Feiten zijn openbaar

Projectontwikkelaar Chipshol koopt in 1993 stuk grond naast Schiphol. Van dit zogenoemde Groenenbergterrein wil Chipshol een bedrijventerrein maken. De gemeente Haarlemmermeer verleent de benodigde vergunningen. De staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat legt in 2003 echter een bouwverbod op. Uit informatie van Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL) blijkt namelijk dat met name de beoogde parkeerplaats voor grote vrachtwagens het Instrument Landing System kan ver- storen op de Aalsmeerbaan.

In 2006 zegt de rechter dat Schiphol Chipshol een schadevergoeding van 20 miljoen euro moet betalen. Omdat de minister van Verkeer en Waterstaat het bouwverbod inmiddels heeft ingetrokken, staat die vergoeding op losse schroeven. Chipshol vermoedt dat projectontwikkelaar Schiphol Real Estate achter het bouwverbod zat, omdat deze de concurrentie wil dwarsbomen.

Jan Poot, één van de Chipshol-oprichters, kan er maar niet over uit. Hij zoekt de publiciteit met boeken, krantenadvertenties en de website schipholwanbeleid.nl. De site wordt beheerd door de Stichting Schiphol Wanbeleid, die losstaat van de bedrijfsvoering van Chipshol.

De stichting wil informatie en commentaar leveren en bijdragen aan de publieke discussie over de toekomst van Schiphol. Schiphol Wanbeleid wil weten of LVNL zich als zelfstandig bestuursorgaan voor het karretje van Schiphol Real Estate heeft laten spannen. Daarvoor vraagt zij LVNL om informatie over de correspondentie en gesprekken die het bestuursorgaan heeft gevoerd met het ministerie, het Nationaal Lucht- en Ruimtevaart laboratorium, Schiphol Real Estate, de provincie Noord-Holland en de gemeente Haarlemmermeer.

De stichting krijgt in oktober 2006 een stapel documenten, waaruit onder meer blijkt dat LVNL contact heeft gehad met Schiphol Real Estate. Schiphol Wanbeleid krijgt echter niet alles wat zij wil. LVNL weigert vijftien documenten openbaar te maken, omdat die bestemd zijn voor intern beraad en omdat er persoonlijke beleidsopvattingen in staan.

In de juridische strijd hierover zegt de rechtbank dat LVNL zich bij zes documenten ten onrechte op deze weigeringsgronden beroept. In hoger beroep vlooit de Raad van State de zes documenten nauwgezet door. Daarbij zegt de Raad onder meer dat een email, die verstuurd is naar een groot aantal personen binnen en buiten de overheid, niet kan worden aangemerkt als een intern stuk.

Verder bevatten sommige stukken weliswaar beleidsopvattingen die te herleiden zijn tot bepaalde personen. Maar dat is geen reden om de feitelijke informatie uit dat document achter te houden. De LVNL moet die informatie zo verstrekken dat zij niet herleidbaar is tot personen. Dat geldt ook voor de informatie over de - wat LVNL noemt - ‘eventuele toekomstige en voor een ieder voorzienbare gevolgen voor het milieu bij bebouwing van het Groenenbergterrein’.

Volgens de Nederlandse regels hoeft die niet openbaar gemaakt te worden, zegt LVNL. Maar die benadering vindt de Raad van State te bekrompen. Wat er ook in de nationale regels staat - bestuursorganen moeten handelen in de geest van het Verdrag van Aarhus en de Europese milieu-informatierichtlijn. Afgelopen woensdag moest Schiphol Wanbeleid de zes stukken hebben ontvangen - bij het ter perse gaan van Binnenlands Bestuur was dat nog niet het geval.