Stuk weg

Frits Kroymans was bekend als importeur van dure automerken. De autobedrijven gingen dit voorjaar failliet. Maar Kroymans heeft ook vastgoed. Zo bezit hij in Hoorn een kantoorpand aan de Nieuwe Steen. In 2005 praat de GGD West Friesland met Kroymans over de huur van dit pand. Volgens Kroymans zijn de besprekingen in een vergevorderd stadium als de GGD onverwacht te kennen geeft van de huur af te zien.

In de ogen van Kroymans bestaat er een huurovereenkomst. Het contract is weliswaar nog niet getekend, maar volgens vaste rechtspraak is er een overeenkomst als beide partijen tot overeenstemming zijn gekomen, zegt zijn advocaat Charles van Rijckevorsel. Om aan te tonen dat het bestuur van de GGD het pand wilde huren, vraagt Kroymans alle brieven, faxen, e- mails, adviezen, memoranda, notulen, rapporten, aantekeningen en andere documenten over de geplande huur op.

Volgens GGD-advocaat Wiljan Loomans heeft er geen overeenstemming over de huur bestaan en heeft zijn cliënt de keuze gewoon laten vallen op een pand elders. De GGD weigert de gevraagde documenten te verstrekken. Het gaat hier namelijk niet om bestuurlijke aangelegenheden, zodat de Wet openbaarheid bestuur niet van toepassing is. De rechtbank meent echter het tegendeel. Daarop verstrekt de GGD een aantal documenten. Helaas ontbreken de stukken die moeten aantonen dat het dagelijks bestuur het pand wel degelijk wilde huren, maar om bepaalde redenen terugkrabbelde.

Wegens de ‘volstrekt onwillige houding’ van de GGD stapt Kroymans opnieuw naar de rechter. Die vindt dat de GGD te veel treuzelt met het uitvoeren van zijn eerdere vonnis. Daarom legt hij nu een dwangsom op van 500 euro per dag. Het GGD-bestuur zegt dat de overige gevraagde stukken - mede door fusies met andere GGD’s - onvindbaar zijn en gaat in hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank.

Kroymans begint ondertussen de dwangsommen op te eisen en legt daarvoor onder meer beslag op de rekening van de GGD bij de BNG. De civiele rechter stopt de incasso en zegt dat Kroymans de uitslag van het hoger beroep moet afwachten. Eind september zegt Raad van State in hoger beroep dat de rechtbank te ongeduldig is geweest. Tussen het eerste vonnis en de besluit alsnog enkele documenten te verstrekken zitten slechts drie maanden.

Daarbij komt dat de rechtbank heeft vergeten een maximum te verbinden aan de dwangsom. Bovendien komt het de Raad ‘niet ongeloofwaardig voor’ dat het bestuur al het redelijke heeft gedaan om alle gevraagde documenten alsnog te achterhalen. En daarom, zo is de lijn van de Raad van State, ligt de bal nu bij de verzoeker. Die moet aannemelijk maken dat het bestuursorgaan het gevraagde document toch heeft.

Vindplaats: LJN BJ8916