Bé Schollema: ‘Pekelders zijn geen Lopsters’

Het noorden grossiert in winnaars. Johan Hamster in Stadskanaal, een paar jaar geleden burgemeester Albert Rodenboog in Loppersum en vandaag Bé Schollema (41). ‘Dat kan geen toeval zijn’, zegt Schollema. ‘Er zijn ontzettend veel goede lokale bestuurders in Groningen. We zitten met de jammerlijke omstandigheid dat we bijzondere dossiers hebben. Dat heeft er wel iets mee te maken. In bestuurlijk opzicht is het erg leuk om hier te werken omdat er zoveel bijzonders aan de hand is. Maar dat bijzondere heeft zo’n gigantische invloed op onze inwoners dat ik liever had dat die dossiers niet bestonden.’

Gevoel

Bé Schollema was tot de fusie op 1 januari van Appingedam, Delfzijl en Loppersum tot de gemeente Eemsdelta wethouder in Loppersum, en op 3 maart wordt hij wethouder in Pekela. Hij zei daarover vorige week bij RTV Noord: ‘Als iemand mij had gevraagd: word je ooit bestuurlijk actief in Pekela, dan had ik daar absoluut nee op geantwoord.’ Waarom absoluut? ‘Ik ben een gevoelsmens, en mijn eerste gevoel zou zijn: nee, dat gaan we niet doen. Maar door het jammerlijke overlijden van wethouder Henk Busemann veranderde mijn gevoel. En werd het ja. Pekela heeft een bijzonder plekje in mijn hart. Mijn vader was er 16 jaar burgemeester.’

Mensen

Bé Schollema gaat van Loppersum naar Pekela; dat is 45 kilometer naar het zuidoosten van Groningen. Een andere wereld of hetzelfde laken een pak? Schollema: ‘Dat is wel grappig. Eigenlijk zijn het inhoudelijk dezelfde portefeuilles. Dus van buiten zou je kunnen zeggen: er is geen verschil. Maar het belangrijkste als bestuurder in het lokaal bestuur is niet de inhoud van je werk, maar de mensen voor wie je het doet. En die zijn anders. De Pekelders bepalen straks hoe ik mijn werk moet doen. En Pekelders zijn geen Lopsters.’

Praatjesmakers

Dus Groningen is bestuurlijk niet één pot nat? Schollema: ‘Je hebt in de provincie Groningen zes verschillende manieren om het cijfer 4 uit te spreken in het dialect. In Middelstum, waar ik ben geboren, zeg je vaier en in Pekela vare. Als mensen een andere taal met elkaar spreken, dan kun je er vanuit gaan dat ze ook anders in elkaar zitten. Ook de grondsoort bepaalt soms hoe mensen in het leven staan. In de provincie Groningen zijn grote verschillen, maar er is één grote overeenkomst: eerst moet blijken dat je wat kunt voordat ze geloven dat je wat kunt. Praatjesmakers vallen slecht in Groningen; vooral in Pekela.’