Samen vallen en opstaan
Hoe onwaarschijnlijk groot de mogelijkheden zijn die technologie ons biedt, ervoer ik laatst weer aan den lijve bij een werkbezoek bij Microsoft. Nadat een interactief scherm mijn uiterlijke kenmerken duidelijk in beeld bracht, werd ik ook nog gevleid met een inschatting van mijn leeftijd: circa tien jaar jonger dan mijn werkelijke kalenderleeftijd. Een paar uur later klikte ik met mijn vingers in het luchtledige. Voor omstanders een gek gezicht, ik zelf zag in de Virtual Reality-bril een hart open en dichtgaan met tal van mogelijkheden en belangrijke info.
Hoe onwaarschijnlijk groot de mogelijkheden zijn die technologie ons biedt, ervoer ik laatst weer aan den lijve bij een werkbezoek bij Microsoft. Nadat een interactief scherm mijn uiterlijke kenmerken duidelijk in beeld bracht, werd ik ook nog gevleid met een inschatting van mijn leeftijd: circa tien jaar jonger dan mijn werkelijke kalenderleeftijd. Een paar uur later klikte ik met mijn vingers in het luchtledige. Voor omstanders een gek gezicht, ik zelf zag in de Virtual Reality-bril een hart open en dichtgaan met tal van mogelijkheden en belangrijke info.
Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten even af naar ICT en overheid. Beelden van de commissie Elias, het Bureau ICT toetsing en gestopte projecten; de zweem van verspilling en een ongelukkig huwelijk met de markt drongen zich op. Wie durft er in deze tijd nog groot te denken, een nieuw ICT-project te starten?
En toch zijn we de afgelopen twintig jaar heel ver gekomen. Inwoners merken dat met het aanvragen of wijzigen van toeslagen, studiefinanciering en de digitale belastingaangifte. Achter de schermen zijn er majeure besparingen ingeboekt en is winst behaald in processen en uitwisseling. Het is niet voor niets dat tal van wetsvoorstellen inmiddels informatie-uitwisseling als onderdeel kennen om de overheid effectiever te maken.
Ik ben het met critici eens: het gaat nog niet hard genoeg en we moeten mislukkingen proberen te voorkomen. Maar het is ook zo dat innoveren (want dat is wat digitalisering is, een grote innovatie) niet kan zonder fouten te maken, zonder van het paard te vallen en er weer op te klimmen. We mogen niet bang zijn om te falen want stilstand is geen optie. Of, zoals Staatsecretaris Knops het laatst verwoordde voor een zaal vol gemeentemensen: 'Niet kiezen, is ook een keuze'.
Inmiddels zien veel mensen in het belangrijk is om kennis en kunde op te bouwen op ICT gebied binnen de overheid. Dat is een goede ontwikkeling. Net zo belangrijk is het om met ICT leveranciers en experts op goede voet te staan en samen op te trekken. De digitale transitie is te groot en te veelomvattend om met de rug naar elkaar toe te staan. We hebben elkaar nodig en het tempo moet omhoog.
Tegen die achtergrond moeten we ons beseffen dat de overheid een factor van belang is, met grote invloed op het gehele ecosysteem. Van onze eigen organisaties tot consultants, van grote ICT-bureaus tot internationale databedrijven. Met durf, een heldere visie en nieuwsgierigheid kunnen we alle kansen pakken die digitalisering biedt.
Nathan Ducastel is beleidsdirecteur Informatiesamenleving, Gemeenterecht, Lokale Democratie en Veiligheid bij de VNG.
Helaas moeten we bij ICT aanbestedingen binnen de Overheid constateren dat er nog te veel onder druk van perverse financiële prikkels onvoldoende succesvolle projecten worden opgeleverd. De rekening wordt immers altijd betaald ????? Er wordt eenvoudig weg teveel gefaald zonder consequenties!
Gelukkig voor onze volksvertegenwoordiging hebben we een BIT die aan de noodrem trekt wanneer het zoveelste ICT aanbestedings-project de spreekwoordelijk "spuigaten uitloopt".
Een verantwoordelijke Staatssecretaris of Minister verschijnt dan weer op het "matje", maar er wordt geen kwaliteit van de aannemers opgeëist, want juridisch "dichtgetimmerd"! !@#$!%~#~$$@! De ICT project aannemer(s) bij onze overheid lachen in hun vuist, en voeden, aandeelhouder(s),DGA's met Nederlands belastinggeld. Wie krijgt dat anno 2019 nog uitgelegd?