Vooroordelen en beslissingen

Klein berichtje in de krant. Een mevrouw ligt topless te zonnen op een afgelegen plek. Hoewel het nergens uit blijkt zeggen twee handhavers haar dat dit niet mag. Ze dreigen zelfs met een proces verbaal onderbouwd met het hilarische argument dat ‘kinderen er een trauma aan overhouden’.

Eigen verantwoordelijkheid stellen boven plichtsgetrouwheid aan een systeem valt te prijzen. Omdat dit niet Noord Korea is kennen we hiervoor het beginsel van ‘discretionaire bevoegdheid’. Hiermee mogen bestuurders en ambtenaren zelf beslissingen nemen binnen de grenzen van de wet. Afwijken van regels kan doordat maatschappelijke of humanitaire overwegingen tellen. Betrouwbaarheid gaat dan hand in hand met zorgvuldigheid en rechtvaardigheid wat uiteraard gecheckt moet kunnen worden. Als dit niet gebeurt slaat persoonlijke moraliteit toe. Willekeur als grensoverschrijdend gedrag.

De maatschappelijke werkelijkheid vandaag is dat de meeste mensen de zedenprekende dwingelandij van een religie hebben afgeworpen. Deze ideologische waanzin is impliciet door overheden overgenomen. Gendermacht in werk, politiek en gezin domineren al eeuwen om vrouwen eronder te houden. Elke feministe kan uitleggen hoe via het inprenten van de relatie seks, schuld en schaamte mannen hun macht over vrouwen uitoefenen. Daardoor krijgen vrouwen bij de rechterlijke macht minder betaald voor hetzelfde werk als mannen. Bij gemeenten is dat vast niet anders.

Wel stoppen overheden miljoenen in campagnes die draaien om vrijheid, gelijkheid en bevorderen van diversiteit en inclusiviteit. Allemaal voor de bühne. Want discriminatie op basis van geslacht, leeftijd, ras, religie of seksuele geaardheid dan wel bewustwording op school, anonieme meldpunten en slachtofferhulp staat bol van willekeur. Zo mag naaktrecreatie in de ene gemeente wel en in de andere weer niet. Wat te denken aan scholen of sportclubs die kinderen al dan niet gekleed douchen toestaan of al dan niet gekleed zweten in de sauna. En niet te vergeten religieuze fanatici die onder het mom van moreel bederf schoolboeken weten te censureren of zomaar hand in hand lopende mannen belagen.

Als mensen die het voor het zeggen hebben de ruimte krijgen hun privé moraliteit na te jagen is het eind zoek. Door sociale media aangevuurde maatschappelijke tunnelvisies zetten zich vast. Even bij het voorbeeld blijven. Zo propageren sommigen dat verpreutsing komt door de opkomst van niet westerse culturen die nog een emancipatieproces moeten doorlopen. Alsof de westerse cultuur niet vol zit met primitieve dogma’s en vastgeroeste conventies. Zelfs onschuldige ‘lentekriebels’-voorlichting op scholen vinden sommigen beschaafden niet kunnen.

Een weekhartige overheid die zich geen raad weet met het omgaan met verschillende moraliteiten houdt in stand dat mensen blijven geloven wat ze altijd al geloofden. En dat vooral door jarenlange vrees om voor racist, seksist of haatzaaier te worden uitgemaakt. Onduidelijk of zelfs ontbreken van controlerend beleid geven bestuurders en ambtenaren de ruimte om bij hun beslissingen vooroordelen en stereotypen de boventoon te laten voeren. Bij de zonaanbidster heeft haar assertiviteit hopelijk een eind gemaakt aan de ambtelijke onzin. Vele malen ernstiger zijn de bijna misdadige gevolgen van vooroordelen voor slachtoffers van de intussen overbekende ellende van de toeslagenaffaire of bij het gebrek aan coulance bij het uitzetten van hier geboren kinderen naar een wereldvreemd land.