Plafond zonder kaders

De Noord-Hollandse gemeente Langedijk moet opnieuw bezuinigen. In de raad ligt een besluitstuk op tafel dat voor veel beroering zorgt. Welke argumenten de tegenpartijen ook opbrengen; het stuk moet hoe dan ook worden aangenomen.

In Langedijk gaat het financieel niet goed. Voor de economische crisis zette de gemeente grote lappen grond in de verkoop en rekende ze zich rijk. Maar na de crisis kwam de klap: de grond werd niet tot nauwelijks verkocht, waardoor de gemeente jaarlijks miljoenen euro’s moet afboeken. Vanavond wordt daarom de zoveelste bezuinigingsronde in de raad besproken. Burgemeester Hans Cornelisse (CDA) vertelt dat het gaat om een subsidieplafond. ‘Dit is een belangrijk onderwerp, omdat er op de subsidie voor verenigingen fors gekort gaat worden’, zegt hij. Het stuk regelt een nieuw subsidieplafond dat zestig procent van het oude subsidiebedrag voorstaat; een korting van veertig procent. Het regelt echter niet hoe verenigingen er in de praktijk mee om moeten gaan.

‘We moeten het raadsvoorstel nu bespreken, want we hebben op 22 april de subsidieplafonds moeten herzien vanwege andere bedragen’, zegt wethouder Bert Fintelman (CDA). Hij meent dat het besluit vanavond genomen moet worden omwille van het rond krijgen van de begroting. ‘Op basis van ons besluit moeten we de instellingen snel inlichten over het nieuwe plafond. Ze moeten weten hoeveel subsidie ze krijgen’. In het besluit is helaas geen rekening gehouden met de inhoud. Daar was en is geen tijd voor. Nu is er dus geen beleid waarop het plafond zal worden vastgesteld. Als Fintelman klaar is, krijgt GroenLinks-raadslid Klaas Zwart het woord. ‘Voor de instellingen is dit plafond niet hanteerbaar. U houd geen rekening met de praktijk’, zegt hij. Raadslid Dirk Boonstra (Hart voor Langedijk / D66) heeft de grootste bezwaren. Hij spreekt van ‘onbehoorlijk bestuur’ en vind dat je dit de verenigingen niet kunt aandoen.

Wethouder Fintelman vindt ook dat het om een lastige opgave gaat. ‘Het is me op dit moment nog te vroeg om zicht te hebben op het beeld van ons beleid. Ja, we maken de plafonds bekend zonder dat we de inhoud van het beleid kunnen doorgeven’, zo bevestigt hij. Raadslid Boonstra komt met een voorbeeld. ‘Kijk even naar de bibliotheek. Het grootste deel van hun uitgaven gaat op aan de hoge huur. De enige manier om onder die huur vandaan te komen is om deze op te zeggen en om dan te verhuizen. Zo niet, dan moeten ze bezuinigen op hun activiteiten. Maar ze weten niet wat ze moeten doen, want er is geen beleid vastgesteld rond de subsidies’. Ook andere raadsleden maken hun bezwaren opnieuw kenbaar. Om het dossier vlot te trekken, stelt raadslid Zwart voor om het besluit een half jaar uit te stellen zodat er intussen wel beleid kan worden gemaakt. Maar dat wijst de wethouder van de hand: ‘De urgentie is nu!’ meent hij.

Na veel soebatten tussen de raad en de wethouder stemmen de coalitiepartijen met het besluit in. Kortom: in Langedijk worden de verenigingen straks gekort op hun subsidies zonder te weten hoe ze daarop moeten inspelen en wat ze met het kleinere budget kunnen doen. Het mag duidelijk zijn dat de raad bij dit subsidieplafond geen kaders heeft gesteld. Daarbij is de angst voor financiële wantoestanden leidend geweest. Dit besluit bewijst maar weer dat het stellen van kaders ontzettend belangrijk is voor de politieke besluitvorming en de uitwerking daarvan. 

Kemal Rijken 
Meer Mystery Burgers leest u in ons dossier.