Yes we can, ja maar...

Vier jaar later lag Kerry voor, maar was uiteindelijk Bush weer de winnaar. Later bleek er in 2004 gerommeld te zijn met stemmen in Ohio en Florida. De uitslag van de exit-polls verschilde op sommige plekken twintig procent van de feitelijk uitslag. Dus ik wilde deze keer toch wel echt zeker weten dat er een democraat in het Witte Huis terecht zou komen. Toen om 5 uur 's ochtends de uitslag van de westkust binnenkwamen was het wel duidelijk dat Obama echt de eerste zwarte president van de Verenigde Staten zou worden. Net als Jesse Jackson heb ik een traantje weggepinkt voor dit historische moment.

Acht jaar Bush. Acht jaar lang is het machtigste land ter wereld bestuurd door een clan van de Republikeinse partij met cliëntelisme als enige ideologie, overgoten met een sausje conservatieve retoriek. Het begrotingsoverschot dat Clinton achterliet is omgezet in een ongekend tekort. In zijn laatste maand als president deelt Bush nog wat laatste gunsten uit aan zijn vrienden van de olie- en kolenindustrie. Het is fascinerend dat dit heeft kunnen gebeuren in een westerse democratie.

Obama treft een uitgewoond land aan met een historisch begrotingstekort en in economie in crisis. Toch ben ik optimistisch over zijn kansen om het tij te keren. De belangrijkste reden daarvoor is de verbeeldingskracht die hij weet aan te boren. 'Yes we can' was het motto van de campagne en die positieve boodschap inspireert miljoenen mensen. Daarnaast is Obama iemand die het vermogen heeft om goede mensen om zich heen te verzamelen. Een gouden combinatie. Als ik er politieke aandelen in kon kopen zou ik al mijn geld er op zetten.

'Yes we can' gaat niet alleen in de VS het motto worden, we gaan er hier in Nederland veel van merken. Linkse partijen gaan er bij de volgende verkiezingen stemmen door winnen. Het politieke midden gaat opschuiven naar links. Er komt weer ruimte voor verbeelding, voor politici die meer kunnen dan op de winkel passen. Het zou me niets verbazen als Balkenende voor het eerst gaat verliezen bij de volgende verkiezingen. We hunkeren hier net zo naar verandering als in de VS, het wachten is op een politicus die dat kan vertolken naar een sociaal-liberale agenda.

'Yes we can' wordt ook het motto voor deze wekelijkse column op de website van Binnenlands Bestuur, die gewijd is aan innovatie in de publieke sector. Want iedere innovatie begint met het basale idee dat dingen anders en beter kunnen. Dat geloof lijken we in Nederland alleen kwijtgeraakt. Wij zeggen eerder 'Ja maar' dan 'Ja dat kunnen we'. Vandaar de titel van deze column: Yes we can, ja maar…