Nergens veilig

Denk je op de site van je eigen gemeente toch zeker op een niet-commerciële site te zitten, blijkt dat je surfgedrag alsnog wordt doorgespeeld aan de data-rovers van Facebook en Google. Het zou niet ­moeten mogen – zeker niet zonder waarschuwing vooraf –, maar het gebeurt. Direct contact met de burger vinden gemeenten belangrijk.

Kosten noch moeite zijn de laatste jaren gespaard om hun websites zo toegankelijk mogelijk te maken. En voor de burger is het ook fijn. Die hoeft nog minder de fysieke gang naar het gemeentehuis te maken. Een win-win-situatie, waarbij beide partijen voordeel hebben. Naar nu blijkt, zijn er nog andere winnende partijen. Al dan niet via speciale buttons worden je IP-gegevens en surfgedrag doorgespeeld aan sociale media-bedrijven. Die kunnen vervolgens met die data weer hun voordeel doen. Ze gebruiken bijvoorbeeld ten behoeve van gepersonaliseerde advertenties. Of ze doorverkopen aan willekeurig welke andere geïnteresseerden. Noem het een afwijking in deze tijd waarin iedereen alles met iedereen denkt te moeten delen, maar persoonlijk probeer ik wat van mij is – mijn data – zo exclusief mogelijk voor mezelf te houden.

Het is de belangrijkste reden dat ik Duckduckgo gebruik in plaats van Google, niet op Facebook, Instagram of WhatsApp zit, en om nog wat te noemen geen aan mijn adres gekoppelde bonuskaart van ’s lands grootste grootgrutter in mijn portemonnee wil: het gaat ze geen donder aan wat en hoeveel ik drink of eet. Dan maar geen voordeeltjes.

Ja, ambtshalve zit ik op Twitter. Omdat het ooit moest van mijn werkgever. Volgers zijn namelijk te vermarkten. Heel veel werk maak ik er niet van, maar waarschijnlijk net genoeg om straks de VS of Turkije niet meer in te mogen – een behoefte die ik ­overigens al een paar jaar niet meer echt voel.

Als gezegd, ik wil bepalen met wie ik wat deel. Zolang ik daar geen grip op heb, heb ik het volste recht om te passen. Maar dan moet ik wel in de gelegenheid worden gesteld om die afweging te kunnen maken, zeker waar het gaat om het digitaal contact met mijn eigen gemeente. Daarvan verwacht ik dat die expliciet duidelijk maakt wat er met ‘mijn’ data ­gebeurt. In het ergste geval betekent dat wat vaker het gemeentehuis binnen lopen.
Ik kan ergere dingen verzinnen.