Trump is een paardenxxx

Een beetje buitenlands roeptoeteren in Binnenlands Bestuur. Dat ga ik doen in deze column, omdat de wereld nergens meer over gaat. Arnon Grunberg noemde het recent in de Volkskrant al: we nemen afscheid van het ancien régime en Europa hoort bij de oude reuzen in de nieuwe wereldorde. En ik schreef op Facebook dat Trump een paardenxxx is.

En ik herhaal: Trump is een paardenxxx. Vlak nadat ik dit had geplaatst, kwam er een nieuwsbericht binnen dat Trump een decreet uitvaardigt voor de kinderen die worden gescheiden van hun ouders. Beetje de wereld regeren via tweets zou u denken. Jazeker, zo denkt Trump er toch ook over? Deze column gaat de wereld niet redden. Een beetje gemakzuchtig schelden op sociale media ook niet. Maar niets doen is geen optie.

De Amerikaanse situatie leidt tot kritiek omdat ouders en kinderen aan de grens van elkaar worden gescheiden. Daarvan is in Nederland geen sprake. Hoe Nederland omgaat met vluchtelingkinderen kunt u uitgebreid teruglezen in de media, bijvoorbeeld in de Volkskrant. Binnenkomende gezinnen worden hier als zij een asielaanvraag doen gezamenlijk opgevangen in een asielzoekerscentrum. Er zijn sobere gezinslocaties ingericht waar families met een vertrekplicht worden voorzien in de eerste levensbehoeften en kinderen naar school gaan. De opvang is open, maar gezinnen moeten zich wel vijf dagen per week melden.

Onlangs bekritiseerde Unicef de leefsituatie van de kinderen hier. Zo voelt 35 procent van de minderjarigen op de gezinslocaties zich volgens Unicef niet veilig, onder meer doordat de vreemdelingenpolitie elk moment op de stoep kan staan.

We zijn er als klein land best groot in, om de kinderen een min of meer veilige omgeving te bieden. Maar de meeste mensen in Nederland interesseert dat niet, ze zijn druk bezig met hun eigen binnenlandse zaken. Wel of geen baan, wel of geen vakantie, wel of niet van het gas af, gewoon de normale huis tuin en keuken dingen en kijken hierdoor weg van de ECHT grote zaken die aan het schuiven zijn. En natuurlijk worden kinderen gebruikt, doet u nu niet zo schijnheilig. niet alleen door Trump of Rutte of Merkel of hun eigen ouders of door het regime waar ze vandaan komen. Dat is nu eenmaal de wereld die we met elkaar gemaakt hebben.

U kunt daarin verandering brengen door te stemmen op partijen die dat willen veranderen. Maar onder ons gezegd en gezwegen, lossen we daarmee niet het echte probleem op, hè? Het probleem van schurkenstaten en slechte leiders die zorgen voor vluchtelingenstromen. Het blijven toch doekjes voor het bloeden. Humaan weliswaar, maar als er aan de andere kant niets verandert, er geen rechters zijn die recht kunnen spreken, er geen orde kan komen, dan blijft de situatie helaas zoals het is.

Over leiders gesproken, dezer dagen is er een top van onze Europese leiders onder leiding van Merkel om te spreken over de vluchtelingencrisis. Maar het gaat natuurlijk vooral over Amerika, de tijd dat Europa minzaam glimlachend naar Amerika lacht is voorbij. Dat Amerika een bondgenoot is van Europa ook. Je moet het dus anders gaan vasthouden, dat Amerika en Trump. Rusland en Poetin. China en Xi Jinping. Turkije en Erdogan. Noord Korea en Kim Jong-un. Nederland en Rutte.

Het rommelt en dondert, ga er maar eens aan staan. Ik ga pogingen doen de komende weken. Door te schrijven in Binnenlands Bestuur, vanuit het lokale naar het globale. Wie weet levert het iets op. Misschien levert het niets op. Maar dat zien we al zoveel om ons heen dus echt zou het dan ook niet opvallen. Die columns van mij. Die lijken dan gewoon op wat we sowieso in de wereld zien gebeuren.

Allereerst kijken of deze column wordt geplaatst, met zo’n mooie titel erboven. Wie weet komen er dan ook wel columns over Trump waar hij wordt bewierrookt. Dat het zo’n fantastische leider is, die de wereldorde zo lekker weet op te schudden en zo goed is voor Amerika en de rest van de wereld. Ons allemaal een dienst bewijst. Kunnen we een lofzang op Trump zingen vanuit Europa, vanuit Nederland gestart in Binnenlands Bestuur. Droom lekker nog ever verder, jullie lezen mij binnenkort weer terug.

Nynke Schaaf

Lees hier meer columns van Nynke Schaaf