Kennis ‘hergebruiken’ bij gemeentes, dat is pas win-win!

Mariëtte Wendrich, Algemeen Directeur Flextender, deelt de komende tijd in een maandelijkse column haar ervaringen uit de wondere wereld van externe inhuur. In deze eerste blog schetst ze een win-winsituatie bij de inhuur van zzp’ers door overheidsinstellingen.

Een situatie waarin verschillende organisaties hun rol zodanig pakken dat ze elkaar daadwerkelijk versterken: dat is wat mij betreft een échte win-winsituatie. Een mooi voorbeeld van zo’n ‘win-win’ is wanneer een overheidsinstelling gebruik maakt van de specifieke ervaring die een zzp’er heeft opgedaan tijdens een vergelijkbare opdracht bij een andere overheidsinstelling. Hoe creëer je zo’n win-winsituatie? En hoe voorkom je dat zzp’ers op belangrijke posities bij hun vertrek een grote hoeveelheid kennis met zich meenemen? Dat deel ik graag in deze column!

Onze opdrachtgevers zijn met name overheidsinstellingen. Een grote uitdaging bij deze groep is dat ze te weinig mensen in vaste dienst hebben en dat de flexibele schil te groot is. Jaar op jaar wordt er beleid gemaakt en een maximum gedefinieerd voor externe inhuur. En jaar op jaar blijkt het lastig om deze doelstellingen te behalen. De oorzaken zijn bekend: werknemers zijn zelfverzekerd genoeg om zzp’er te worden, terwijl de arbeidsmarkt krap blijft. Dit is ook merkbaar in het selectieproces. De werkgever gaat op sollicitatie bij de arbeidskracht, niet andersom. 

Zzp’ers houden van de vrijheid; ze willen flexibiliteit in hun uren, werken graag deels vanuit huis en zijn op zoek naar diversiteit in hun werkzaamheden voor verschillende opdrachtgevers. De zzp’er kiest, kortom, hoe hij of zij de werkweek invult en waar. Deze verschuiving plaatst de werkgever voor grote uitdagingen. Hoe zorg je ervoor dat kennis niet verloren gaat? En hoe borg je kennis en competenties in je eigen organisatie?

Collega’s 

Dat brengt ons bij de ‘win-win’: onze opdrachtgevers worden meer en meer collega’s van elkaar. En daarin spelen wij als onafhankelijk inhuurplatform – al zeg ik het zelf – een belangrijke rol. Aangesloten opdrachtgevers krijgen namelijk toegang tot een enorme hoeveelheid kennis die bij andere opdrachtgevers is opgedaan. Wij ontsluiten de hele markt en creëren zo een soort fluïde community van mensen die op hun specifieke vakgebied ruime ervaring hebben bij de (o.a. gemeentelijke) overheid. Concreet betekent dat bijvoorbeeld dat een projectleider die een ingewikkelde klus heeft geklaard bij de gemeente Eindhoven zijn of haar kennis en ervaring meeneemt naar een opdracht bij de gemeente Arnhem. Zo maken opdrachtgevers steeds meer gebruik van hele gerichte ervaring die zzp’ers hebben opgedaan bij vergelijkbare opdrachten op andere locaties. De opgedane kennis sijpelt niet weg uit de markt, maar wordt bij een ‘collega-gemeente’ opnieuw gebruikt.

Ik word heel vrolijk van dit soort constateringen. Het is een mooi voorbeeld van de wijze waarop je met diverse stakeholders in de ‘keten van werk’ elkaar kunt versterken. Ik geloof daarbij in de kracht van een onafhankelijk (inhuur)platform. Alleen als een platform onafhankelijk is – en dus geen eigen mensen bemiddelt via een andere dochteronderneming – ben je in staat om inderdaad de hele markt te ontsluiten. Zo ontstaat een grote vijver van talent en dat is een voorwaarde voor de dynamiek van kennis uitwisselen, zoals ik hierboven schetste. 

Gezond boerenverstand

Nadat ik lange tijd voor grote corporates werkte, ben ik anderhalf jaar geleden gestart bij Flextender. De komende tijd deel ik in een maandelijkse column mijn ervaringen uit de wondere wereld van externe inhuur. Mijn trots op onze organisatie probeer ik te temperen in mijn columns, maar ik wil wel vast aangeven dat de mentaliteit van Flextender erg past bij wie ik zelf als professional ben. Noem het maar gewoon handelen vanuit gezond boerenverstand, altijd klaar voor verbetering en streven naar perfectie. Daarnaast vind ik het belangrijk dat we meedenken in het beleid van de opdrachtgever. Want constructief meedenken is wat mij betreft, naast de hierboven genoemde onafhankelijkheid, een tweede voorwaarde voor een succesvolle samenwerking. Wat dat concreet betekent? Als gemeente X maximaal 10 procent aan externe inhuur wil, doen wij er alles aan om dat doel te behalen en gaan we nooit in eigen belang proberen dat te stretchen. Investeren in de relatie is uiteindelijk de grootste ‘win-win’, nietwaar?