Turkije bij Europa
De oproep van Obama om Turkije toe te laten tot de EU is terecht. De Nederlandse regering zou zich achter de Amerikaanse president moeten scharen. Europa doet zichzelf ernstig tekort als het de islamitische reus Turkije van zich vervreemdt.
De komende jaren zal de Europese Unie een keer haar kaarten op tafel moeten leggen. Mag Turkije lid worden of niet? De Verenigde Staten hebben hun voorkeur nu uitgesproken. Natuurlijk heeft dat iets gratuits: de 71 miljoen inwoners van Turkije gaan geen deel uitmaken van de VS. Toch mag Obamas oproep niet enkel op dat argument worden afgedaan.
Het wordt tijd dat Europa de argumenten tégen een Turkse toetreding eens kritisch onder de loep neemt. Militaire bezwaren houden geen stand. Turkije is lid van de NAVO en heeft zich een betrouwbare partner getoond.
De mensenrechtenkwestie snijdt hout, maar niet voldoende om Turkije te blijven weren. Bovendien meet Europa wat dat betreft met twee maten. Bondgenoot VS heeft zelf lak aan internationale rechtsregels.
De economische argumenten zijn ook eenvoudig te weerleggen. Natuurlijk is een deel van de Turkse bevolking arm en dat zal een claim leggen op de Europese vetpotten. Maar Hongarije, Polen, Roemenië en Bulgarije hebben samen maar vijf miljoen inwoners méér dan Turkije en die landen zijn ook niet bepaald kapitaalkrachtig. Bovendien wordt kennelijk vergeten dat Turkije met een immense afzetmarkt, een groot arbeidspotentieel en een deels goedopgeleide, welvarende bevolking wel degelijk ook iets kan bijdragen.
Het valt te vrezen dat de Europese bezwaren uiteindelijk stoelen op emotie: de Turken zijn moslims en daar hebben ‘we’ er wel genoeg van. Handelen op grond van die redenering leidt op termijn tot een geopolitieke catastrofe in dit tijdperk van botsende beschavingen. Als Turkije zich gekwetst afkeert van Europa en zich wendt tot de islamitische buren, wordt de belangrijkste brug tussen de christelijk-westerse en de islamitisch-Arabische wereld afgesloten.
Dat is niet in het belang van Europa zelf.
Sjors van Beek
Ik hoor onlangs de volgende cijfers.
30 procent Moslims in West Europa in 2030
45 procent Moslims in West Europa in 2080
54 procent Moslims in West Europa in 2100
70 miljoen Moslims er ineens bij, als op kort termijn Turkije zou toetreden en men in Brussel nadrukkelijk mee de trom slaat. Dit verhoogt ineens met een immens grote ruk de Islamitische invloed in West Europa binnen ongeveer 50 jaar, na de eerste gastarbeiders!
Heeft de US dit soort extreem nieuwe cultuurinvloeden gehad in zo'n korte tijd via "democratische" weg?
Of enig ander land in de wereld?
De burgers in de Europese landen worden top down opgezadeld, met ontwikkelingen, die zij in meerderheid niet willen. Is dat niet legitiem? Moeten zij de sussende woorden geloven van bijvoorbeeld Dhr. Ramadan, waar groot deel van hun politieke vertegenwoordiging zich aan lijkt te laven? Biedt men partijen als de PVV in Europa niet alle ruimte zo? President Obama heeft dit nog meer bevorderd met zijn statement de toelating van Turkije voor de Europese Unie te steunen.
Hij krijgt straks in Europa geheel andere regeringen, als dit zo doorgaat!
Europa is een verzameling heel verschillende landen met slechts een verbindend weefsel; namelijk de Verlichting!
Iets wat met de welvaart en individualisering in negatieve zin, op een zolderhoekje in de geest is bewaard gebleven en verwaarloosd! Tot gruwel van Fortuyn in zijn vooruitziende blik.
De US is niet te vergelijken met Nederland, of met West Europa als geheel.
Zullen de Moslims in Europa de Verlichting ooit omarmen als politiek dominante groep in zo'n korte tijd? Die verbindende waarden worden nu steeds meer als "niet meer zo relevant" gezien, omwille van Godsdienstvrijheid en een interpretatie daarvan door belanghebbenden, of verblinden, die niet aansluit bij de geest van die seculiere waarden, zoals die ooit bedoeld waren; namelijk in kaders van universele waarden! Critici m.b.t. de aantasting van de suculiere staat worden nu als kleingeestig bestempeld. Dhr. Ramadan heeft een hypnotiserende uitwerking. Mensen als hij eisen loslaten van fundamenten, in een niet Islamitisch werelddeel van oorsprong, wat zij zelf nooit zullen doen t.a.v. hun eigen diepe overtuigingen!
Er zijn al genoeg Moslimgebieden in de wereld. Waarom moeten West Europeanen zich Islamitisering, zoals de genoemde ramingen en ontwikkelingen aantonen, laten overkomen door een kleine politieke elite? Niemand komt met een zinnig antwoord. Niemand geeft de burgers aan waar het mag stoppen en dus gaat het door, tot de wal het schip keert, als zo vaak bij onze beleidsontwerpers en uitvoerders. Wilders verzamelt heel wat proteststemmen op zijn slofjes.
In ons land duurt het al sinds de jaren 60 revolutie, om de Christelijke stromingen met elkaar in harmonie te brengen en zich niet zo af te zetten tegen elkaars invalshoeken. De Chr. orthodoxen moeten niets hebben van nuancering eigen invalshoeken. We zijn 50 jaar verder nu!
Zouden de Moslims daarvoor meer talent hebben dan Christenen? De laatsten nog met de seculiere omwenteling in hun DNA.
Het biedt op die punten niet veel hoop in elk geval.
President Obama heeft met zijn steun voor de toetreding van Turkije een strategische fout gemaakt. Omwille van voor hem grotere belangen gedacht zich dit te kunnen veroorloven. Schade door Bush herstellend. Voor vele Europese burgers is een groot deel van zijn glans wel weg nu, vrees ik.
De Turken kiezen momenteel voor een min of meer orthodox Islamitische premier en leven in een overwegend Islamitische orde. Vele in Europa wonende Moslims ook.
Beslist de politieke elite in Turkije ook voor hun burgers als in Europa? Wil de doorsnee burger daar toetreding wel?
Is daar onder de bevolking hartelijk draagvlak?