Het einde van en-en
Dat er meer aan de hand is bewijst de recente PAS-uitspraak van de Raad van State. Overheden mogen nieuwe initiatieven die extra uitstoot van stikstof met zich meebrengen niet langer compenseren met toekomstige natuurontwikkeling. Tenzij vooraf spijkerhard is vast te stellen dat die nieuwe natuur de extra stikstofdepositie tenietdoet. Maar dat is in de praktijk vrijwel niet te doen. Een tweede signaal dat de Raad van State het en-en-beleid van gemeenten en provincies met argusogen volgt.
De Raad van State floot in april de gemeente Zaanstad terug. Die had in het bestemmingsplan voor de herontwikkeling van een voormalig defensieterrein wat al te enthousiast de zogeheten zeehavennorm van stal gehaald.
Die norm maakt het in sommige gevallen mogelijk beperkte nieuwbouw te realiseren op plekken met net iets te veel geluidsbelasting, zoals in de buurt van een bedrijventerrein. De Zaanse plannen waren volgens de raad echter niet beperkt genoeg. Het plan voor gemengd wonen en werken is voorlopig terug bij af. Je zou het kunnen scharen onder de noemer: experimenten met de mores van de aanstaande Omgevingswet. Gemeenten moeten nu eenmaal leren omgaan met de flexibeler regels in het fysieke domein.
Dat er meer aan de hand is bewijst de recente PAS-uitspraak van de Raad van State. Overheden mogen nieuwe initiatieven die extra uitstoot van stikstof met zich meebrengen niet langer compenseren met toekomstige natuurontwikkeling. Tenzij vooraf spijkerhard is vast te stellen dat die nieuwe natuur de extra stikstofdepositie tenietdoet. Maar dat is in de praktijk vrijwel niet te doen. Een tweede signaal dat de Raad van State het en-en-beleid van gemeenten en provincies met argusogen volgt.
Elders in dit nummer komen vier deskundigen aan het woord over de gevolgen van die uitspraak. Het land, zo wordt gevreesd, dreigt op slot te gaan. Kunnen we niet leren van de Duitsers die minder star met Europese uitstootregels omgaan? Of een juridisch begrip als ‘dwingende maatschappelijke noodzaak’ wat meer ten faveure van de ontwikkelende partij interpreteren? Drogredeneringen, als je het mij vraagt. Elke nieuwe compensatiestrook natuur legt in de toekomst nieuwe beperkingen op aan omliggende partijen. Elk gemengd woon-werkgebied zet uiteindelijk bedrijven en bewoners klem.
In ons overvolle land lijkt en-en op den duur een steeds moeizamer te verdedigen keus. Zeker gezien de nu al beroerde stikstofstatistieken. En er lijkt een alternatief voorhanden. Maak als gemeente of provincie ruimtelijke keuzes. Probeer eens of-of.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.