Verver’s vendetta

De in 2011 eervol ontslagen burgemeester van Schiedam Wilma Verver (VVD) maakte zich schuldig aan machtsmisbruik. Een Schiedams bouwbedrijf was mikpunt van haar toorn. Directeur Richard Breugem vertelt hoe zij het bedrijf met onwaarheden probeerde te slopen.

‘Ik ben opgevoed met eerbied voor gezagsdragers, maar mijn vertrouwen in het openbaar bestuur heeft een flinke knauw gekregen’, zegt directeur Richard Breugem van het 112 jaar oude Schiedamse bouwbedrijf (en hofleverancier) v.d. Tempel Bouw & Ontwikkeling.

De verhoudingen met de gemeente zijn weer genormaliseerd en een juridisch gevecht van acht jaar is bijna ten einde. Al die tijd heeft het bedrijf terughoudendheid betracht. ‘Onze stelregel was niet met modder gooien en alleen de feiten naar buiten brengen.’

Vier maanden na de rechterlijke einduitspraak in de zaak ten gunste van het bouwbedrijf vertelt Breugem hoe een conflict met Wilma Verver over de privéverbouwing van haar woning ontaardde in een oneerlijke en energievretende strijd met burgemeester Verver en de gemeente Schiedam.

Die strijd heeft alle tekenen van een vendetta tegen het bedrijf. Verver was zeer intensief betrokken bij de verbouwing, al heeft ze dat zelf altijd ontkend, vertelt Breugem. ‘Ze zorgde voortdurend voor meerwerk. Dan had ze weer iets in een interieurblad gezien. Ze was bijvoorbeeld gecharmeerd van de bijzondere zwevende trappartij in het kantoor van het bouwbedrijf. Die moest zij ook hebben en die hebben we dus gemaakt.’

De kale rekening van ruim drie ton exclusief btw loopt gestaag op richting het dubbele bedrag. De totale investering van alle bij het werk betrokken partijen in het (bestaande) huis is naar schatting bijna 1 miljoen euro. Het bouwbedrijf waarschuwde meermaals voor meerkosten, maar Verver had haast. ‘Ze moest binnen een jaar na haar aantreden in de gemeente wonen. In de communicatie ging het daardoor vaker over het werk dan over de kosten.’

Weerstand
De verbouwing verloopt in recordtijd: van april tot november 2007. Op 19 november 2007 trekken de Ververs in het huis. Er moeten nog enkele kleine dingen gebeuren, maar dat stuit op weerstand. ‘Het conflict ontaardde toen wij dakpannen op een door haar man aangewezen plek hadden neergelegd. Toen de uitvoerder dat op verzoek aan Wilma Verver uitlegde viel dat verkeerd. Vanaf toen stonden we als bedrijf buitenspel.’

De uitvoerder heeft zich onbeschoft uitgelaten, mailt Verver in februari 2008 naar Van den Tempel. Ze ondertekent de privémail voor het eerst met “Burgemeester Verver”. Ongebruikelijk, maar Breugem stapt niet meteen naar de gemeente. ‘De link naar de gemeente was er ook niet. We hadden immers een zakelijke relatie met de familie Verver.’

Dat verandert als in april 2008 een crisismanager van de gemeente Schiedam hem duidelijk maakt dat Van den Tempel niet langer wordt ingezet bij calamiteiten en 24 uurs serviceverlening. Activiteiten die het bedrijf al jaren voor de gemeente uitvoerde. Volgens de ambtenaar heeft dat te maken met de kwestie-Verver, al was die toen nog geheel buiten de publiciteit. Het gaat de ambtenaar aan het hart, omdat hij weet wat hij aan het bedrijf heeft. Verder kan hij er niets over zeggen, want het ligt allemaal heel gevoelig. Er tegenin gaan is geen optie.

Intussen loopt het aantal niet-aanbestedingsplichtige opdrachten voor het bedrijf uiteindelijk terug van tweehonderd in 2007 naar nul in 2011. De gegenereerde omzet bij de gemeente Schiedam zakt van 250 duizend naar nul. Breugem: ‘Je merkt het wel, maar als je het dan in een grafiek ziet, schrik je.’ Breugem krijgt meer signalen uit de ambtenarij. ‘Ze wilden ons klussen geven, maar mochten niet. Het zoemde rond op het stadhuis dat wij een groot conflict hadden met de burgemeester.’

