Stem…Wijzer?

Ik ben een beetje de weg kwijt. Qua stemzekerheid, dan. Al sinds mensenheugenissen stem ik op dezelfde partij. Ik ben het lang niet met alle standpunten eens, maar de partij waarop ik stemde kwam het dichtst in de buurt bij mijn mening. Eigenlijk stemde ik niet zozeer op deze partij, maar stemde deze partij op mij, zo verwoordde ik het voor mezelf. Of stemden we op elkaar. Maar we zijn uit elkaar gegroeid, de afgelopen jaren. We zijn allebei niet echt veranderd, maar we begrijpen elkaar niet zo goed meer. Dus bezoek ik de laatste weken met enige regelmaat politieke datingsites: de stemwijzers. 

Ik begin bij De Stemwijzer. Ik treed de digitale verkiezingsadviseur met open vizier tegemoet en beantwoord de vragen naar eer en geweten. Maar de stemwijzer kan er weinig van maken. Ik blijk voor 56 procent overeen te stemmen met de Partij voor de Dieren, Artikel 1, De Burger Beweging en 50+. Het is alsof er vier hardlopers gelijktijdig over de finishlijn komen. Gezellig en sportief, maar je had toch liever gewoon een winnaar gezien. Helemaal onderaan in het stemadvies bungelen partijen als de SGP en de ChristenUnie, wat mij als overtuigd atheïst niet echt verbaast. 

Tweede stemadvies haal ik bij het Ondernemerskieskompas. Niet dat ik een ondernemer ben, maar een persbericht wijst mij op het bestaan van deze stemcoach en elk advies is welkom. Uitkomst: ChristenUnie en 50 +. Blijkbaar heb ik als ondernemer meer overeenkomsten met de christelijke partij dan als burger. Ook in een andere stemwijzer eindigde de ChristenUnie bij mij op 1, maar dat was de kerkelijke kieswijzer van Kerk in Actie, dus dat verbaasde me niet heel erg. Die stemhulp was er waarschijnlijk op uit nog iets de redden van zijn zielenheil.

Tijd voor Kieskompas. Opnieuw vul ik de reeks vragen in, die verrassend veel overeenkomsten vertonen met de andere stemwijzers. En ja hoor, of de duvel er mee speelt komt  daar toch weer de ChristenUnie met vlag en wimpel bovenaan te staan. Terwijl ik hier toch wederom heb aangegeven dat een religieuze partij voor mij echt geen optie is. Het kan ongetwijfeld prachtig zijn, zo’n theïstische levensovertuiging, maar vooral om thuis te beleven en niet als grondslag voor politieke besluitvorming. Of het moet zijn dat ik nog als christen uit de kast moet komen.

Dan de NPO Partijwijzer 2017. Mijn standpunten over referenda, de EU, softdrugs, het leenstelsel voor studenten en noem maar op zijn nog precies hetzelfde als bij de voorgaande stemwijzers. Nu komt met overtuiging de PvdA uit de bus. Leuk, die had ik nog niet. Maar ook de PVV schijnt plotseling tot de mogelijkheden te behoren, op de voet gevolgd door GroenLinks.

Goed, tot slot dan nog maar het Groen Kieskompas. Met groene eer en klimaatneutraal geweten beantwoord ik de vragen. En ik klik op de namen van een paar partijen waar ik in ieder geval nooit op zal stemmen, bijvoorbeeld om dat ze me te extreem zijn of omdat ze niet uitgaan van de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Het stemadvies luidt onverbiddelijk: SGP.

Stemmen ga ik. Maar veel wijzer ben ik nog niet.

Eric de Kluis