Advertentie
carrière / Nieuws

Weinig ambitie bij gemeenteambtenaren

De meeste gemeenteambtenaren streven – heel bescheiden of weinig ambitieus – naar een ontwikkeling binnen de huidige functie (47 procent), terwijl 22 procent streeft naar positieverbetering en 18 procent naar verandering van positie. Dat opvallende resultaat blijkt uit een enquête van Binnenlands Bestuur onder ruim 1200 gemeenteambtenaren. Uit diverse soortgelijke onderzoeken van Team Vier in die sector, blijkt dat in het bedrijfsleven juist meer dan de helft van de medewerkers streeft naar positieverbetering.

03 oktober 2013

De meeste gemeenteambtenaren streven – heel bescheiden of weinig ambitieus – naar een ontwikkeling binnen de huidige functie (47 procent), terwijl 22 procent streeft naar positieverbetering en 18 procent naar verandering van positie.

Dat opvallende resultaat blijkt uit een enquête van Binnenlands Bestuur onder ruim 1200 gemeenteambtenaren. Hoe anders is dat in het bedrijfsleven. Uit diverse soortgelijke onderzoeken van Team Vier in die sector, blijkt meer dan de helft van de medewerkers te streven naar positieverbetering.

Minder druk om te presteren

‘Climbing the corporate ladder' is veel meer een standaardhouding in de commerciële wereld’, zegt onderzoeker Jelle Rehbergen van Team Vier, het bureau dat de enquête in opdracht van Binnenlands Bestuur uitvoerde. Wat volgens hem ten grondslag ligt aan het grote verschil, is dat de druk om te presteren in de ambtelijke wereld minder groot is. ‘Op heel veel terreinen hebben gemeenten een monopoliepositie. Het heilige moeten is daardoor veel minder. Medewerkers van bedrijven opereren op een speelveld waar de concurrentie groot is. Dat is een omgeving met veel meer turbulentie. Er is daar ook veel meer druk van bovenaf om je als medewerker te ontwikkelen. Dat is veel meer geborgd in de cultuur van het bedrijfsleven. Dat moet wel, anders loop je het risico dat de organisatie het niet overleeft.’ Het grote verschil met de uitkomst van de BB-enquête onder medewerkers van gemeenten geeft volgens hem aan ‘dat de ambtenaar een heel ander dier is.’

Ambitie niet zo bon ton

Jeoen Pepers, directeur A+O fonds Gemeenten, verklaart het verschil in ambitie onder meer uit het feit dat positie­verbetering in de private sector meer wordt gewaardeerd dan bij de overheid. Bij ambtenaren is die ambitie ook heus wel aanwezig, maar daar is het niet zo bon ton.

‘Wat ook zeker meespeelt, is het feit dat ambtenaren pas op vrij ‘oude’ leeftijd bij de gemeente aan hun baan beginnen: gemiddeld is dat op hun 36e’, zegt Pepers. ‘Het is hun tweede of derde loopbaan-baan. Ze komen dus binnen op een plek die ze ambiëren. En dat op een leeftijd waar andere zaken als bijvoorbeeld geringe reisafstand en een goede combi tussen werk en privé relatief belangrijker zijn.’

Volop kansen doorontwikkeling ambtenaar

Pepers duidt de geringe ambitie van positieverbetering bij de gemeenteambtenaar ook positief. Het betekent volgens hem dat hun baan voldoende kans op door­ontwikkeling geeft. ‘Ze zijn gemotiveerd door de inhoud. Er is van alles te doen op hun vakgebied waar ze als professional volop de ruimte krijgen’, zegt hij. Daarbij komt dat de mogelijkheden om ‘hogerop’ te komen, beperkter worden door de verplatting die plaatsvindt: in veel gemeenten worden er in de organisatie managementlagen tussenuit gesloopt. ‘Dat betekent dat professionals nog meer de ruimte krijgen’, zegt Pepers.

Lees meer over het onderzoek in Binnenlands Bestuur nr 19

Reacties: 16

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

JaapvV / adviseur
..en ook hier weer de vraag: Hoe representatief is dit onderzoek? Onder welk soort ambtenaren van de 650.000 in Nl gedaan? Vuilnismannen? Afdelingen welzijn? Managers?



