Het recht van de sterkste

Wat een geniale gedachte om de wetten van de biologie toe te passen bij de verhouding tussen het rijk en de gemeenten. Minister Plasterk van Binnenlandse Zaken slaakt trots nog een zuchtje van genot.

“De natuur kent het recht van de sterkste. Zo zit het leven nu eenmaal in elkaar. Er bestaan sterke mensen en zwakke mensen. Daar bestaat zelfs een spreekwoord over: ‘wie niet sterk is, moet zwak zijn’. De sterke mensen hebben het voor het zeggen. Want als de zwakke mensen het voor het zeggen zouden hebben, dan waren ze sterker dan de sterken. En dat kan niet als je zwak bent. Omdat de sterke mensen het voor het zeggen hebben, hebben ze in wetten hun eigen positie versterkt. Want als wetten de positie van de sterke mensen zwakker zou maken, dan zouden de zwakke mensen sterker worden, en dan zijn ze niet zwak meer maar sterk. Dus wetten beschermen altijd de sterken.”

Zijn biologiekennis toepassen op de verhouding tussen het rijk en de gemeenten. Een sterk staaltje logisch redeneren van hem, al zegt hij het zelf. Past ook mooi bij zijn naam: plasterk. Even nog anticiperen op een mogelijke tegenwerping: “Wat doen we dan met de zwakke mensen?” Plasterk heeft zijn antwoord klaar. “Als die zwakken echt lastig worden, dan geef je ze recht op een overleg met de sterken. Dan hebben ze in ieder geval een recht. En de sterken hebben daar geen last van, want in een overleg heeft een zwakkere toch niets in te brengen tegen de sterkere. Gewoon omdat ze zwakker zijn.”

Plasterk wil de gemeenten dus niet beschermen tegen de willekeur en het machtsmisbruik van het rijk. Hij schreef onlangs aan de Tweede Kamer: “De Grondwet biedt geen inhoudelijke waarborgen voor en geen bescherming van de positie van de gemeenten. Nederland is namelijk een gedecentraliseerde eenheids staat. De macht ligt bij het rijk. Het rijk moet daarin zijn eigen afwegingen kunnen maken. Dat kan niet als de gemeenten inhoudelijke waarborgen en bescherming hebben. In de Gemeentewet en Financiële-verhoudings wet zijn wel enkele processuele normen opgenomen, zoals het recht van de gemeenten op overleg met het rijk. Dat vind ik voldoende.”

U begrijpt nu waarom hij dat schreef. Het recht van de sterkste, pure biologie.