Spijkers wint zaak tegen Staat
De minister van Defensie is de hoofdschuldige aan het ontslag van klokkenluider Fred Spijkers in 1993. Ook staat vast dat er een directe relatie ligt tussen het arbeidsconflict rondom Spijkers, en diens optreden na het verongelukken van munitie-expert Rob Ovaa.
Herzieningsprocedure
Tot deze conclusies komt de Centrale Raad van Beroep in een door Fred Spijkers aangespannen herzieningsprocedure. De Centrale Raad oordeelt dat een uit 1997 stammend arrest van de Raad op de twee bovengenoemde punten moet worden herzien.
Onenigheid superieuren
Fred Spijkers kreeg in 1984 na het verongelukken van Rob Ovaa de opdracht om aan diens weduwe te vertellen dat haar man door eigen onvoorzichtigheid om het leven was gekomen. In werkelijkheid waren er al jarenlang problemen met het type mijn dat Ovaa het leven had gekost. Spijkers weigerde daarom om Ovaa te schuld te geven, en dit leidde tot onenigheid met zijn superieuren.
Arbeidsconflict
Toen de Centrale Raad van Beroep zich in 1997 boog over het ontslag van Spijkers, luidde de conclusie dat er geen enkele relatie lag tussen de zaak-Ovaa en het ontstane arbeidsconflict. De Centrale Raad van Beroep vindt bij nader inzien dat dit onjuist is, zo blijkt uit de op de dag voor Kerstmis gepubliceerde beslissing op het herzieningsverzoek.
Wezenlijke rol
De Centrale Raad oordeelt nu dat ‘verzoekers bemoeienis met de afwikkeling van het ongeval van de heer Ovaa bij het ontslag een wezenlijke rol heeft gespeeld’ en dat daarin ‘de bron was gelegen van het nadien ontstane arbeidsconflict’.
Onderscheiding
De Raad baseert zich hierbij op diverse door Spijkers’ advocaat Geert-Jan Knoops ingebrachte stukken, als ook op een toespraak van toenmalig staatssecretaris Cees van der Knaap bij de uitreiking van een koninklijke onderscheiding aan de klokkenluider in 2003. Van der Knaap zei toen onder meer dat de wijze waarop Spijkers is opgetreden in de zaak-Ovaa hem ‘zijn baan en inkomen heeft gekost’.
Doorbraak
Ook op een tweede punt is voor Spijkers sprake van een doorbraak. In 1997 oordeelde de Centrale Raad dat het arbeidsconflict ‘in belangrijke mate’ was veroorzaakt door ‘de houding en opstelling van Spijkers, die zich heeft vastgebeten in het conflict en niet in staat is gebleken om in overleg met de minister tot een oplossing te komen’.
Hoofdschuldige
Op basis van alles wat er inmiddels bekend is, wijst de Centrale Raad in een herziene overweging nu de minister aan als de hoofdschuldige, die ‘een overwegend aandeel’ heeft gehad in de verstoorde arbeidsrelatie.
Rehabilitatie
Spijkers’ advocaat Geert-Jan Knoops zegt in een reactie dat ‘zonder meer’ sprake is van ‘een rehabilitatie’ van Spijkers. ‘Een dwaling is hierbij rechtgezet.’ Knoops spreekt van ‘een belangrijke uitspraak’, ook voor ‘personen die in de toekomst onverhoopt in een positie komen als die waarin de heer Spijkers kwam te verkeren toen hij persona non grata werd binnen Defensie omdat hij zijn geweten liet spreken’.
Gek verklaren
Op een van de ingebrachte punten is het Spijkers niet gelukt om zijn gelijk te halen. Volgens de Centrale Raad valt niet vast te stellen dat Defensie er op uit is geweest om de klokkenluider gek te laten verklaren.
Beraden
Knoops wil zich niet uitlaten over de vraag of Spijkers zich hierbij neerlegt. ‘Wat de precieze gevolgen moeten zijn van deze uitspraak voor de heer Spijkers persoonlijk, daarover zullen wij ons de komende tijd gaan beraden. Op dit moment kunnen wij hierover geen uitspraken doen.’
Lees hier de hele uitspraak
Tot deze conclusies komt de Centrale Raad van Beroep in een door Fred Spijkers aangespannen herzieningsprocedure. De Centrale Raad oordeelt dat een uit 1997 stammend arrest van de Raad op de twee bovengenoemde punten moet worden herzien.
