Omgevingswet moet terug naar de remise

Met genoegen hebben wij het artikel ‘De Omgevingswet als vakantietrip’ (BB03) gelezen. Het artikel beschrijft lichtvoetig de ramp die zich tijdens de reis aan het ontwikkelen is.

Met de beschrijvingen van de obstakels onderweg en de daaruit te trekken conclusies zijn wij het helemaal eens. Op één na. Met de absolute stelling ‘Maar voor omkeren is het te laat’ zijn wij het beslist oneens. De reisleider uit het artikel is al voor de tweede keer in zijn carrière opgescheept met de opdracht om een bestemming te verkopen die niet te verkopen is. Maar deze keer kan hij weten wat er gebeurt als hij niet ingrijpt. Dan rijdt de bus de afgrond in. Los van het verlies van een dure bus, een groot aantal stemgerechtigde passagiers en een enorme schade voor het busbedrijf kan hij ook weten dat de bus terecht gaat komen op miljarden uit de staatskas die beter hadden kunnen worden besteed. Dat er dan ongetwijfeld een enquête gaat volgen om uit te zoeken of dat verlies niet was te voorzien. En dat híj er weer de schuld van gaat krijgen. Als reisleider de Jonge verstandig is laat hij de bus omkeren naar de remise.

H. Weelink, planoloog en C. Sijbesma, socioloog