Flatteuze bouwtekening

Bram de Visser verhuurt in Vlissingen 55 kamers, een paar appartementen en enkele studio's aan vooral studenten en jonge asielzoekers. Hij koopt verloederde panden en knapt deze op. Zo ook een pand in de Kasteelstraat, dat junks flink hebben uitgewoond. Achter het huis staat een aanbouw van ongeveer vijfentwintig vierkante meter. De Visser wil de aangebouwde bijkeuken en berging zo opknappen dat het huis een slaapkamer en badkamer extra krijgt. Daarmee kan hij de investeringen sneller terugverdienen.

Als buurman Ibrahim Farouda (niet zijn echte naam) de fundamenten voor de nieuwe aanbouw ziet, die De Visser heeft laten storten, waarschuwt hij de gemeente. De verhuurder krijgt een lichte bouwvergunning, omdat het volgens de gemeente gaat om een aanbouw die in het verleden al was gegund en die door de verbouwing tot woonruimte niet groter wordt.

Farouda maakt bezwaar tegen de vergunningverlening. Daarbij voert hij onder meer aan dat de aanbouw groter is dan in het bouwplan en de vergunningaanvraag staat. Bovendien staat een deel van de aanbouw in een stuk tuin met de bestemming ‘erven’ in plaats van ‘woondoeleinden’. Farouda heeft zich het verleden al op verschillende manieren tegen de kamerverhuur verzet, omdat de jongeren volgens hem overlast veroorzaken. Volgens De Visser is de overlast ‘nul komma nul’.

De juridische strijd voert de buurman en de gemeente naar de Kneuterdijk in Den Haag, waar de Raad van State zich in hoger beroep over de zaak buigt. Dat de bestaande situatie afwijkt van de ingediende bouwtekening doet volgens de Raad niet terzake. B en W moeten bij een besluit over de verlening van een bouwvergunning nu eenmaal afgaan op de aanvraag zoals deze is ingediend. Daarbij hoeven zij geen rekening te houden met wat er reeds gebouwd is. Ook niet als Farouda zegt dat het op voorhand duidelijk was dat de fundamenten afwijken van de bouwtekening.

Farouda krijgt op een ander punt wel gelijk. De nieuwe aanbouw staat inderdaad gedeeltelijk op grond, waarop alleen bouwwerken mogen staan die ten dienste komen van het erf, de tuin dus. Omdat de berging een woonbestemming krijgt, hadden B en W de bouwvergunning niet mogen verlenen.

B en W zijn verbaasd, zegt woordvoerder Rijnie de Witte. ‘ Volgens de Raad van State moet kennelijk de vrijstellingsprocedure worden gevolgd, ook al verandert de omvang van de aanbouw niet.’

Volgens Marijn Dieleman, de advocaat van Farouda, beslaat de nieuwe aanbouw in werkelijkheid niet de 19,6 vierkante meter die op de bouwtekening staat, maar ‘ongeveer 25 meter’. De Visser: ‘Ik heb ook twee meter te veel gebouwd.’ B en W bezien nu of zij voor de - te grote - aanbouw een vrijstelling kunnen verlenen of dat zij moeten handhaven.