Coronablog Breda: ‘Breakie break, is iemand staandebij?

Vanaf 3 maart 1980 mocht iedereen in Nederland vrij gebruik maken van de 27 MC-band. Er was alleen een ‘bakkie’ (zendinstallatie) nodig om te kunnen communiceren. Inmiddels zijn we 40 jaar aan IT innovaties verder. Maar een paar basisprincipes blijven hetzelfde: met z’n allen tegelijk praten blijft lastig, de ander moet ook ‘staandebij’ zijn om te kunnen skypen, en je moet je microfoon aanzetten om gehoord te worden. 

Het college van Breda had al ervaring met collegeleden die op afstand deelnemen aan de wekelijkse vergadering. We hebben deze mogelijkheid zelfs in ons reglement van orde opgenomen. Maar collectief op afstand inloggen was voor ons nieuw. We waren dinsdag op tijd in Teams online en gingen om 9.30 uur monter van start. Omdat iedereen zijn microfoon open had staan, gierde er meteen een ijzingwekkende pieptoon rond. Snel greep ik naar de ibuprofen. Wacht, eerst even googlen, hoe zit dat met weerstand tegen corona?

Oh kijk, als ‘organisator’ kan ik ze op mute zetten! Hé, niet zelf weer je microfoon aanzetten! Mute, man, mute, en alles komt goed!  Is dat zijn eigen tuin? Zit ie nou met zijn zonnebril op te luisteren, of is ie met de ogen dicht aan het quarantainen? Help, van wie is die kale kruin die voluit tegen de camera schuurt? Hoe kan ik mijn beeldscherm splitsen en aan één kant Teams zien, en aan de andere kant de vergaderstukken? Heb ik mezelf nu uitgelogd? Toch maar de stukken op mijn iPad lezen. Zijn ze nog steeds allemaal online? Daan is weg! Oh nee, hij komt weer in beeld. Koffie wezen halen.

Donderdag vervolgen we de collegevergadering om de agenda af te ronden. Een virtuele collegevergadering is prima te doen. Maar niet noodzakelijkerwijs efficiënter. En kent zijn eigen vormen van gezelligheid. Breakie break, zijn we allemaal nog staandebij?