WW-premie moet terug

Iedereen valt nu over PvdA-staatssecretaris Jetta Klijnsma van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heen omdat ze durft te bepleiten dat de werknemerspremie maar weer ingevoerd moet worden. Let wel: niet zo hoog als deze was (3,5 procent), maar slechts 0,5 procent. Dat kost iemand met een modaal inkomen dan een paar tientjes per jaar. Het is wel zo solidair als de mensen met een baan meebetalen voor de deeltijd-WW van werknemers van wie de baan op de tocht staat, vindt de staatssecretaris.

 En vooral: het zal bezuinigingen op andere delen van haar budget - voor reïntegratie en scholing - minder noodzakelijk maken. De talrijke tegenstanders van herinvoering van de WW-premie vrezen dat zo’n maatregel de lonen zal opdrijven. Een raar argument als de arbeidsmarkt zo ruim is als nu. Een ander argument om de gelukkigen met een baan niet te belasten, is dat de WW-pot er is voor slechte tijden en dat het niet erg is als er op wordt ingeteerd.

Het CDA-Kamerlid Eddy van Hijum voert dit argument aan. Maar in dat geval moet hij tegen zijn partijgenoot minister Piet Hein Donner van Sociale Zaken zeggen dat die dan ook niet hoeft te bezuinigen op reïntegratie en scholing voor werklozen. Ingegeven door slechte timing en politiek opportunisme, dreigt weer een klassieke fout te worden gemaakt: in krappe tijden bezuinigen op de mensen die hulp van de overheid juist het beste kunnen gebruiken.

Blijkbaar vindt de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid dat reïntegratie en scholing luxemaatregelen zijn. Taalles voor analfabeten of intensieve begeleiding voor langdurig werklozen: leuk als het economisch goed gaat, maar nu even niet. Zonde, want net voor de crisis uitbrak leek het juist de goede kant op te gaan met het activeren van de mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt die te lang met rust waren gelaten.

Het kabinet staat voor stevige bezuinigingen en dus moeilijke keuzes. Maar nu bezuinigen op reïntegratie van werklozen zou echt kortzichtig zijn. Straks trekt de arbeidsmarkt weer aan. Gebruik die tijd dan juist om mensen op het moment dat het zover is, meteen beschikbaar te hebben. De gemiddelde werknemer kan die paar tientjes wel missen. De vraag is vooral hoe goed minister Donner is in het toegeven van fouten.