Geen gedonder in de polder

De grote vraag is hoe de deelneming van politieke partijen aan de waterschapsbesturen zich de komende tijd gaat ontwikkelen. Uit de waterschapsspecial die is te vinden in het hart van deze uitgave van Binnenlands Bestuur blijkt dat waterschappen de afgelopen jaren nauwelijks met bestuurswisselingen te maken hebben gehad. Het aantal conflicten is op de vingers van één hand te tellen.

Bij eerdere waterschapsverkiezingen bleef de deelname steken op een schamele 25 procent, soms zelfs nog minder. Het landelijk organiseren van de verkiezingen en de deelname van politieke partijen moeten volgens het kabinet leiden tot meer belangstelling bij de kiezers. Tegelijkertijd schuilt er een voor de hand liggend gevaar aan de deelname van politici aan waterschapsbesturen. De voortekenen in Limburg beloven wat dat betreft weinig goeds. Het CDA heeft hier onder de naam Waterbelang negen ‘lokale’ lijsten samengesteld. De politieke concurrentie heeft dit initiatief in krachtige bewoordingen veroordeeld. Dit lijkt op voorhand geen vruchtbare voedingsbodem voor een constructieve samenwerking.

In aanloop naar de verkiezingen heeft de Algemene Waterschapspartij (AWP), die is opgericht door zittende waterschapsbestuurders en meedoet in 22 van de 26 waterschappen, zich inmiddels scherp afgezet tegen de deelnemende politieke partijen. Daarbij wordt zonodig ook de dijkgraven de maat genomen.

Eerder deze week verstuurde de AWP een persbericht waarin wordt beweerd dat de dijkgraven Monique de Vries (VVD, Hollands Noorderkwartier) en Henk Tiesinga (CDA, Zuiderzeeland) hun onafhankelijkheid op het spel hebben gezet door voor hun partijen een actieve rol te spelen bij de voorbereiding van de verkiezingen. Ook het feit dat beiden onlangs hebben gezegd de politisering van de waterschappen met een gerust hart tegemoet te zien, is tegen het zere been van de AWP.

Wat er ook van zij, als hiermee de toon is gezet voor de komende jaren, gaan de waterschappen een turbulente tijd tegemoet. Terwijl de waterschappen toch een functioneel bestuur vormen, waarvan het takenpakket grotendeels vastligt in wet- en regelgeving.

Zo bezien, zijn de marges waarbinnen je van mening kunt verschillen niet bijster groot. Verschillen tussen de deelnemende partijen moet je dan ook met een loep zoeken.
Of de intrede van de politiek daadwerkelijk leidt tot toenemende bestuurlijke onrust, moet komende tijd blijken. Op voorhand staat echter vast dat dit een veel te hoge prijs zou zijn voor de beoogde hogere opkomst of grotere herkenbaarheid.

Hans Bekkers
Boudewijn Warbroek