Onenigheid superieuren
Fred Spijkers kreeg in 1984 na het verongelukken van Rob Ovaa de opdracht om aan diens weduwe te vertellen dat haar man door eigen onvoorzichtigheid om het leven was gekomen. In werkelijkheid waren er al jarenlang problemen met het type mijn dat Ovaa het leven had gekost. Spijkers weigerde daarom om Ovaa te schuld te geven, en dit leidde tot onenigheid met zijn superieuren.
Arbeidsconflict
Toen de Centrale Raad van Beroep zich in 1997 boog over het ontslag van Spijkers, luidde de conclusie dat er geen enkele relatie lag tussen de zaak-Ovaa en het ontstane arbeidsconflict. De Centrale Raad van Beroep vindt bij nader inzien dat dit onjuist is, zo blijkt uit de op de dag voor Kerstmis gepubliceerde beslissing op het herzieningsverzoek.
Wezenlijke rol
De Centrale Raad oordeelt nu dat ‘verzoekers bemoeienis met de afwikkeling van het ongeval van de heer Ovaa bij het ontslag een wezenlijke rol heeft gespeeld’ en dat daarin ‘de bron was gelegen van het nadien ontstane arbeidsconflict’.
Onderscheiding
De Raad baseert zich hierbij op diverse door Spijkers’ advocaat Geert-Jan Knoops ingebrachte stukken, als ook op een toespraak van toenmalig staatssecretaris Cees van der Knaap bij de uitreiking van een koninklijke onderscheiding aan de klokkenluider in 2003. Van der Knaap zei toen onder meer dat de wijze waarop Spijkers is opgetreden in de zaak-Ovaa hem ‘zijn baan en inkomen heeft gekost’.
Doorbraak
Ook op een tweede punt is voor Spijkers sprake van een doorbraak. In 1997 oordeelde de Centrale Raad dat het arbeidsconflict ‘in belangrijke mate’ was veroorzaakt door ‘de houding en opstelling van Spijkers, die zich heeft vastgebeten in het conflict en niet in staat is gebleken om in overleg met de minister tot een oplossing te komen’.
Hoofdschuldige
Op basis van alles wat er inmiddels bekend is, wijst de Centrale Raad in een herziene overweging nu de minister aan als de hoofdschuldige, die ‘een overwegend aandeel’ heeft gehad in de verstoorde arbeidsrelatie.
Rehabilitatie
Spijkers’ advocaat Geert-Jan Knoops zegt in een reactie dat ‘zonder meer’ sprake is van ‘een rehabilitatie’ van Spijkers. ‘Een dwaling is hierbij rechtgezet.’ Knoops spreekt van ‘een belangrijke uitspraak’, ook voor ‘personen die in de toekomst onverhoopt in een positie komen als die waarin de heer Spijkers kwam te verkeren toen hij persona non grata werd binnen Defensie omdat hij zijn geweten liet spreken’.
Gek verklaren
Op een van de ingebrachte punten is het Spijkers niet gelukt om zijn gelijk te halen. Volgens de Centrale Raad valt niet vast te stellen dat Defensie er op uit is geweest om de klokkenluider gek te laten verklaren.
Beraden
Knoops wil zich niet uitlaten over de vraag of Spijkers zich hierbij neerlegt. ‘Wat de precieze gevolgen moeten zijn van deze uitspraak voor de heer Spijkers persoonlijk, daarover zullen wij ons de komende tijd gaan beraden. Op dit moment kunnen wij hierover geen uitspraken doen.’
Lees hier de hele uitspraak
Reacties: 24
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Wie gaan er door het stof, van der Knaap?
Wie is de volgende?!
Hoeveel slachtoffers lopen rond die ook voorgelogen werden/worden, doch ambtenaren treffen die niet de klok hebben (durven) luiden.
En hoeveel keer heeft Centrale Raad van Beroep ondeugdelijke uitspraken gedaan? Doen andere rechtsprekende organen, zoals b.v. de Raad van State, dit ook?
Lang leven de bananen republiek.
Zo zie ja maar dat we altijd kritisch moeten blijven op de Staat gezien de macht die de Staat uiteindelijk toch heeft als je als individu in botsing komt.
