Oma Neelie

Balkenende heeft altijd ontkend dat hij kandidaat was, maar iedere Nederlandse diplomaat kon je vertellen dat er enorm voor Jan Peter was gelobbyd. Waarom lobbyen als iemand niet wil? Of stond Jan Peter te springen totdat hij eindelijk gevraagd zou worden? Misschien wilde hij eigenlijk wel, maar is hij voor Merkel en Sarkozy nooit een kandidaat geweest. Al deze mogelijkheden hebben iets zieligs voor onze minister-president, van wie toch het beeld is blijven hangen dat hij een loser is. Maar dit stukje moet eigenlijk over Neelie Kroes gaan.

Wat een vrouw! Laatst heb ik haar ontmoet bij Buitenhof. Zij was te gast, terwijl ik dezelfde zondag de ‘columnist van dienst’ was. Na afloop heb ik een tijdje met haar staan praten, en ik was diep onder de indruk. Ten eerste omdat ze zo elegant was gekleed: een prachtig zwart mantelpakje, met een smaakvolle broche op het revers. Ze praatte een tijdje op een aanstekelijke manier over haar kleinkinderen. Ik vroeg me af, hoe oud ze was. Toen ik haar googelde, zag ik dat zij al 68 is. Een van de machtigste vrouw van Europa is een omaatje! Eerlijk gezegd vind ik dat rustgevend.

In Buitenhof zei ze dat ze absoluut de ambitie niet had om minister-president van Nederland te worden. Typisch Nederlands trouwens, dat degenen die er het meest voor geschikt zijn, niet willen. Ik denk dat haar nee tegen het premierschap ook een echt nee is en geen Balkenende-nee, dat eigenlijk stiekem ja betekent. Ook zei Nikkelen Neelie fijntjes dat ze misschien geen eurocommissaris kon blijven, omdat zij lid was van de ‘verkeerde partij’. Het kabinet, in casu Balkenende, wilde liever een CDA’er voor Nederland naar Brussel sturen. Het uiteindelijke resultaat van alle onderhandelingen is dat Balkenende niet werd verkozen en dat Neelie uiteindelijk de post ICT en Telecom krijgt. Oma gaat daar nu orde op zaken stellen. Bij KPN kunnen ze het alvast in hun broek doen.

Bij de uitkomst van de onderhandelingen deed iedereen blij, maar dat zal wel gespeeld zijn. Balkenende leed twee nederlagen: hij werd het niet en de CDA’er werd het ook niet. Neelie behaalde één overwinning en één nederlaag. Zij werd wel eurocommissaris, maar men zegt dat die ICT-post niet zo veel voorstelt. Als ik Neelie een beetje ken, zal ze van een minder belangrijke post gauw een heel belangrijke post maken. Zou zij een groter commissariaat hebben gekregen, als Balkenende haar niet in de wielen had gereden? Als hij president zou worden, bleef er voor Neelie niet veel meer over. En zo zakte zij weg naar een mager postje. Gelukkig is zij onder Barroso ook nog een van de vice-voorzitters geworden, maar dat is misschien een schrale troost.

Neelie gaat om met de groten der aarde. Tijdens de nazit bij Buitenhof – mag je daar eigenlijk wel over schrijven, of is dat zoiets als een bezoekje bij de koningin? – sprak ze over de Duitse bondskanselier als over ‘Angela’. Als Neelie was blijven zitten, had ze ook nog die kwestie met General Motors en Opel geregeld. Ten slotte vroeg ik haar of ze Ayaan Hirsi Ali nog weleens ziet. Ja hoor, binnenkort vliegt ze naar de VS om Ayaans verjaardag te vieren. Oma Neelie, een geweldige vrouw!