Ontoelaatbaar
Op 1 april 2009 stopt Breugem persoonlijk een brief in de brievenbus van de familie Verver getiteld: zakelijke behandeling. Hij schrijft dat hij uit ambtelijke kring heeft vernomen dat ambtenaren zijn bedrijf uit opdracht van het gemeentebestuur niet meer mogen inschakelen voor dienstverlening en de gemeente geen behoefte heeft aan een gesprek hierover. Ook schrijft hij dat de ambtelijke leiding meermaals tegen zijn medewerkers heeft gezegd dat Van den Tempel niet meer gewenst is op het stadhuis.

Hij legt de relatie met het dispuut met de Ververs en noemt de vermenging tussen zakelijk en privé ontoelaatbaar. Verder schrijft hij alles te hebben gedaan en te doen om het dispuut op professionele wijze op te lossen en daarbij beschadiging van mevrouw Verver als burgemeester van Schiedam te voorkomen. ‘Op deze brief heb ik nooit een reactie gekregen.’

Na een Wob-verzoek van het Algemeen Dagblad blijkt later dat het college en de gemeentelijke directie toen al op de hoogte waren van deze persoonlijke brief. De brief kwam voor in e-mailcorrespondentie van PvdA-wethouder Maarten Groene. ‘Als die brief bij de gemeente bekend was, had de gemeente toch moeten ingrijpen of op zijn minst contact met ons kunnen opnemen? Dat gebeurde niet.’ Als Breugem in november 2010 hoort dat het huis van de Ververs in de stille verkoop staat, laat hij er beslag op leggen, want de rekening is nog altijd niet betaald. Intussen dienen de Ververs een claim van 315 duizend euro in bij Van den Tempel vanwege allerlei vermeende tekortkomingen bij de verbouwing.

Not amused
In maart 2011 komt het AD achter de beslaglegging. Breugem bevestigt dit zonder nader commentaar. Het bedrijf was not amused met de AD-publicatie over de zaak. ‘We wilden het conflict buiten de media houden, want zowel Verver als wij zouden niet gebaat zijn bij een openlijk welles/nietes-spelletje.’

Maar dan laten ook andere slachtoffers, waaronder de architect en leveranciers, zich negatief uit over de betalingsmoraal van Verver. Breugem ontvangt allerlei (deels) anonieme telefoontjes en brieven, ook uit de gemeente Voorschoten waar Verver eerder burgemeester was. Als ambtenaren zich beginnen te roeren over haar machtsmisbruik en de angstcultuur in de gemeentelijke organisatie hoopt Breugem op een voortvarende reactie van de gemeenteraad. Als die uitblijft, besluit hij tot een getuigenverhoor onder ede bij de rechtbank Rotterdam.

In april 2011 informeert Breugem wethouders Ad Hekman (CDA) en Ad Mostert (VVD) op het stadhuis over de juridische stappen en de inkomstenderving van tonnen door het buitenspel zetten van zijn bedrijf door de gemeente. ‘We hadden de horloges gelijk gezet en het college wist precies wat er speelde.’ Bij het verlaten van de bestuursvleugel ziet Breugem Wilma Verver in haar kamer zitten. ‘Diezelfde middag zegt wethouder Mostert voor de camera van RTV Rijnmond dat er weinig aan de hand is en Van den Tempel genoeg inkomsten heeft.’ Dit maakt de situatie er niet beter op. Breugem: ‘Het druiste volledig in tegen het principe van een integere overheid. Dit soort toestanden verwacht je niet in Nederland.’

Als uiteindelijk BING wordt ingeschakeld, ziet Van den Tempel af van het getuigenverhoor. In augustus 2011 concludeert het integriteitsbureau dat Verver zich schuldig heeft gemaakt aan machtsmisbruik, belangenverstrengeling, nepotisme en het creëren van een angstcultuur op het stadhuis. Verver was in juni zelf al vertrokken, na de publicatie stapt het hele college op. ‘Verver zegt dan dat ze niet vanwege BING is opgestapt, maar pas toen de toenmalige nestor van de raad en huidige D66-wethouder Marcel Houtkamp haar vertelde dat het onderzoek zou worden uitgebreid op basis van andere aanklachten in haar richting, stapte ze op’, aldus Breugem.

