Rechtse Zwitsers

Onlangs hadden de Zwitsers via hun stembus al een streng verbod uitgevaardigd op de bouw van minaretten. Blijkbaar klinken de mohammedaanse oproepen tot gebed tussen de Alpen heel anders dan het door Calvijn gewenste klokgelui.

Dit keer namen de Zwitsers bij meerderheid van stemmen een draconische wet aan, die buitenlanders verdacht van een ernstig misdrijf of zelfs van eenvoudige uitkeringsfraude, hup, één twee drie het land uit mag flikkeren. De Zwitserse regering vond eigenlijk dat er nog wel een rechter aan te pas moest komen. Maar daar zagen de Zwitserse stemgerechtigden geen been in. Kwak ze eruit, die profiteurs, die onverlaten die zich met niets anders bezig houden dan met moorden, met roofgeweld, met seksuele misdrijven en met drugs- of mensenhandel.

Een kleine parallel met de maatregelen die PVV-leider Wilders in Nederland voorstaat, ligt voor de hand. Weliswaar heeft de hoogblonde heldentenor voorlopig zijn handen vol aan het in toom houden van zijn fractiegenoten, en weigert hij verder in te gaan op wat hij uiteraard ‘de hetze van de pers’ noemt om zijn partij te decimeren, maar ook hij zoekt de oorzaak van de nationale ellende in de aanwezigheid hier te lande van zoveel mannen en vrouwen die hun gebed tot Allah, en dus tot de verkeerde God richten,

Nog niet zo heel lang geleden kon je Europa met een zeker recht tamelijk sociaaldemocratisch noemen. Maar nu zijn er zelfs in het ruimdenkende Zweden en in het zwalkende Denemarken partijen opgekomen die, net als in Nederland de PVV, doodsbang zijn dat de moslim het hier eerdaags voor het zeggen krijgt. En dat er dan noch van de godsdienstvrijheid, noch van de vrije meningsuiting, noch van de veelbezongen democratie veel overblijft en de terrorist van de weeromstuit vrij spel krijgt.

Toen je Europa nog sociaaldemocratisch kon noemen, zaten in tal van ons omringende landen linkserige types op het fluweel. Tony Blair in Groot-Brittannië, Schröder in Duitsland, Papandreou in Griekenland enzovoorts. Nu zijn ze vrijwel zonder uitzondering vervangen door bedaagde conservatieven als David Cameron in Groot-Brittannië en Angela Merkel in Duitsland. In Nederland heeft Wouter Bos zijn toverstokje ook overgegeven aan Job Cohen die er, als bestuurder van nature, geen raad mee wist.

Ongetwijfeld is er een rechtstreekse samenhang tussen de afgang van de sociaaldemocraten in Europa en de opkomst van de populistisch bewegingen. Door heel Europa tekent het spook zich af van de teleurstelling, de rancune en de boosheid.

Mensen hebben zeker redenen om zich in de steek gelaten te voelen. Neem de Zwitsers. Zelfs zij voelen zich door hun vroegere voormannen verraden. Daar slikt Europa nu de bittere vruchten van.