Gemeentehuis Kessel omgebouwd tot B&B

Het oude gemeentehuis van het Noord-Limburgse Kessel werd ver onder de vraagprijs verkocht. Nu is het een succesvolle ‘design bed and breakfast’. ‘De uitstraling van het gemeentehuis is gebleven zoals die altijd is geweest.’

In bed bij de burgemeester

Afgedankt: Herindelingen maken veel gemeentehuizen overbodig. Een serie over hun ongewisse lot.

Hoe mooi kun je het krijgen? Maak je een verhaal over het voormalige gemeentehuis van het Noord-Limburgse Kessel, is er iemand die er als wethouder gewerkt heeft én Van Kessel heet. En die nog altijd in Kessel woont, ook nog. Roland van Kessel (45) was wethouder van 2002 tot aan de herindeling in 2010. ‘Eind jaren negentig is Reëel Alternatief opgericht. Voor zo’n nieuwe partij worden mensen geworven en dan kijken ze al snel naar het verenigingsleven. Daar zat ik tot aan mijn nek toe in. Van twee clubs was ik geloof ik géén lid. Zo is het gekomen.’ Had hij vanwege zijn naam misschien een meer dan gemiddelde aanvechting om in Kessel wethouder te worden? ‘Nooit aan gedacht.’

We zijn deze voorlaatste donderdag van maart aanbeland op de tweede, tevens hoogste verdieping van ‘Het Raadhuys’, het tot ‘design bed and breakfast’ omgebouwde gemeentehuis aan de Markt. Van Kessel staat in zijn oude kamer, die hij met de andere wethouder deelde, op de plek waar zijn bureau stond. Aan zijn rechterhand het raam met zicht op de Maas, hier nog net ingesleten in het landschap; iets noordelijker zijn dijken nodig.

‘Zo heeft hij ooit natuurlijk hele dagen naar buiten zitten turen’, grapt Marij Peeters, met haar man Theo eigenaar van het B&B. We staan in hun slaapkamer. Op dezelfde verdieping hebben ze de woonkamer met open keuken, in de ruimte die voorheen raadszaal was. Van Kessel: ‘Ik heb nog meegemaakt dat we als B en W op de kop van de vergadering zaten, daar in de keuken zeg maar. Sinds het duale systeem kwamen we langszij te zitten.’

Weinig veranderd
De oud-wethouder van Kessel (4.000 inwoners) is na een tussenpoos van vier jaar wéér wethouder, nu van fusiegemeente Peel en Maas, met Kessel als een van de vier contribuanten. Hij stelt vast dat er hier boven weinig veranderd is aan de indeling. In tegenstelling tot de begane grond. Daar hadden burgemeester, gemeentesecretaris en secretarie hun vertrekken; nu zijn er in een compleet andere indeling een living en vier gastenverblijven: de ‘burgemeesters’-, ‘bode’-, ‘secretarie’- en ‘archiefkamer’, met elk een eigen stijl, naar de inzichten van dochter Kim Peeters, architect.

Hoe gaan de zaken? ‘Boven begroting’, antwoordt Theo Peeters. We moeten vooral niet denken dat het gedaan was met de drie ton waarvoor het echtpaar het pand van de gemeente kocht. ‘Want dan heb je het echt niet begrepen’, zegt Peeters, doelend op het vermogen dat in het verbouwen en inrichten is gestoken. Drie jaar zijn ze bezig geweest, langer dan gedacht. Vorige zomer was de opening.

De drie ton is minder dan wat de gemeente er eigenlijk voor wilde hebben: vijf ton en dat was al minder dan normaal. De gemeente meende niet ‘de hoofdprijs’ te kunnen vragen, gegeven haar eis: er moest aan dit kleine dorpsplein, aan de voet ook van het kasteel van Kessel, iets recreatief-toeristisch komen. Wethouder Van Kessel spreekt van een bewuste keuze, daterend van vóór de herindeling. ‘Het had misschien wel voor het dubbele verkocht kunnen worden als appartementen waren toegestaan. Maar Kessel wil de Markt levendig houden.’

De nieuwe gemeente besloot eind 2011 tot een ‘prijsvraag’: geïnteresseerden konden binnen de nieuwe bestemming een plan indienen. Er kwamen er twee, waaronder het plan van Peeters, maar geen van beide inzenders wilde vijf ton voor het pand neertellen, waarop de gemeente voor de zomer van 2012 twee ton van de prijs afdeed en de prijsvraag opnieuw uitriep.

Het bleef bij de twee inzendingen die er al waren en de familie Peeters won, naar ver- luidt vooral omdat de andere kandidaat bovenin appartementen had bedacht, hetgeen minder strookte met de uitgangspunten. Het is de gemeente Peel en Maas (43 duizend inwoners) niet per definitie om pecunia te doen, legt hoofd omgevingsontwikkeling Wil Krause uit: ‘We streven bij de verkoop van vastgoed evengoed maatschappelijke doelen na.

Bovendien: met een andere bestemming zul je een hogere opbrengst halen, maar die geniet je maar één keer. Elke gast van het B&B draagt iets bij aan de lokale economie; tel dat eens op.’ Peel en Maas is lerende. ‘In Kessel heeft het goed uitgepakt, maar in Meijel is het de winnaar van de prijsvraag niet gelukt om een bankgarantie te krijgen. We gaan het voormalige gemeentehuis daar nu alsnog tegen het hoogste bod verkopen, binnen de nieuwe bestemming, dat wel. Bij volgende prijsvragen vragen we inzenders hun bod met een garantie gestand te doen.’

Goede deal
Johan Knippenberg, destijds voorzitter van het Dorpsoverleg Kessel en lid van de commissie die de inzendingen beoordeelde, vraagt zich af wat er gebeurt als zo’n B&B minder goed loopt en eigenaren besluiten er helemaal een woonhuis van te maken. ‘Zijn daar regels voor of hebben de eigenaren dan gewoon een goede deal gesloten? Van de andere kant: ze zijn er maar mooi ingesprongen, hebben risico genomen. En, heel belangrijk: de uitstraling van het gemeentehuis is gebleven zoals die altijd is geweest.’

Dorpsoverleg werd verrast, vertelt Knippenberg, toen de gemeente de verkoop lanceerde. ‘Wij speelden met het idee om gemeentehuis en naastgelegen gemeenschapshuis te ontwikkelen tot woonzorg- complex. Dan was er geen gemeenschapshuis meer geweest, ja, maar dat had weinig uitgemaakt: de gemeente wil er vanaf volgend jaar niet langer aan bijdragen. Dat betekent vermoedelijk einde oefening, want commercieel exploitabel lijkt het niet en of je het helemaal met vrijwilligers kunt runnen is sterk de vraag.’

B&B-eigenaar Theo Peeters doet uitgeleide met een tip voor gemeenten die iets vergelijkbaars overwegen: betrek al in je uitgangspunten de expertise van belangenorganisaties in toerisme en horeca. Hoe is volgens hén het beste in te spelen op de markt, al dan niet in aanvulling op het bestaande aanbod. En, zegt Peeters: gun de ondernemer binnen de uitgangspunten de ruimte. Het element hotel bijvoorbeeld, dat in het plan zat, is ingevuld met een B&B. ‘Je moet een gemeentelijk projectleider hebben die snapt dat je misschien naar plan-B moet uitwijken, mogelijk zelfs naar plan-C. Gelukkig hadden wij er zo één.’