Dankzij dergelijke mensen, en niet door de Eelco's, Groenmannetjes of Ed Raketjes bestaat onze zogenaamde rechtstaat nog.
Ik geef toe dat partijdig ben als iemand uit de naaste omgeving van het andere slachtoffer: Ovaa. Maar met dit nieuws gloort er weer licht aan het eind van de tunnel.
Mijn echte naar schrijf ik maar niet in dit bericht, want rancune is een ander kenmerk van de defensie-organisatie.
Het waren namelijk de superieuren van Spijkers die zich bewust schuldig maakten aan een hele riedel strafbare ellende.
Nu moet Defensie (dus het volk) betalen voor de kwade opzet van enkele corrupte hogere officieren.
Als er al sprake is van recht dan moet Defensie de verantwoordelijken hoofdelijk aansprakelijk stellen. Ik ben er echter van overtuigd dat dit niet gaat gebeuren.
Idem aan de CEO’s van enkele luchtvaartmaatschappijen die zich aan kartelvorming en prijsafspraken schuldig maakten om zo onrechtmatig winsten te kunnen verhogen t.b.v. hun bonusregelingen.
En hier mogen de aandeelhouders bloeden i.p.v. de corrupte CEO’s cum suis.
M.a.w. de ivoren toren is beschermt en blijft vooralsnog onschendbaar.
Vrouwe Justitia bevind zich al lang niet meer in het land der blinden.
Ik hoop dan ook dat de politiek er voor zorgt dat er een overkoepelende klokkenluiderorganisatie komt met echte bevoegdheden.
Ten tweede lijkt mij de omstandigheid dat Spijkers bewust 'voor gek' is verklaard een misstap die niet zonder gevolgen mag blijven. Internationaal is erkend dat er misbruik is gemaakt van de psychiatrie in zijn geval.
Hiermee was Spijkers de enige die deze twijfelachtige eer te beurt viel.
Vreemd dat de CRvB hier niet tot gegrondverklaring komt.
Echt tevreden stellen doet de uitspraak dan ook niet, omdat zij aantoont dat het van het weer afhankelijk is hoe zij uitpakt.
Voor Spijkers met zijn 90% overwinning ben ik uiteraard wel blij.
Toekomstige klokkeluiders raad ik aan of uit eht raam te springen of te emigreren.
Ik daag de volksvertegenwoordiging uit een parlematair onderzoek naar deze zaak te houden want het kan iedereen overkomen.
Ik wens de heer Spijkers alle succes in zijn recht om volledige rehabilitatie en de daarbijbehorden schadevergoedingen.
Nu die andere klokkenluider nog die de staat miljoenen heeft bespaard. Ad Bos. Ook zo'n geval waar de staat zich diep moet schamen.
Chapeau voor de heer Spijkers.
Het is een kwaal die niet uit te roeien valt. Zoals er ook bedirgende officieren van justitie en politieagenten zijn waartegen je aangifte wegens plichtverzuim op zijn plaats is, maar diens leidinggevende een Job-Cohen-theedrinkmoment wil.
Bang voor gezichtsverlies... dan is integriteit ver te zoeken...
Wat ik echter betreur is dat wanneer een klokkenluider in het gelijk wordt gesteld er regelmatig sprake is van beperkende maatregelen in de overeenkomst(bij Spijkers o.a. punt 4, artikelen 2 & 3).
Een klokkenluider wil uiteindelijk van de ellende af en kiest eieren voor zijn geld.
Zo mag er meestal geen uitspaak gedaan worden over de hoogte van de schadevergoeding of een uitspraken worden gedaan over inhoudelijke zaken die het imago van “de corrupte kliek” kunnen beschadigen. Finale kwijtingen bedingen terwijl een klokkenluider en jurist over het algemeen niet in staat zijn om geestelijke ontwikkelingen m.b.t. trauma’s of PTSS in kaart te brengen.
Dit soort beperkingen aan klokkenluiders opleggen moet bij wet verboden worden.
Temeer daar de psychische schade bij de klokkenluider pas kan gaan herstellen bij volledige openheid van zaken zonder dat de klokkenluider geconfronteerd kan worden met sancties komende vanuit “de corrupte kliek”.
Gelukkig prefereert de wet (mits de rechter niet in het complot betrokken is) “persoonlijke gezondheid” boven financieel belang.
