‘Opzouten na acht jaar wethouderschap’

Samir Bashara had het bestuurlijke pluche zo’n beetje voor het uitkiezen als Beste Jonge Bestuurder. Maar na acht jaar wethouderschap in Hoorn vond hij het wel even genoeg geweest en koos voor Nieuw-West in Amsterdam.

Die verkiezing tot Beste Jonge Bestuurder 2020 was een hoogtepunt in zijn bestuurlijke carrière, zegt Samir Bashara (40). Taart, gelukwensen, media-aandacht. Maar dat is lang niet alles. De bestuurlijke wereld zwaait wagenwijd open voor de wethouder uit die ‘witte vlek’ in Noord-Holland. Het prestigieuze pluche van de G4 lonkt opeens.

Meubilair

Bashara: ‘Ik wist dat ik na twee termijnen in Hoorn zou stoppen. Na acht jaar ben je in een gemeente op je best, daarna gaat de glans er langzaamaan wel af. Twaalf jaar is voor dit soort topfuncties gewoon te lang. Je wordt onderdeel van het meubilair. Je politieke omgeving gaat zich aan je ergeren en als het goed is ga jij je ook aan jezelf ergeren. Je zakt namelijk op een gegeven moment onherroepelijk in kwaliteit. Je groeit niet meer, je raakt gefrustreerd, je wordt moe van steeds weer dezelfde discussies in dezelfde raadscommissies. Dan moet je dus opzouten.’

Kamerplanten

Zijn partij GroenLinks informeert of hij in is voor een burgemeesterschap. Bashara: ‘En ook wel in heel aardige plaatsen. Ik denk dat ik het zou kunnen en ook leuk zou kunnen vinden, maar tegelijkertijd had ik er júíst ook genoeg van om zo ongenadig publiek bezit te zijn.’ Wethouder in een andere gemeente dan? ‘Tja, nadat ik Beste Jonge Bestuurder was geworden, ben ik door een paar bijzonder mooie afdelingen gevraagd voor hun shortlist. Met een beetje goede wil had ik kunnen doorstoten naar een G4-stad. Maar als je daarvoor tekent, dan doe je dat wel weer voor minstens twee termijnen. En dan moet je er ook direct voor willen verhuizen. Maar ik ga mijn gezin niet op de bagagedrager zetten voor mijn carrière. Het zijn geen kamerplanten.’

Recruiters

Met de titel Beste Jonge Bestuurder op zak gaan niet alleen deuren open in bestuurlijk Nederland – deuren die
Bashara dus stuk voor stuk dichtdoet. ‘Er komen ook recruiters. Veel recruiters. Echte recruiters die zeggen: “Hé, daar zit talent, met hem willen we serieus praten”, en “vinkjes-recruiters” die willen kunnen zeggen dat je in hun bestand zit.’

Bashara voert tientallen gesprekken en via via stuit hij op een mooie baan in de hoofdstad: programmadirecteur Nieuw-West. Sinds begin deze maand is hij het. Zo’n beetje wat Marco Pastors doet op Zuid in Rotterdam: vanuit een brede alliantie van partijen op het gebied van zorg, welzijn, onderwijs, veiligheid, handhaving en wonen een geplaagde wijk ondersteunen. Niet zolang een wethouder er zit, maar in ieder geval twintig jaar lang.

Stress

En daar heeft Nieuw-West dringend behoefte aan, want het stadsdeel is blijkens de advertentie voor de programmadirecteur ‘een prachtig gebied in Amsterdam dat ook de nodige uitdagingen kent.’ Lezers van Binnenlands Bestuur weten waarvoor ‘uitdagingen’ een ambtelijk eufemisme is. Kinderen groeien er veel vaker dan gemiddeld op in een thuis met stress, schulden, werkloosheid, huiselijk geweld en/of criminaliteit. In sommige buurten ligt polarisatie op de loer. Groepen met verschillende levensovertuigingen en leefstijlen leven naast elkaar, maar niet met elkaar. Het percentage eenzame bewoners is hoog. Spekkie voor het bekkie van de socioloog Bashara.

Eigenwaarde

Nieuw-West is een gebied met 165.000 inwoners en 180 nationaliteiten waar álle gemiddelden onder de Amsterdamse gemiddelde liggen. ‘Voor dát gebied wil ik graag hollen. De opgaven die hier liggen en de mensen die hier wonen zijn dat waard. Dat laatste wordt té vaak niet zo gevoeld. In een leefomgeving als Nieuw-West laten de eigenwaarde en het gevoel ertoe te doen veelal te wensen over. Als ik iets heb geleerd als socioloog, als wethouder en ook gewoon als mens, is dat het gezien worden en belangrijk genoeg gevonden worden de basis zijn om achterstanden te boven te komen.’

Lees het volledige interview in Binnenlands Bestuur nr. 8 van deze week