Rick Brink, ‘minister’ met een missie

Het Hardenbergse CDA-raadslid Rick Brink is sinds begin deze zomer minister van gehandicaptenzaken. In een jaar tijd wil hij Nederland overtuigen van nut en noodzaak van zo’n minister.

Knappe jongen die Brink in zijn invalidekar kan bijhouden. Alsof hij er al jaren bivakkeert, zoeft de minister van gehandicaptenzaken behendig door het KRO-NCRV-gebouw in Hilversum. Hup de lift in, snel eruit, pasje tegen de deurpost, deur open en dicht, aanschuiven aan tafel en kom maar op met je prangende vragen over zijn ministerschap.

Brink, 1.04 meter en lijdend aan een erfelijke bindweefselziekte, kan alles vertellen over het leven van een gehandicapt mens. En ook als hij dát doet, kun je hem amper bijhouden. ‘Dat maak ik al mijn hele leven mee: mensen vinden mij zielig, totdat ik mijn mond opendoe’, lacht Brink (33).

Lobby
Gehandicapten komen er bekaaid vanaf in Den Haag, vond en vindt televisiepresentator Lucille Werner, en ze startte begin dit jaar een campagne voor een minister van gehandicaptenzaken die ‘lobbyt, wetgeving ter discussie stelt, nieuwe ideeën lanceert en goede plannen in de praktijk brengt.’ Dat werd dus raadslid Rick Brink uit Hardenberg. De minister wordt tot volgend jaar juli door de omroep betaald en hij heeft een klein team van mediaspecialisten.

Lef
Brink was nog geen week minister van gehandicaptenzaken, of hij zat al aan bij de ministerraad in Den Haag. Twee dagen eerder had ‘zijn’ provincie Overijssel een motie aangenomen om met Brink een actieplan te ontwikkelen. Vorige maand was Brink present bij een bijeenkomst in Den Haag over het vergroten van de deelname van politieke bestuurders met een handicap. Slechts een half procent van onze politieke bestuurders heeft een beperking. ‘Heel veel gehandicapten missen de ondersteuning die ze nodig hebben om een politiek ambt te vervullen’, zegt hij. ‘Dat moet beter in gemeenten. Soms heeft het met lef te maken. Je moet je mening durven geven en je moet hem ook durven verdedigen. Mensen met een beperking vinden dat vaak lastig.’

Zielig tafeltje
Hardenberg paste de raadszaal aan toen Brink in 2014 voor het CDA in de gemeenteraad werd gekozen. Er kwam een nieuw spreekgestoelte, waardoor ook Brink het woord kon voeren. ‘En wat je dan ziet, is dat meer mensen met een beperking de raad toespreken. Ze willen graag iets over de afvalstoffenheffing zeggen, maar liever niet aan een zielig tafeltje. Nee, gewoon op de plek waar het hoort.’

Misstanden
In vergelijking met de Scandinavische landen loopt Nederland achter. ‘Achthonderdduizend mensen met een beperking die zouden willen werken, doen dat niet. In België zijn gehandicaptenzaken verankerd in de regering. Wij kiezen een minister van gehandicaptenzaken via een televisieshow, maar eigenlijk zou ik minister in Den Haag moeten zijn.’ Brink zegt het en bedenkt zich. Niet omdat hij lijdt aan valse bescheidenheid, maar omdat hij nu als minister in een mediaorganisatie ‘ongelooflijk veel’ kan betekenen voor Nederlanders met een beperking. ‘Misschien wel meer dan de minister in Den Haag. Ik ben minister met een camera. Wij kunnen onmiddellijk misstanden aan de kaak stellen. Wij hoeven hier in Hilversum geen ambtelijk overleg te voeren’

Volgende formatie
Brink hoopt dat hij met zijn snelheid en daadkracht zo veel indruk maakt dat een minister van gehandicaptenzaken ‘er bij de volgende formatie gewoon kan komen.’ Tegen die tijd is hij minister van gehandicaptenzaken af, want zijn ministerschap in Hilversum duurt een jaar. ‘Na een jaar wil ik hebben aangetoond dat een minister van gehandicapten zaken zin heeft. Dat ik het beleid begrijpelijker heb gemaakt en dichter bij de doelgroep heb gebracht met initiatieven waar politiek Den Haag niet aan dacht.’

Lees het volledige interview in Binnenlands Bestuur nr. 16 (inlog)