Het omkatten van 6 miljard EU-subsidie

Het ministerie van Financiën en dat alleen bepaalt de EU-agenda van Nederland. Zo ook de invulling van het corona-herstelplan, waarvoor bijna 6 miljard euro klaar ligt in Brussel. Provincies en gemeenten kunnen piepen wat ze willen.

Hoekstra draait aan de knoppen

En piepen doen ze, de bestuurders van de decentrale overheden. Al maanden klinkt uit diverse regio’s het verontwaardigde geluid dat ze niet worden betrokken bij de opstelling van het zogeheten RRFherstelplan (Recovery and Resilience Facility). Argumenten om te worden aangehaakt, zijn er voldoende. Het eerste argument is dat de pandemie niet alleen het rijk, maar ook de lokale en regionale overheden geld heeft gekost door bijvoorbeeld een minderopbrengst van heffingen.

Het Comité van de Regio’s becijferde dat nadeel onlangs op 2,7 miljard euro. Flevolands gedeputeerde Michiel Rijsberman (Europa, D66) was een van de eersten die van zich liet horen dat de provincies door Den Haag niets werd gevraagd over schriftelijke bijdragen aan een herstelplan. Zelfs op ambtelijk niveau lukte het volgens hem maar niet om daarover in gesprek te komen. We schrijven dan februari 2021.

IJdele hoop
Negen maanden later is er weinig veranderd, zo blijkt uit een aansporend schrijven van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) aan demissionair minister Hoekstra van Financiën. Tot nog toe, zo foetert de koepelorganisatie hebben gemeenten – net als de provincies – nog steeds nul inbreng gehad bij het opstellen van een nationaal coronaherstelplan. ‘De voorstellen zijn zonder betrokkenheid van de decentrale overheden opgesteld en maandenlang vertrouwelijk geweest’, laat de VNG weten. Zij doelen op de contouren van de ‘verkenning’ die door Hoekstra begin november naar buiten werd gebracht in een brief aan de Tweede Kamer. Die werd mede verstuurd op aandringen van de Kamerleden Laurens Dassen (Volt) en Tom van der Lee (GroenLinks). Bij motie hadden zij de regering gevraagd ‘per direct’ te starten met de consultatie van decentrale overheden.

De motie Dassen/Van der Lee riep Hoekstra verder op om nog voor het kerstreces te rapporteren hoe die input van provincies en gemeenten zal worden verwerkt. Het is nog geen kerst, er is dus nog hoop. Maar veel, zo niet alles, wijst erop dat die ijdel is. Heel misschien was het anders geweest als Economisch Zaken de penvoerder was gebleven. De verzamelde provincies dienden bij toenmalig staatssecretaris Keijzer al in september 2020 een uit te werken Herstelplan Regionale Economie in. Dat ministerie werd echter ras van de bak gebeten door Financien. Van het IPO-Herstelplan is sindsdien niets meer vernomen. ‘Kaltgestellt’, weten de insiders.

Het is business as usual aan het Korte Voorhout. Bij Financiën is het adagium sinds de dagen van Gerrit Zalm niet voor niets: centraal wat centraal kan, decentraal alleen wat echt decentraal moet. Onder Hoekstra is het niet veel anders. Eerder worden onder zijn leiding de touwtjes er nog strakker aangetrokken. Wat hij ermee opschiet de regie over de RRF-gelden volledig naar zich toe te trekken? Het creëert financiële ruimte op de rijksbegroting. In het door Brussel bekostigde herstelplan kan hij allerlei rijksprojecten en -uitgaven onderbrengen, waardoor er opeens bijna 6 miljard euro dekking is. Zo maakt bijvoorbeeld de verduurzaming van militaire kazernes à raison van 1,2 miljard euro – van het ministerie van Defensie – onderdeel uit van het concept-herstelplan in wording.

Betrokkenheid
De Europese Commissie heeft de lidstaten bij diverse gelegenheden aangemoedigd om belangrijke actoren op regionaal en lokaal niveau te betrekken bij de voorbereiding en uitvoering van de herstelplannen om de uitrol ervan te vergemakkelijken en de nationale betrokkenheid te vergroten. Nou, hoe mooi past de verduurzaming van al die kazernes daar bijvoorbeeld niet in? Die staan immers verspreid over het land, dus profiteren de regio’s er ook van.

