Leeuwarden stopt ontslagbescherming en salarisgarantie
De gemeente moet krimpen en dus moeten er mensen uit, aldus Frans van Kaam van de gemeente.
Het college van Leeuwarden heeft het sociaal akkoord dat met de vakbonden is afgesloten bekrachtigd. Vanaf dit jaar hebben ambtenaren in de Friese hoofdstad geen ontslagbescherming meer en ook geen salarisgarantie. Toch spreekt wethouder Thea Koster van een akkoord waar ze trots op is.
Krimpen
Leeuwarden staat, net als alle gemeenten, voor een forse bezuinigingsopgave. In de komende jaren wordt er voor 6 miljoen euro bezuinigd op de organisatie. Het sociaal akkoord liep in 2012 af en in de onderhandelingen voor een nieuw akkoord staan enkele opmerkelijke zaken beschreven. ‘Het ambtelijk apparaat is aan het krimpen en die werkgarantie konden we dus niet meer continueren’, zegt Frans van Kaam die namens de gemeente de onderhandelingen over het sociaal akkoord voerde.
Boventallig
Ook de salarisgarantie is in Leeuwarden van de baan. Voor mensen die boventallig verklaard worden en een baan in een lagere functie krijgen, zal het salaris geleidelijk aan afgebouwd worden. Op dit moment zijn in Leeuwarden 55 mensen boventallig. Voor 30 van hen geldt dat het zou kunnen dat ze herplaatst worden binnen de gemeente. ‘We streven er natuurlijk naar om ze horizontaal te herplaatsen’, aldus Van Kaam. ‘Maar mocht dat niet lukken dan wordt hun salaris in vijf stappen verlaagd.’ Volgens hem is het voor de gemeente niet houdbaar om mensen boven hun functie te belonen. Hij wijst erop dat bij vrijwillige demotie altijd al een salarisverlaging mogelijk was. 'Je kunt je natuurlijk afvragen hoe vrijwillig een nieuwe functie is als je boventallig verklaard wordt. En daarom hebben we gekozen om het niet in één keer te doen maar af te bouwen.'
Tja
Van Kaam zegt geen andere gemeenten te kennen waar de salarisgarantie afgeschaft wordt. Maar op de vraag of het dus een nogal radicale maatregel is, blijft hij het antwoord schuldig. Hij houdt het bij ‘tja’. Het akkoord - dat door de leden is goedgekeurd – is de uitkomst van pittige onderhandelingen, meldt hij. Maar voor de gemeente was het een zeer belangrijk punt om afscheid te nemen van de salarisgarantie en de ontslagbescherming.
Trots
Op de website van het CDA meldt wethouder Thea Koster dat ze er ‘erg trots’ op is dat er een akkoord gesloten is. ‘We hebben een evenwichtig akkoord bereikt’, legt Van Kaam uit. 'Het salaris wordt niet zomaar gekort, maar langzaam afgebouwd. En iemand ontslaan doen we ook niet zomaar. We proberen 24 maanden lang om de persoon naar ander werk te begeleiden. Die extra middelen voor re-integratie zijn een belangrijk onderdeel van het akkoord. Deze medaille heeft wel degelijk twee kanten.’
Reacties: 30
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Dit zet de deur op een kier voor het afschaffen van deze verworvenheden voor alle ambtenaren!!
De ouderwetse gedachte 'als je ambtenaar bent zit je gebakken de rest van je leven' moeten we nodig van af. En de prikkel om goed te blijven presteren, flexibel, creatief en dynamisch te blijven als ambtenaar zou hierdoor wel eens toe kunnen nemen. De vanzelfsprekenheid bij ambtenaren overal maar recht op te hebben vind ik niet meer van deze tijd. Ik zie het meer als verdienste (je moet het verdienen) dan een recht.
In ruil voor de maatregelen als deze bij Leeuwarden zou er dan wel meer ruimte moeten komen voor flexibel belonen en de beloning in het algemeen meer marktconform moeten.
Ambtenaren kunnen zich niet meer verplaatsen in het werken in het bedrijfsleven omdat ze in een wij cultuur zijn beland, teveel macht hebben en kunnen doen wat ze willen.
Zie: http://wijdoendatzo.wordpress.com/
Als je naar de persoonlijke invulling kijkt in plaats van naar de functie, zoals tot nu toe. Zie ik mogelijkheden, ander is het een verschrikkelijke verschraling van onze rechten!
ook het salaris markconform maken voor de lagere schalen. De top verrijkt zich sowieso al jaren. Bovendien blijkt dat telkens weer dat men vergeet dat een taak van een ambtenaar toch wat anders ligt dan die in de markt. Maar het is o zo makkelijk om 'de ambtenaar' te pakken voor het falend beleid van de bestuurders en grote instellingen.
