Sneeuwspoor
Ik zal proberen om het zo kort mogelijk te vertellen. Het was donderdagmiddag rond vier uur en ik moest van Amsterdam naar Aken. Met de trein. Op het station werd me duidelijk dat ‘Utrecht plat lag’. Het had gesneeuwd, de wissels waren bevroren. Het beste was het als ik de trein naar Rotterdam nam en vandaar verder zou kijken. In Rotterdam ging er wel een trein naar het zuiden, maar die ging niet verder dan Breda.
In Breda ging er mogelijk een trein naar Eindhoven. Het beste was het als ik die trein nam en in Breda verder zou kijken. De trein uit Breda zou doorgaan naar Venlo, maar daar moest ik niet heen, dus daar had ik niks aan. De mensen die naar Venlo moesten ook niet. Er was een aanrijding bij Helmond. Dus de trein naar Venlo ging niet verder dan Eindhoven. Het beste zou zijn als ik in Eindhoven verder zou kijken. Misschien ging er vandaar een trein naar Heerlen. Die ging inderdaad, zij het met bijna een half uur vertraging. En die ging niet verder dan Sittard. Daar moesten we allemaal uit- en overstappen op de intercity achter ons, die helaas enige vertraging opgelopen had. Wij toch blij.
Rond half elf die avond kwamen we in Heerlen aan. Daar wachtte het treintje naar Aken ons op, dat een half uurtje en één patatje later naar Aken vertrok. Om precies een minuut over elf reden we in Aken het Hauptbahnhof binnen. Onderweg werd het op alle stations in dezelfde woorden omgeroepen. ‘Door slechte weersomstandigheden...’ Etcetera. Inderdaad: er lag wat sneeuw op de velden. Ik geef toe: het is van hier uit een flinke stap naar de Noord-Zuidlijn, de Betuwelijn en de hogesnelheidslijn naar Parijs. Maar toch.
Ze hebben met elkaar gemeen dat het vervoerssysteem blijkbaar te ingewikkeld is geworden voor het bij NS, Fyra, Thalys en Prorail beschikbare kader. Ooit waren al die vaklui verbonden aan het een of andere ministerie dat voor de grote infrastructurele werken verantwoordelijk was. Ingenieur Cornelis Lely, de zoetwatermaker van het IJsselmeer, diende persoonlijk in meerdere kabinetten als minister van Waterstaat.
Dezer dagen moeten ministeries en ook lagere overheden de kennis inhuren die ze zelf de deur hebben uitgewerkt. De kans dat ze à raison van 350 euro per uur dezelfde specialist als adviseur treffen die ze kort daarvoor nog voor 50 euro per uur zelf in dienst hadden, is niet denkbeeldig. Behalve de overheidsdiensten heeft ook menige overheidsdienaar ontdekt dat het lucratiever is om als vrij gevestigd adviseur grosso modo hetzelfde werk te verrichten. De privatisering heeft de overheid dom en menig ambtenaar rijk gemaakt. Soms is het moeilijk om de ogen er droog bij te houden.
Afgelopen zondagmiddag lukte het Job Cohen, de burgemeester van Amsterdam, maar niet om zich tegenover zijn burgers volmondig te excuseren over wat er allemaal met de Noord-Zuidlijn is misgegaan. Het woord sorry moest hem als het ware tussen de tanden door getrokken worden. Geen wonder dat de burger het vertrouwen - zelfs in hem - verliest.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.