Een ander voordeel voor de rijksbegroting is dat voor het RRF-potje Hoekstra zelfs reeds gedane corona-uitgaven (vanaf februari 2020) mag opvoeren, tot wel 50 procent toe. ‘Voor zover in het Nederlandse plan gekozen wordt voor investeringen waartoe al is besloten en die reeds gedekt zijn in de nationale begroting, zorgt de bijdrage uit de RRF voor het vrijspelen van incidentele middelen uit de nationale begroting die vrij kunnen worden ingezet, bijvoorbeeld om het invoeren van hervormingen te faciliteren of voor incidentele uitgaven buiten de reikwijdte van de RRF’, aldus Hoekstra in de Kamerbrief. Het omkatten van Brusselse subsidies naar begrotingseuro’s wordt dit door sommigen ook wel genoemd.

Input
Over wie de input voor het plan-in-wording heeft geleverd, laat Financiën geen onduidelijkheid bestaan. Het bestaat uit twee ‘bouwstenen’: reeds gedekte investeringen en hervormingen van februari 2020 tot april 2021 (samen 144 pagina’s) en een lijst van 46 nieuwe investeringen ter waarde van liefst 13,5 miljard euro. ‘Tijdens de verkenning naar nieuwe investeringen konden alle departementen projecten indienen.’

Ho, ho, ho. Vindt Brussel dat allemaal goed? Komt Nederland daarmee weg? Nee, natuurlijk niet, piepen tal van lokale bestuurders in koor. De EU zou namelijk als ‘harde voorwaarde’ hebben gesteld dat lokale overheden worden betrokken bij de planvorming en de uiteindelijke bestemming van de bijna 6 miljard euro. Daarmee brengen ze hun tweede argument in stelling.

Gedeputeerde Rijsberman is daarmee intussen de boer op gegaan. In het Comité van de Regio’s heeft hij het in een vraag verpakte argument voorgelegd aan Eurocommissaris Elisa Fereira: hoe gaat de EU handhaven als nationale overheden de andere stakeholders niet betrekken? Dat was immers wel de afspraak, zo betoogt hij. Ook de VNG wijst in haar aanmaningsbrief Hoekstra op de verplichting uit de RRF-verordening om decentrale overheden bij de totstandkoming van het herstelplan te betrekken.

Maar hoe hard is dat? Die zogeheten verplichting tot overleg met de decentrale overheden blijkt niet als zodanig in de eronder liggende wettekst terug te vinden. Ja, in de Memorie van Toelichting staat het als ‘dwingend voorschrift’ vermeld. Maar met zo’n term, op die plaats, kun je volgens ingewijden in de praktijk niets afdwingen. Zie het veeleer als een ‘warme aanbeveling.’ Anders gezegd, het is facultatief. Je kunt wijzen op andere landen als Duitsland, België en Finland, die het wat de lokale betrokkenheid wel hebben begrepen. Maar evengoed kun je Slovenië al als voorbeeld aanhalen. Die regering van die lidstaat diende een herstelplan in met nul inbreng vanuit de regio. Inmiddels staat er gewoon een groene stempel op: de EU-ministers van Financiën keurden het in juli al goed.  

Nederland laatste
Nederland heeft als enige EU-lidstaat nog geen coronaherstelplan. Dat is volgens demissionair minister Hoekstra aan een nieuw kabinet: ‘Tot rond de zomer van volgend jaar kan er in Brussel nog een plan worden ingediend zonder dat het gevaar bestaat dat Nederland geld misloopt.’ Het plan heeft alleen kans van slagen als lokale en regionale overheden rechtstreeks worden betrokken bij de voorbereiding van de plannen, volgens een vorige week door het Comité van de Regio’s aangenomen advies van rapporteur Rob Jonkman, wethouder van Opsterland. Nauwe betrokkenheid tussen alle bestuursniveaus en sociale partners voorkomt volgens hem ook eventuele overlappingen met andere EU-fondsen.