Voorwaardelijk strafontslag, een zucht van verlichting?
Een ambtenaar die zich schuldig maakt aan plichtsverzuim kan daarvoor disciplinair worden gestraft. De straffen variëren van licht (schriftelijke berisping) tot zeer zwaar (strafontslag met onmiddellijke ingang). De werkgever heeft ook de mogelijkheid om een voorwaardelijke straf op te leggen, bijvoorbeeld een voorwaardelijk strafontslag.
Als voorwaarde geldt dan bijvoorbeeld dat de ambtenaar zich binnen een bepaalde tijd niet opnieuw schuldig mag maken aan ernstig plichtsverzuim. Doet hij dat toch, dan volgt alsnog onvoorwaardelijk ontslag.
In veel gevallen maakt de ambtenaar geen bezwaar tegen een voorwaardelijk strafontslag. Hij heeft immers het idee langs de rand van de afgrond te zijn gegaan, en van een voorwaardelijke straf merkt hij op dat moment niets. Opluchting overheerst: “Het had allemaal veel erger kunnen aflopen. Ik ben in ieder geval niet ontslagen!” Maar is die zucht van verlichting wel terecht?
Bedacht moet worden dat het voorwaardelijk strafontslag wel degelijk gevolgen heeft voor de ambtenaar. Wanneer hij zich opnieuw aan plichtsverzuim schuldig maakt, is de gestelde voorwaarde immers vervuld en kan hij direct worden ontslagen. De rechter beoordeelt dan niet meer of de straf van ontslag wel in verhouding staat tot het plichtsverzuim. Een relatief licht plichtsverzuim kan dan uiteindelijk toch nog tot een strafontslag leiden.
Zo kon het zijn dat aan een politieambtenaar voorwaardelijk stafontslag was verleend. Als voorwaarde was gesteld dat hij zich binnen drie jaren niet opnieuw schuldig mocht maken aan ernstig plichtsverzuim. Vervolgens vonden in een periode van een half jaar echter tien voorvallen plaats, die ertoe leidden dat de korpsbeheerder alsnog overging tot strafontslag.
De verschillende voorvallen waren niet zo ernstig dat op basis daarvan strafontslag zou zijn verleend: een uur te laat op het werk, boodschappen doen in diensttijd, tijdens een dienst naar huis om voetbalkleding voor zijn zoon klaar te leggen. Dit soort plichtsverzuim zal niet snel leiden tot de zwaarste straf van ontslag. Maar omdat er eerder al een voorwaardelijke straf was opgelegd, kon de rechter niet meer beoordelen of de straf van ontslag wel in verhouding stond tot het plichtsverzuim. Het strafontslag hield bij de Centrale Raad van Beroep stand (zie LJN: BL7110). De ambtenaar had zich moeten realiseren dat hij ‘een gewaarschuwd man’ was, aldus de rechter.
Kortom: ook een voorwaardelijk strafontslag moet niet lichtvaardig worden opgevat. De ambtenaar die geen bezwaar maakt tegen een voorwaardelijke straf moet zich realiseren dat ook die voorwaardelijke straf hem uiteindelijk de kop kan kosten.
Anja Hoffmans
Advocaat bij Clingendael Advocaten in Den Haag
Alle columns Anja Hoffmans >
In veel gevallen maakt de ambtenaar geen bezwaar tegen een voorwaardelijk strafontslag. Hij heeft immers het idee langs de rand van de afgrond te zijn gegaan, en van een voorwaardelijke straf merkt hij op dat moment niets. Opluchting overheerst: “Het had allemaal veel erger kunnen aflopen. Ik ben in ieder geval niet ontslagen!” Maar is die zucht van verlichting wel terecht?
Bedacht moet worden dat het voorwaardelijk strafontslag wel degelijk gevolgen heeft voor de ambtenaar. Wanneer hij zich opnieuw aan plichtsverzuim schuldig maakt, is de gestelde voorwaarde immers vervuld en kan hij direct worden ontslagen. De rechter beoordeelt dan niet meer of de straf van ontslag wel in verhouding staat tot het plichtsverzuim. Een relatief licht plichtsverzuim kan dan uiteindelijk toch nog tot een strafontslag leiden.
Zo kon het zijn dat aan een politieambtenaar voorwaardelijk stafontslag was verleend. Als voorwaarde was gesteld dat hij zich binnen drie jaren niet opnieuw schuldig mocht maken aan ernstig plichtsverzuim. Vervolgens vonden in een periode van een half jaar echter tien voorvallen plaats, die ertoe leidden dat de korpsbeheerder alsnog overging tot strafontslag.
De verschillende voorvallen waren niet zo ernstig dat op basis daarvan strafontslag zou zijn verleend: een uur te laat op het werk, boodschappen doen in diensttijd, tijdens een dienst naar huis om voetbalkleding voor zijn zoon klaar te leggen. Dit soort plichtsverzuim zal niet snel leiden tot de zwaarste straf van ontslag. Maar omdat er eerder al een voorwaardelijke straf was opgelegd, kon de rechter niet meer beoordelen of de straf van ontslag wel in verhouding stond tot het plichtsverzuim. Het strafontslag hield bij de Centrale Raad van Beroep stand (zie LJN: BL7110). De ambtenaar had zich moeten realiseren dat hij ‘een gewaarschuwd man’ was, aldus de rechter.
Kortom: ook een voorwaardelijk strafontslag moet niet lichtvaardig worden opgevat. De ambtenaar die geen bezwaar maakt tegen een voorwaardelijke straf moet zich realiseren dat ook die voorwaardelijke straf hem uiteindelijk de kop kan kosten.
Anja Hoffmans
Advocaat bij Clingendael Advocaten in Den Haag
Alle columns Anja Hoffmans >
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.