Visie

Visie, die wordt verwacht in de Miljoenennota. Visie wordt verwacht bij diverse bonden van de FNV als het gaat om het Pensioenakkoord. Visie als het gaat om het al maanden voortslepende gevecht om het Bestuursakkoord tussen het Rijk en de gemeenten. Visie als het gaat om de oplossing van de Europese schuldencrisis.

Het probleem? Er is weinig visie als het gaat om de rol van de overheid bij de aanpak van maatschappelijke kwesties. Er is veel visieloosheid. Dit gaat gepaard met een gebrek aan leiderschap en daadkracht. Het werkt verlammend op de economie die weer richting recessie kachelt.

Natuurlijk is een onderdeel van visie dat de financiële huishouding van de overheid op orde moet worden gebracht. Gemeenten, provincies en Rijk bezuinigen stevig en snijden in het aantal ambtenaren. Niemand wil hier Griekse toestanden. Een kleine overheid met minder regels functioneert uiteindelijk een stuk efficiënter.

Maar dan moeten er wel keuzes worden gemaakt. Gemeenten kiezen nauwelijks. Ze bevriezen uitgaven en stellen vacaturestops in. Tegelijkertijd zitten ze te wachten op het Rijk om te weten hoeveel er nu gesneden moet worden. Maar zolang er geen Bestuursakkoord is, blijft die onduidelijkheid bestaan.

Toch kunnen gemeenten een visie ontwikkelen over de moderne lokale overheid en welke kerntaken daarbij horen. Wat moet de burger zelf weer gaan doen? Maar er wordt in gemeenteland nauwelijks gediscussieerd. Het is wachten, uitgaven worden bevroren en er wordt gehoopt dat het eens goed komt.

De vraag is natuurlijk of de Miljoenennota een visie bevat over de rol van de overheid in combinatie met het terugdringen van het financieringstekort en de staatsschuld. Mijn gok: nee. De belangrijkste visie is er een van behoud. Behouden wat we hebben door de broekriem aan te halen. Of dat voldoende is?

Het mooiste voorbeeld is het oeverloze gediscussieer binnen de FNV over het Pensioenakkoord. De enige acceptabele uitkomst voor de AbvaKabo en FNV Bondsgenoten is: We doen een plas en laten alles zoals het was. Tsja, dat kun je ook visie noemen, maar geen oplossing voor de lange termijn.

Zo ontbreek er ook een politieke visie op de Europese schuldencrisis. Door het gebrek aan visie ontstaat er nu op veel terreinen een gebrek aan keuzes en daardoor een gebrek aan daadkracht. Zo sukkelen we voort. Visieloosheid leidt uiteindelijk tot een langdurige visieloze recessie.