Samenvattend: geen touw aan vast te knopen.
P.Pluim
Logisch, de ambitie bij de ambtenaren is er wel uitgeslagen na al die bezuinigingen en vernederingen van de politiek. Er valt ook niets meer te ambiëren simpelweg omdat er geen doorstroomfuncties meer zijn. Alleen het bestaande management gedijt goed omdat zij bij reorganisatie en (ambtelijke) fusies hun eigen zaakjes goed (kunnen) regelen. Maar de gewone ambtenaar is uitgeschakeld en murw geslagen.
Eric Immink
Is niet nieuws?
Albert olierook / Projectleider wooninitiatieven, plaatsvervangend vz. OR
Hoe representatief is dat onderzoek eigenlijk? Uit een recent onderzoek onder de eigen ambtenaren (400 respondenten) van een Haagse dienst door de OR, bleek sprake van een nadrukkelijke trots op het werk wat uit het BB onderzoek ook niet echt naar voren komt. Wij signaleren wel ambitie maar die is door de omvangrijke krimp in gemeenteland niet echt reëel. De formatie zit op slot en de natuurlijke uitstroom zal op termijn leiden tot de introductie van een flexibele schil. Tegen die achtergrond is het lastig om stimulerend personeelsbeleid waar te maken. Dat zal wellicht een rol hebben gespeeld in de reacties!
P.A. Stringa / Ambtenaar
Weten we al heel lang niet dat ambtenaren weinig ambitieus zijn in de eigen functie? En als je dat van nature bent wordt je door je collega's beschouwd als wereldverbeteraar, paria, je kop boven het Malie- uhh maaiveld uitsteken. En dat moet de kop in worden gedrukt. Anders moeten we zelf ambitieus worden.......dat willen we toch! Dat kost extra inspanning. Dat is de mentaliteit die ik de afgelopen 40 jaar en zeker de afgelopen 12 jaar heb meegemaakt als gemeente- en provinciaal ambtenaar.
P.A. Stringa / Ambtenaar
Weten we al heel lang niet dat ambtenaren weinig ambitieus zijn in de eigen functie? En als je dat van nature bent wordt je door je collega's beschouwd als wereldverbeteraar, paria, je kop boven het Malie- uhh maaiveld uitsteken. En dat moet de kop in worden gedrukt. Anders moeten we zelf ambitieus worden.......dat willen we toch! Dat kost extra inspanning. Dat is de mentaliteit die ik de afgelopen 40 jaar en zeker de afgelopen 12 jaar heb meegemaakt als gemeente- en provinciaal ambtenaar.
ambtenaar / secretaris
Ik werk gelukkig nog maar een aantal jaren als gemeenteambtenaar. Inderdaad is dit de afsluiting van mijn loopbaan. Ik was erg ambitieus en was dat nog steeds toen ik starte bij d eoverheid maar dat is er gauw uitgeslagen. Waarom? De mogelijkheden tot scholing zijn buitengewoon beperkt, naar boven klimmen al helemaal aangezien daar alleen maar wordt gesneden. Iets origineels doen wordt niet gewaardeerd en dat zie je terug in je beoordeling. Ik geef de moed niet op om er wat van te maken maar er is zo weinig ruimte dat ik bij voorbaat mijn energie niet in werk maar in privetijd laat landen. Je moet ergens de motivatie vinden. Wat nou ambtenaren zijn niet ambitieus? Of ambtenaren doen meer hun best als ze zinnig werk doen ( enige tijd geleden de kop van een ander artikel)?
Jos Lukasse / Beleidsmedewerker EZ/Bedrijfscontactfunctionaris
Voor mezelf pratend zie ik genoeg uitdaging in de functie die ik vervul. Gemeenten staan voor belangrijke uitdagingen, vooral in de samenwerking met ondernemers. Dit zal de komende jaren veel ontwikkelingen doormaken, waardoor er genoeg uitdaging in de functie is.

En ja, de budgetten voor scholing zijn niet al te hoog, maar dat is een gegeven. In de consultancy waren de budgetten voor scholing erg hoog, maar de drang om mensen te ontslaan toen de crisis begon navenant hoog. Het is dus een beetje flauw op basis van dit soort vragen, dit soort conclusies te trekken.