Met dit vastleggen in de wet, dat dergelijke beperkingen opleggen dus niet mag -met terugwerkende kracht- zal een hoop strafbare feiten blootleggen waar de heer Pieter van Vollenhoven zijn handen vol aan zal hebben.
De daders, ongeacht wie ze zijn of wat ze zijn, dienen tenslotte strafrechtelijk vervolgd te worden en financieel aansprakelijk gesteld worden voor de veroorzaakte schades.
Want helaas tot op heden trekken de daders een lange neus.
Maar nu ook de schuldigen aanpakken: zowel de defensiebazen als de politici die zich aan deze zaak niet wilden branden en Fred daarvoor lieten bloeden. Kom op wie durft want dat schrikt misschien een soortgelijk gedrag(komt dagelijks voor) af. Alle dossiers van Spijkers moeten open zodat wij kunnen zien wie hier de kluit zo heeft belazerd. Ongenadig straffen dat volk.
Wie durft het stokje van Fred over te nemen, want ik vind dat hij genoeg heeft gedaan en eindelijk mag gaan geneiten van ZIJN RECHT.
Inderdaad, soortgelijk gedrag van overheidsfunctionarissen komt dagelijks voor. Alleen openbaarheid kan daar verandering in brengen, want de meeste rechters doen, zolang ze ermee wegkomen, alsof hun neus bloedt - en hebben zo een hele jurisprudentie gecreëerd die doet alsof haar neus bloedt. Met andere woorden, de handig bloedende neus is inmiddels ' vaste rechtspraak' geworden, waarmee klokkenluiders worden ondergeschoffeld.
Als het daarentegen om het gedrag van de klokkenluiders gaat, dan volgen de meeste rechters als het even kan de slecht gemotiveerde beschuldigingen die worden geuit door hun werkgevers, met als doel bestaande klokkenluiders het zwijgen op te leggen en nieuwe klokkenluiders af te schrikken. De meeste rechters interpreteren de 'discretionaire bevoegdheid' van overheden om klokkenluiders te straffen, vaak zogenaamd 'los' van de oorspronkelijke zaak, zo ruim dat het in de praktijk neerkomt op rechterlijke instemming met ongemotiveerde willekeur.
Het is voor een werkgever ook niet moeilijk een arbeidsconflict te creëren dat zogenaamd losstaat van de klokkenluiderszaak. En bij een 'verstoorde arbeidsrelatie' moet de klokkenluider er gewoon uit. Desnoods na het tussenstation in een andere functie waar - helaas, helaas! - de arbeidsrelatie ook weer verstoord raakt...
Het enige medicijn om het bederf van zowel de rechtspraak als het bestuur tegen te gaan, is openbaarheid.
Spijkers heeft ooit een boek geschreven over zijn zaak, maar hij werd samen met zijn uitgever door andere partijen gedwongen het uit de handel te halen. De uitgever ging, naar ik heb vernomen, bijna failliet als gevolg van claims en kosten die de rechter gerechtvaardigd vond. Ik heb helaas nog niet de hand kunnen leggen op een antiquarisch exemplaar van het verdwenen boek.
Kortom, als zelfs de publicatie van een boek onmogelijk wordt gemaakt, wie zet dan het hele dossier van Spijkers plus het boek (uiteraard, wil ik er meteen nadrukkelijk bij zeggen, voorzien van balkjes op de door rechters gecensureerde plekken...) op Wikileaks of een soortgelijke site?
Uiteindelijk zal er dan misschien eens een keer een voorbeeld gesteld worden en komen er ook mooie balkjes voor de gezichten op de foto's van de daders - met daaronder alleen hun initialen. Dat sommige van die initialen door veel lezers moeiteloos herleid zullen worden tot de namen van landelijk bekende politici, topambtenaren en andere gezagsdragers, hoort bij onze moderne tijd. Een tijd waarin 'onkreukbaarheid' door veel bestuurders verward wordt met een teflon imago.
Het moderne hieraan is de teflon. Want voor de rest proberen talloze bestuurders (vroeger ook wel heersers genoemd) de kluit al sinds het begin der tijden te belazeren. Wikileaks is het moderne antwoord van fatsoenlijke mensen op het moderne teflon van onfatsoenlijke bestuurders.