‘Door voortijdig op te stappen ontneem je jezelf de mogelijkheid, en mijns inziens je bestuurlijke plicht, je te verantwoorden voor de gemeenteraad. Had blijven zitten en een fatsoenlijk weerwoord gegeven op het rapport. Dan was het niet geëindigd in een eindeloze reeks rechtszaken.’ Verver greep daarna wel alles aan om af te dingen op het BING-rapport, maar Breugem wijst erop dat de meeste bevindingen overeind blijven. ‘Het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) heeft haar klacht dat haar ten onrechte is verweten in strijd te hebben gehandeld met de kernbegrippen dienstbaarheid en onafhankelijkheid niet gehonoreerd.’

Hoger beroep
Intussen is de rekening nog steeds niet betaald. Verver heeft aangekondigd in hoger beroep te gaan. ‘Onze advocaat heeft na de laatste uitspraak de Ververs gevraagd het onbeslagen deel van onze vordering van 120 duizend euro binnen vier dagen aan ons over te maken. Ze heeft niet aan die betalingsverplichting voldaan.’ Het bedrijf bestudeert nu mogelijkheden het bedrag alsnog te kunnen incasseren. Breugem weet dat ABN Amro nog een hypotheekvordering op Verver heeft staan van ongeveer 2 miljoen euro. ‘In december 2013 nam de bank het beheer van de woning over, nadat de familie in oktober 2013 met de noorderzon was vertrokken. Het pand staat al twee jaar te verpieteren.’

Het laatste middel om inzicht te krijgen in haar financiën lijkt Verver failliet te laten verklaren. ‘Dat scenario bestuderen we. Laat een curator de geldstromen maar onderzoeken.’ Het bedrijf heeft gevochten voor zijn reputatie, tonnen aan juridische kosten uitgegeven en al jaren een vordering van tonnen op Verver uitstaan. Breugem memoreert de afwikkeling van een wel door Verver bij de gemeente Schiedam gedeclareerde, maar nooit aan Van den Tempel betaalde nota van ruim 6.000 euro voor veiligheidsglas in de woning. De huidige burgemeester Cor Lamers beloofde de raad de zaak uit te zoeken. ‘Kennelijk kwam Verver op hem zo overtuigend over dat hij naar buiten bracht dat zij de rekening gewoon had betaald. Pijnlijk, want wij wisten beter. Die handelwijze hebben wij nooit begrepen. Nu bij vonnis is gebleken dat de rekening niet is betaald, zou je als gemeente kunnen besluiten het bedrag alsnog terug te vorderen.’

In afwachting daarvan kan de gemeente natuurlijk ook besluiten Van den Tempel alvast te betalen. ‘Dat kan, maar daar blijven wij buiten.’ Namens de gemeente Schiedam zijn zelfs nooit excuses gemaakt aan het gedupeerde bedrijf. ‘We hebben kennis gemaakt met het nieuwe college en hen reken ik het vanzelfsprekend niet aan. Excuses zijn natuurlijk welkom. Daar hoeft niemand voor op te stappen.’ Ook van de VVD, de partij van Verver, heeft Breugem nooit iets gehoord. Breugem vindt het raar dat een ondernemergezinde partij zo met deze casus omgaat. ‘Ik had me dat anders voorgesteld.’

Eervol ontslag
Ook zijn vraagtekens te zetten bij de aanstelling van Verver en het haar verleende eervolle ontslag, beide onder het bewind van de toenmalig commissaris van de koning Jan Franssen (VVD). ‘Je stapt tijdens een integriteitsonderzoek op en krijgt eervol ontslag. Daar ben ik verbijsterd over.’ Enige voordeel was dat Van den Tempel beslag kon leggen op haar wachtgeld. Dat wilde het bedrijf ook doen op de vast flinke teruggaaf die Verver met haar hypotheek van de Belastingdienst kreeg. Maar de Belastingdienst liet het bedrijf op last van de voorzieningenrechter in 2012 weten dat de Ververs zulke hoge schulden hadden dat geen verhaal mogelijk was. ‘Ik snap niet hoe je met zo’n schuld door de burgemeestersscreening komt.’

