Psychische stoornis

Een psychische stoornis is niet één-twee-drie op te lossen, dat duurt vaak lang. Als hij überhaupt al op te lossen is. Daarom wil staatssecretaris Blokhuis van Welzijn de zorg voor de 8.500 mensen met een psychische stoornis overbrengen van de Wet maatschappelijke ondersteuning naar de Wet langdurige zorg. Overbrengen van de gemeenten naar de zorgverzekeraars. 

Hij heeft berekend dat de gemeenten daar 495 miljoen euro aan uitgeven. Dus hij gaat 495 miljoen euro bij de gemeenten weghalen en aan de zorgverzekeraars geven. Natuurlijk, er was wat discussie over dat bedrag. De belangenorganisaties van mensen met een psychische stoornis vonden het te weinig. De VNG vond het te veel, die dacht dat de gemeenten minder uitgaven voor deze mensen. En dus is iedereen het erover eens dat het bedrag aangepast moet worden aan de werkelijke uitgaven. Ja, dat betekent dat de gemeenten moeten bijbetalen als de zorgverzekeraars meer uitgeven...

Het erge is dat dat niet eens het ergste is. Want met die maatschappelijke ondersteuning is nog iets aan de hand. Elke lezer van Binnenlands Bestuur weet dat – behalve de VNG blijkbaar. De gemeenten hebben een groot tekort op de maatschappelijke ondersteuning. Vele honderden miljoenen. Elk jaar weer. Dat tekort is 10 tot 20 procent van het budget. Als het rijk de zorg voor die mensen afpakt van de gemeenten, dan moet het rijk ook deel van het tekort van de gemeenten overnemen.

Dat tekort hoort ook bij die zorg. Als het klopt wat de staatssecretaris zegt, dus als de gemeenten er nu inderdaad 495 miljoen euro aan uitgeven, dan heeft hij nog niet het recht om 495 miljoen euro weg te halen bij de gemeenten. Hij moet 10 tot 20 procent minder weghalen. Maar helaas. De staatssecretaris pakt al het geld, de gemeenten houden het hele tekort.

De gemeenten hebben bij de maatschappelijke ondersteuning niet alleen een tekort aan geld maar ook een tekort aan onderhandelvaardigheden. Maar de gemeenten zijn niet de enigen met een tekort bij de maatschappelijke ondersteuning. Ook het rijk heeft daar een tekort. Niet een financieel tekort, geen onderhandeltekort, maar een tekort aan bestuurlijk fatsoen. En dat lijkt al jaren aan de gang. Ook dat is een vorm van een psychische stoornis.