners krijgen thuis een papiercontainertje van ons en wij halen dat op’, zegt Laudy. Maar de wethouder verwacht veel van de nascheidingstechniek. ‘Er kan steeds meer. Misschien dat over vijf jaar textiel en gft er schoner uit gehaald worden dan nu het geval is.’

Proefbedrijf

AVR is niet het enige, wel het eerste private afvalbedrijf dat in de nascheiding stapt. Bij het gemeentelijk Afvalenergiebedrijf AEB in Amsterdam is een nog grotere scheidingsinstallatie zelfs als 'in proefbedrijf'. AEB investeert bijna 35 miljoen euro in de fabriek die 300.000 ton afval verwerkt. In Amsterdam is het behalve plastic verpakkingen ook het doel om meer ijzer en metalen als koper en aluminium, maar ook papier, karton en een zogeheten organische natte fractie – zeg maar keukenafval – uit het restafval terug te winnen. Die natte kledder wordt vergist tot biogas, waar bijvoorbeeld huisvuilwagen op kunnen rijden.

Nascheiding

Ook andere grote steden als Den Haag en Utrecht nemen toevlucht tot nascheiding om hun povere hergebruikspercentages op te krikken. Maar waar Leiden de bronscheiding van plastic, metaal en drankenkartons (PMD) staakt, mikken de grote vier steden op een combinatie van bromscheiding en nascheiding. ‘Alleen het restafval van de wijken waar we nog veel plastic in zit, gaat voortaan naar de scheidingsinstallatie’, zegt hoofd stadsbeheer Otto den Ouden. ‘Wij nemen maatregelen om de bronscheiding voor glas, papier en ook plastic verpakkingsafval PMD zelfs uitbreiden.’

Voorkeur bronscheiding

Ook Amsterdam mikt zowel op bronscheiding als nascheiding, zij dat de stad geen onderscheid maakt tussen wijken en alle restafval door de nascheider stuurt. De gemeente Utrecht kondigt een proef met nascheiding aan in wijken waar de bronscheiding van plastic niet mogelijk is. ‘Bronscheiding heeft de voorkeur. Ik wil benadrukken dat het een proef is, want het is op dit moment nog niet duidelijk is wat de daadwerkelijke kwaliteit en kwantiteit is van de materialen verkregen via nascheiding van plastic en drankenpakken’, zegt wethouder Kees Geldof (VVD).

Aanbesteding restafval

Ook Rotterdam is met 73 procent hoogbouw een voor de hand liggende gemeente om bij AVR, een bedrijf uit de eigen stad, verpakkingsafval na te scheiden. Rotterdam gaat alle huishoudelijk afval nascheiden, maar waar, is nog niet bekend. De gemeente staat op het punt om een aanbesteding te starten voor de verwerking van alle restafval.

Reacties: 8

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

K.M. Schaap / afdelingshoofd burger- en bestuurlijke zaken
Fantastisch. Ik hoop dat mijn stad hier ook toe over gaat.

Geen quasi wetenschappelijk gezeur meer van milieucursisten over de ladder van Lansink maar gemak voor bewoners en een beter hergebruikspercentage.
Petra
"Misschien dat over vijf jaar textiel en gft er schoner uit gehaald worden dan nu het geval is."



