Zeeuws-Vlaanderen promoot zich als emigratieland

De emigratiebeurs die begin maart wordt gehouden in Nieuwegein, trekt jaarlijks duizenden bezoekers die zich elders willen vestigen. ‘En waarom dan niet in Zeeuws-Vlaanderen’, zo vraagt burgemeester Jaap Sala van de gemeente Sluis zich af. ‘Het is wel geen buitenland, maar we hebben minstens zoveel te bieden’.

Sala is voorzitter van de stuurgroep regiopromotie Zeeuws-Vlaanderen en vergadert al meer dan een jaar met zijn collega’s uit Hulst en Terneuzen over de vraag hoe de dreigende leegloop van Zuid-Zeeland te stoppen. Ook het bedrijfsleven en maatschappelijke instellingen zijn bij het overleg betrokken.

Uit onderzoek dat de stuurgroep heeft laten verrichten is gebleken dat mensen die willen emigreren vaak precies de dingen zoeken die in Zeeuws-Vlaanderen ruim voorhanden zijn: rust, ruimte en een groter huis. ‘Het zijn vaak ondernemende mensen die de hectiek van Holland willen ontvluchten. Daarmee vormen ze precies de doelgroep die wij hier graag en goed kunnen ontvangen’, aldus Sala.

De vraag blijft waarom iemand die van plan is om bijvoorbeeld naar Oostenrijk te emigreren, ineens voor het afgelegen Zeeuws-Vlaanderen zou kiezen. ‘Vergis je niet’, zegt Sala. ‘Ik zit van hieruit binnen twintig minuten in het centrum van Brugge, toch een stad met 150.000 inwoners. Verder is de lucht hier even schoon als in de bergen, kennen we geen files en is er werk genoeg. En je koopt hier voor de prijs van een middenwoning in Rotterdam een vrijstaand huis’.

De drie burgemeesters van Zeeuws-Vlaanderen zullen persoonlijk op de beurs staan om mogelijke emigranten over te halen naar Zeeuws-Vlaanderen te komen. Maar voeden zij daarmee niet het idee dat het gebied eigenlijk al buitenland is, dat Nederland bij de Schelde ophoudt? ‘We kennen dat vooroordeel, maar het is er ons om te doen dat we mensen die echt iets anders zoeken op de mogelijkheden van ons gebied wijzen.’

Sala weet nog niet naast welk land hij op de beurs komt te staan. ‘Dat kan Senegal zijn, maar ook Australië, alle buren zijn ons even lief.’