Wie de zaak heeft gevolgd ontwaart een groot netwerk rond Verver van behulpzame advocaten, adviseurs, taxateurs en schimmige bedrijfjes. Speculeren op het bestaan van een mogelijk georganiseerd netwerk, wil Breugem niet. ‘Je weet dat er dingen zijn gebeurd die niet kloppen, die niet zouden moeten mogen. Maar dat ze wel gebeuren en vervolgens niet adequaat wordt ingegrepen is zorgwekkend.’

Broddelwerk
Wilma Verver haalde Van den Tempel publiekelijk door het slijk door de verbouwing te kwalificeren als “broddelwerk”. Het bouwbedrijf sleepte twee taxateurs voor de tuchtrechter die de woning in opdracht van Verver hadden getaxeerd. Ondanks de kwalificatie “broddelwerk” lagen er taxatierapporten van ruim 2,2 miljoen euro uit 2008 en 2,1 miljoen euro uit 2009 en 2011. De woning heeft in november 2011 zelfs te koop gestaan voor 2,3 miljoen euro. ‘Dergelijke prijsniveaus zijn on-Schiedams’, aldus Breugem. Hij wint beide tuchtzaken glansrijk. Daarmee kan Van den Tempel uiteindelijk beslag leggen op het wachtgeld van Verver.

Reacties van betrokkenen op Breugems verhaal
VVD
De VVD-Schiedam zegt in reactie op de opmerking van Breugem: ‘Wij zijn door geen van beide partijen om bemiddeling gevraagd. Bovendien betreft dit een civiel geschil tussen partijen, waarbij het VVD-Schiedam bestuur geen partij was.’

Provincie Zuid-Holland
De provincie Zuid-Holland laat weten dat de commissaris van de koning ten tijde van de screening van Wilma Verver (1 september 2006) alleen inlichtingen kon opvragen uit het Justitiële documentatieregister. ‘Het is pas sinds 1 januari 2011 gebruikelijk dat de minister van BZK een voor het burgemeestersambt voorgedragen kandidaat screent door naslag bij de AIVD en fiscaal onderzoek bij de Belastingdienst.’ Over het eervol ontslag schrijft de provincie dat bij Verver sprake was van ontslag op eigen verzoek en dat dat per 6 juli 2011 destijds bij Koninklijk Besluit is verleend. ‘Later, nadat de uitkomsten van het onderzoek door BING bekend waren, maakte het college van B&W van Schiedam namens de gemeenteraad bezwaar tegen dit besluit, omdat hieraan het predicaat eervol was verbonden. De minister van BZK, daartoe gemachtigd door Hare Majesteit de Koningin, heeft dit bezwaar eind 2011 niet-ontvankelijk verklaard.’

Gemeente Schiedam
Voor de gemeente Schiedam is de zaak-Verver een afgesloten hoofdstuk. ‘Er zijn geen andere feiten dan de feiten die al bekend zijn. Die hebben we destijds en desgevraagd met de media gewisseld’, aldus een gemeentewoordvoerder. ‘De verhoudingen met Van den Tempel zijn genormaliseerd en het bouwbedrijf heeft sinds 2013 weer opdrachten voor de gemeente vervuld.’ Voor excuses ziet de gemeente geen reden. ‘De gemeente is geen partij in de juridische procedure tussen v.d. Tempel en mevrouw Verver. De gemeente en het gemeentelijke handelen staan dus buiten dit geschil tussen twee partijen. De gemeente ziet dan ook geen aanleiding voor overwegingen tot excuses of overnemen van claims.’

Wilma Verver
Wilma Verver laat via haar woordvoerder Klaas Wilting weten geen behoefte te hebben aan een reactie. Wilting zegt nog wel dat er onjuistheden in het artikel staan. ‘Je moet de papieren nog maar eens goed nakijken.’ Op de vraag wat er dan onjuist zou zijn, gaat hij niet in.