Wat een domme opmerking! Dan heb je er toch helemaal niets van begrepen. De scheidingstechnieken zorgen er niet voor dat textiel schoner blijft, de mate waarin het textiel wordt vervuild is juist afhankelijk van natte onderdelen in het afval zoals GFT. Zolang stromen die droog moeten blijven in aanraking blijven komen met natte stromen kun je hergebruik van textiel misschien op vezelniveau realiseren maar zeker niet op kant-en-klare herdraagbaarheid.
Math Oehlen / ambtenaar afvalzaken
Inderdaad goede zet van die steden Broadcaster. Maar afscheid van quasi wetenschappelijk gezeur is te weinig. Het moet er vooral toe leiden dat het zelfs van enige wetenschappelijkheid verstoken kilobeleid van VANG wordt afgezworen. Honderd- en dertig kilo-doelstellingen leiden tot de reductie van alle genuanceerde duurzaamheidsvraagstukken tot enkel logistieke puzzels. Tot inzamelen omwille van het inzamelen. Zelfs tot het wegdrukken van de meest fundamentele vraag: wat schieten we met die enorme kilodruk nu eigenlijk maatschappelijk op. Het CPB heeft, volkomen terecht, recent hier de ogen weer voor geopend. Het slaat door. Kilodruk leidt tot marginale maatschappelijke winst. En juist textiel, Petra, is een goed voorbeeld dat dit over-de-top beleid leidt tot perverse prikkels. De kern van menig gemeentelijk afvalbeleid is versimpeld tot de hoeveelheid restafval als maat. Sindsdien zijn de problemen met textielinzameling alleen maar toegenomen. Ook andere recyclebare stromen raken steeds meer vervuild. Het maakt ook dat het kabinetsbeleid gericht op Carbon Capture bij afvalverbrandingsinstallaties niet te rijmen is met een te ver doorgevoerd en doelloos VANG-programma. Mooie opgave voor de sector, Tweede Kamer en Kabinet om hier weer wat meer eenheid in te brengen. Neem een voorbeeld aan de Zwitsers. Die beperken bijvoorbeeld plastic inzameling tot die selectieve stroom die zich goed laat recyclen. Door de hanteerbare omvang wordt ook geen overdreven logistiek inzamelgeweld opgeroepen. Dat maakt ook dat de afvalsector in de kern een dienende sector kan blijven. Niet een sector die om zijn eigen business modellen gaat draaien. Een sector die de burger achter de vuilniswagen spant. Toegegeven de afvalsector reageert enkel op de geprivatiseerde (of op “afstand gezette”) omstandigheden. Vaak veroorzaakt door de locale en regionale politiek. Maar de afvalsector als nutssector kan door diezelfde politiek weer dichterbij worden gebracht als de perverse prikkels uit de actuele sturing wordt gehaald. Te beginnen met het afschaffen van het kilo denken en het herinvoeren van de gedegen onderbouwing van het maatschappelijk nut als centraal item bij keuzes bij het afvalbeleid. En dat vooronderstelt betrokken politici die in staat zijn zelf te oordelen inzake het algemeen belang (hun corebusiness) in plaats van zich te laten leiden door de argumentatie uit de lobbyfabrieken. Dat voorkomt ook dat we een gekunstelde discussie krijgen of we met nascheiden de VANG-doelstellingen eerder gaan halen dan met bronscheiding. Als ervaringsdeskundige met zowel nascheiden als bronscheiden zeg ik: vergeet dat maar. Vind ik dat alleen? Zeker niet. Lees de uitstekende analyse van 2Ensure in het vakblad Afval!. Op de vraag of de VANG doelstellingen gehaald worden kun je dan zelf de conclusie trekken: vergeet het maar. Is dat erg? Nee, helemaal niet. Nu we weten dat de reductie restafval veel kost en marginale maatschappelijke winst oplevert kunnen we ook pijnloos afscheid nemen van een te extreem scheidingsbeleid. Let op het woordje “te”. Zoals het CPB het ongetwijfeld ook bedoeld zal hebben. En zeg hardop: 30 kilo restafval als doelstelling? Vergeet het. Behalve je statistiek en je logistieke doel dient het nauwelijks een maatschappelijk doel.
Harrie van Dongen / Raadslid Den Helder
Interessant verhaal. Ik ben wel benieuwd wat dit per inwoner gaat kosten?
Trevor
Ik kan natuurlijk niet voor alle Nederlandse huishoudens spreken maar voor mij (alleenstaande) is die 30 kg een makkie. Ik haal dat nu al.
Petra
@Math

Wat ik mis, ook in jouw reactie, is dat het vooropgezette doel van scheiden van afval (op welke manier dan ook) is om de hoeveelheid virgin material in de productie van artikelen terug te dringen, cq. tot een zo laag mogelijk gehalte te brengen. Dit ter voorkomen van het verder uitputten van natuurlijke bronnen.

Om zoveel mogelijk hernieuwbare grondstoffen te kunnen oogsten (rescueën, als je dat zo schrijft) moet je maatregelen nemen om dit te organiseren. Voor een aantal stromen is hierbij bronscheiding noodzakelijk (in ieder geval OPK, textiel als het uit RA moet worden gehaald).

Zou iedereen al goed afval scheiden dan zouden de maatregelen van VANG-HHA niet nodig zijn. Bewoners in de laagbouw kunnen beter maar bewoners in de hoogbouw zeker: ook voor hen staan er papier-, glas-, textielbakken en milieustraten klaar. Helaas zijn er nog heel veel mensen te beroerd om hier aan mee te werken en is enige dwang nodig. Aan de informatie die gemeenten verstrekken over dit onderwerp kan het veelal niet (meer) liggen.

eric / ambtenaar
Hoera! goed voor met milieu en de portemonnee en bovendien wordt straks? mijn straat niet meer gedomineerd door vuilcontainers in allerlei kleuren (waarachter waarschijnlijk mensen wonen)
Peter
In de provincie Friesland wordt het afval al jarenlang nagescheiden door de OMRIN. En met groot succes!
Advertentie