a. middelveld / senior adviseur
Het aardige van de overheid is dat je juist voor de mensen kunt werken en dat je ze geen poot hoeft uit te draaien om zelf over hun ruggen geld te verdienen. En als je daar tevreden mee wilt zijn, wat is daar dan mis mee. Laten we wel wezen; ambitie kan zeer wel liggen in de inhoud van het werk en niet in het bereiken van een zo hoog mogelijke sport op de carrièreladder.
j. Bakker / coördinator BIBOB Kampen
Promotie betekent vaak ofwel een ander beleidsterrein kiezen ofwel de managementlijn in. Ik zoek de uitdaging in het op een hoger plan brengen van van mijn eigen beleidsterrein (IV). Als de werkgever de waarde daarvan inziet is hogere inschaling wellicht op termijn mogelijk (als de bezuinigingen voorbij zijn). Het dus niet zo zeer een gebrek aan ambitie maar deze is meer intrensiek georënteerd.
loe / zelfstandige
Als ambtenaar weet ik dat leidinggevenden van hoog naar laag vaak vastgeroest zijn op hun stoel maar wat nog erger is niet op die stoel thuis horen! Niet iedereen kan leiding geven en daar zit meestal de fout! Tijdelijk een manager van buiten aantrekken kan wonderen doen en verdient zijn geld royaal terug! Niet alleen door het verhogen van de ambitie en verbeteren van het werkklimaat, maar ook efficiënt werken waardoor minder ambtenaren nodig zijn!
K. de Beer / organisatie adviseur
Wat leven we toch in een rare wereld. Als je 1 cent van de inkoopprijs van een pakje koekjes weet af te krijgen en jouw directeur daarom met een bonus van 10 miljoen de deur uit wandelt (AH b.v.) dan heet dat ambitieus denken. Als je bezig bent om stevige maatschappelijke problemen op te lossen, ben je "weinig ambtieus". Ik raad Binnenlands Bestuur aan om voortaan onderzoekjes te doen met vragen die er toe doen.
Freek / Ambtenaar
Misschien gaat het helemaal niet om ambitie, maar om een andere karaktereigenschap. Misschien zijn er wel 2 groepen in de samenleving.



Ten eerste een groep mensen met rust in hun lijf, die tevreden zijn met zichzelf en hun leven en dus niet steeds "meermeermeer" moeten hebben. De tevredenen.



Ten tweede een rusteloze groep die steeds meer geld en status wil hebben. En dat doet door 'hogerop' te gaan, want die hogere banen geven meer geld en status. De hongerigen.



En nou wil het toeval dat veel tevredenen kiezen voor inhoud boven geld (dus overheid), en veel hongerigen voor de de wereld van geld en status (bedrijfsleven).



Zo, ook weer verklaard.
Jan van de Wiel / beleidscoordinator
Wat wordt ik toch moe van die quasie onderzoekers die denken dat ze uit een paar cijfertjes de wereldd kunnen verklaren en daarbij alleen maar hun eigen oordelen blootgeven. Jelle zijn interpretaties van de cijfer geven in ieder geval aan dat hij het neo liberale gedachtengoed aanhangt. Het hele artikel geeft ons een goed inzicht in de bril die hij ophad toen hij de cijfers interpreteerde. Ook Jeroen lijkt meer zijn persoonlijke ervaring weer te geven dan echte empirisch aangetoonde causale verbanden. Maar dat is vaker een makke, het gebrek aan evidence based uitspraken.



Jan
Gerwin HOp / partner
De conclusie uit het onderzoek is oppervlakkig en raakt niet aan de kern.



Ambtenaren zijn (over het algemeen) betrokken en bevlogen mensen. De organisatie waarin ze verkeren weet deze houding echter vaak maar matig te waarderen. Bureaucratieën worden gedicteerd door regels en procedures en vertroebelen waar het nu werkelijk om gaat.



De toekomst vereist dat overheid en bedrijfsleven de handen ineen slaan om in gezamenlijkheid stappen voorruit te zetten en onze grote problemen op te lossen. Waardering voor eigen initiatief, doelgericht handelen en buiten de kaders denken zijn daarin van groot belang. Als die houding binnen overheidsorganisaties gewaardeerd wordt dan komen er onvermoede krachten bij de individuele medewerkers vrij.



Laten we eens af van dat hokjes denken. Ambtenaren zijn lui en ambitieloos, private werknemers nietsontziende geldwolven. We hebben ieders capaciteiten nodig om onze gezamenlijke ambities waar te maken.
O. ten Hove
Bij de sociale dienst Den Haag telt ambitie niet. Slijmen daar gaat het om... Je kunt nog zo goed presteren, aar als de leiding je niet mag zit je vast... Vandaar de ambitieloosheid onder ambtenaren... Het maakt nogal wat uit of de leiding competent is of niet. De directie van de dSZW in Den Haag is dat duidelijk niet. Het personeel heeft al moeite genoeg om het hoofd boven water te houden...door de stomme managementtechnieken van de directie...
Advertentie