Ik heb zojuist ook mijn lidmaatschap opgezged!
Toch mis ik iets in het verhaal; hoe zorg je dat mensen mobieler zijn zodat zij beter inzetbaar zijn in de arbeidsmarkt zodat hun risico om duurzaam zonder baan te zitten wort beperkt. Want als men dat risico minder voelt, zal je als werkgever daar ook profijt van hebben.
Eén van die dingen waar je mee kunt beginnen is om goede gesprekken te voeren over de inhoudelijke en meetbare resultaten die een medewerker gaat boeken en hoe deze dit beter gaat doen dan het jaar daarvoor. Dat is iets wat nog met te grote regelmaat niet of nauwelijks gebeurt. Dit vergroot nl. de prikkel om te blijven presteren, maar zorgt er ook voor dat bestuurders, managers en medewerkers een resultaatgerichtere houding gaan aannemen. Wellicht draagt dat ook bij aan de ombuiging van de financiële discussies naar 'wat hebben we nodig om de verwachtingen die er zijn te realiseren'.
Snijden in je personeelsbudget is een kort door de bocht-actie bij bezuinigingen. Maar als de overblijvende mensen nog steeds hetzelfde blijven werken pak je een groot deel van de oorzaak niet aan en wordt meermetminder nooooooit haalbaar en ligt de volgende reorganisatie noodzaak al weer voor de deur.
Wel onder de voorwaarde dat mevrouw Koster ook alle voorwaarden en wijzigingen voor haarzelf van toepassing heeft verklaard. En niet zeggen dat dit niet kan, gewoon doen mevrouw Koster.
Solidair zijn heet zoiets ! Of het goede v oorbeeld geven !
Zie: http://wijdoendatzo.wordpress.com/
Niet erg als iemand onvoldoende presteert! Wel erg als iemand om andere reden op een zijspoor wordt gezet. Ook b.v. na 30 jaar hondstrouwe dienst. Maar goed: daar heeft die manager van nog geen 30 jaar geen feeling voor want die kent alleen maar Amerikaanse boekjes. En dan die bestuurders. Waar de rechtspositie voor ambtenaren in 15 jaar helemaal afgebroken is, hebben zij wel erg goed voor zichzelf gezorgd met enorme wachtgeld periodes. Het eerste waar op bezuinigd kan worden is het ogenblikkelijk afschaffen van wachtgeld in het publieke bestuur. Nou OK dan, in vijf stappen afbouwen naar 0 mag ook.
@Dercks; Wat u beschrijft is al decennia dagelijkse praktijk voor mensen die er in het bedrijfsleven uitvliegen. Hebt u zich daar ooit om bekommerd? En wat geeft u als ambtenaar het recht om anders behandeld te worden????
@ Mak: Het argument van meer zekerheid tegen minder salaris is een mythe! In het bedrijfsleven wordt niet veel meer verdiend. Dat is simpel aan te tonen als men de schalen erbij pakt. Zeker personeel in functies tot en met schaal 10 (en dat is echt de meerderheid Mak) verdient vaak beter dan vergelijkbaar in functies in bijvoorbeeld het MKB. Op hoger niveau is het inderdaad zo dat in het bedrijfsleven meer verdiend wordt. Maar dan kan men nog niet tippen aan de secundaire voorwaarden op gebied van verlof, scholing en detacheren/stage (ik ga even een jaartje leuk hobbiën bij de buurgemeente). In het bedrijfsleven wordt gekeken naar de toegevoegde waarde die een medewerker biedt. Dat zou de overheid ook moeten doen. Als u heeft gekozen voor een zekerheid veschaffend baantje in de luwte komt u nu bedrogen uit. En dat zal best wrang zijn. Maar; welcome to the real world zou ik zeggen. Ik vraag mij wel af of u met deze instelling het 3 dagen redt in hetbedrijfsleven.... Wens u i.i.g. veel succes.
Zeg je lidmaatschap voor die club maar op, zij staan nergens meer voor. Capgemini zal hen danken voor de rechter.
Groot probleem hierbij is dat er veel van de arbeidsvoorwaarde pensioen wordt aangewend om de aanspraken van de oude garde zoveel mogelijk te ontzien. Navenant is de inspraak in deze arbeidsvoorwaarde ook nihil. Ook de doorsneepremie is een oneerlijk mechanisme en doet geen recht aan mobiliteit tussen sectoren.
Afhankelijk van de fiscale beperking in 2014 en de te nemen maatregelen agv onderdekking en overgang naar een reeel pensioencontract denk ik er toch steeds meer aan om een 'jonge'sector te kiezen om de ongelijkheid op te heffen.